The children of Leningradsky.
Er is op dit moment een aflevering van De Wereld van Tarantino bezig op Canvas, over de straatkinderen in Moskou. Dramatische beelden en gruwelijke verhalen, in beeld gebracht door Hanna Polak (die trouwens voor deze film een oscarnominatie kreeg).
Het is lang geleden dat ik nog zo veel verdriet heb gehad en zo kwaad ben geworden door iets op televisie.
En op één was er Koppen over zich te pletter zuipende Engelse tieners. En op VTM Telefacts over kinderen met een agressieve vorm van ADHD. Neen, het was niet bepaald een fijne televisieavond voor (jonge) ouders. Had ik niks anders te doen, ik zou naar het voetbal gekeken hebben.
ik ook ik was van armoe aan het zappen en toen botste ik op deze verschrikkelijke en fantastische reportage…
ik was er achter af ook niet heel goed van eigenlijk…
Heb het ook gezien, en was er ook niet goed van. Vooral toen ze dat meisje kistten en de andere kinderen zo hartverscheurend stonden te huilen en roepen. Man.
Inderdaad hartverscheurend deze reportage, maar wel realiteit. Heb nooit geweten, dat het er zo slecht aan toe gaat op verschillende stations in Rusland. Door deze reportage ga je goed nadenken en besef je hoe goed wij het hebben.
Hanna Polak (de regisseur) heeft absoluut niet de bedoeling gehad om sensatie rond deze film te verspreiden, maar juist om mensen de schreeuw van deze kinderen te laten verstaan.