Ja!

Oh memories.

*kucht*

Ik ben er niet trots op, maar dit heeft me zonet luidop laten lachen tijdens mijn ontbijt en ik ben er helemaal vrolijk van geworden.
Speciaal voor de kinderen van de jaren tachtig…

via.

9 thoughts on “Oh memories.

  1. Dit is nu net het nummer dat mijn vriendin wil als openingsdans als we, ooit komt het er misschien wel eens van, trouwen.

  2. Als openingsdans… *rukt zich de haren uit het hoofd, proest het uit en rent snel weg van hier*.
    Glenn Medeiros, dat is van als ge in 1987 als achtjarig ventje naar de kermis gaat en ge hoort vanop honderden meters afstand
    “One thing you can be sure of”, en de zon gaat schoon onder, en ge voelt u een beetje zenuwachtig, want ja, zo’n kermis, dat is toch iets, maar ge zijt toch ook wel fier dat ge naar de kermis moogt. Dàt is Glenn Medeiros.

  3. zaaaaaaaaaaaaaaaaalig, Glen Medeiros is inderdaad kermis voor achtjarigen en een dromerige glimlach voor 28-jarigen

    Dank je i.

  4. Fantastisch. Ik heb het volledig album nog op cassette gekregen voor mijn kerstmis, ergens in 1988 ofzo. Was samen met Faith van George Michael mijn favoriete plaat die tijd!

    En toen we naar The Karate Kid III gingen zien in de cinema, en Glenn Medeiros daar een guest-appearance maakte in één of andere club gingen we volledig door het dak!

    Aah … waar is den tijd zeg!

  5. @ tomadde: Faith van George Michael! Dat was mijn eerste singeltje ooit! Ik heb dat zelfs nog geplaybackt in’t vierde studiejaar bij juffrouw Karina. (Ja, zo heetten juffrouwen in de jaren tachtig).

  6. Djeezes! Ik had al meteen door over welk liedje het ging nog vóór ik op de play-button drukte, gewoon al dat wazige beeld van die 2 op het strand… Ben ik nu een eighties-freak? Hélp!!

  7. Schitterend! En wie herinnerd zich Rick Astley, Wee Papa Girl Rappers, Sabrina en al die andere one-hit wonders nog? Lekker foute schijven uit de 80’s. Sommige (lees: 95%) van die plaatjes zijn echt wel zwaar lachen en een schitterend middel tegen zwaarmoedige buien 😉

    Eind jaren ’90 organiseerde ik met een paar vrienden twee keer peer jaar een 80’s top 100 in de Twieoo. Een paar weken op voorhand kon je dan je top 3 achterlaten in een cafés en op een inmiddels ter ziele gegana website. We konden het nooit laten om deze zelf in de top 10 te plaatsen (veelal tot groot jolijt van de aanwezigen)… Als ‘t op foute platen aankwam was democratie toen een loos begrip.

Leave a Reply to patricia Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *