moeilijk

Loyaliteit.

Volgende week, tijdens onze kortstondige afwezigheid, wordt ons huis bewoond door vrienden. We willen immers ons klein monster niet verkassen en we hebben bovendien een populair huis: met draadloos internet, kabeltelevisie en een dakterras om in de zon te zitten. Een beetje vakantie in je eigen stad, zo lijkt het wel.
Ik heb verder vriendin K.verteld over ons uitstekende groentenabonnement dat ze naar hartelust mogen degusteren en heb bovendien beloofd knisperverse lakens te voorzien.
Het beste argument om mense tot house-sitting te overtuigen is echter onze fantastische kat. Santa Boogie is in de zes maand dat we hem nu hebben opgegroeid van the cutest kitten tot de coolste kater van de stad. Het beest is een arrogant stuk krapuul, is speels en heeft de vechtlust van een uit de kluiten gewassen viking. Tegelijkertijd is hij echter ook enorm aanhankelijk: hij kruipt op je schoot, komt om de haverklap aandacht afsmeken, gaat spinnend tegen je aanliggen en loopt ons overal achterna.
Die combinatie van rebellie en aaibaarheid: het werkt op de mensen hun gemoed.

Nu vraag ik me af of hij in de dagen dat we weg zijn ook zo gaat flemen bij onze house-sitters. Met andere woorden: is die kat aan ons gehecht en ziet hij ons echt zo graag als we denken, of is eender wie goed genoeg en gaat het gewoon om “the hand that feeds me”.
Spannend en al.

4 thoughts on “Loyaliteit.

  1. hmz… onze poezen (behalve Zena) hebben zich snel gehecht aan onze catsitters, maar toen we terugkwamen hebben ze ons toch een uurtje boos genegeerd. Dus ergens denk ik wel dat ze ons gemist hebben 🙂

  2. I loooooove cats… Die bij mijn ouders hebben er allebei het bijltje bij neergelegd (of hoe zeg je dat? Het loodje gelegd? De pijp aan Maarten gegeven? Het hoekje om gegaan?). Mams en paps gaan dus een van deze weken op zoek naar een kitten. Voor mij zal het nog een jaartje duren vrees ik, aangezien we op een terras-/balkon-/tuinloos appartement wonen. Tenzij we in de zomer verhuizen naar het huis met de grote kattenravottuin en er in die tijd nog kittens zijn…

  3. Ik heb het gevoel dat Marcel (onze kat) ongeveer dezelfde leeftijd en karaktertrekken heeft, en als ik zo bedenk hoe hij reageert wanneer ik weer een tijd in het buitenland was. Ze zijn koppig, eigenwijs, trots, onafhankelijk…. maar zoooo omkoopbaar.

  4. mijn viervoetig duo (achtvoetig dus?) heeft heel eigen reacties. de ene is gewoon blij (hij heeft het brein van een goudvis) de andere zal me 3 dagen niet bekijken en in mijn nabijheid met zijn rug naar mij zitten terwijl de andere jolig door de living springt.
    erg systematisch.
    het zijn sympathiek rotzakske.

Leave a Reply to missy_l Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *