Vriendin B. is meer nog dan ikzelf een stadsmens. En ook meer nog dan ikzelf een flairtrut. Fashion-victim-par-excellence, liefhebster van alles wat extreem hip is en adept van dure kappers en beautyfarms. Ze houdt van uitgaan en feestjes en dansen en drukte om zich heen.
Vriendin B. is vorige week bij haar nieuwe liefje ingetrokken. Ze had me het adres doorgestuurd en erbij verteld dat het niet meer in Leuven-centrum was dat ze woonde nu.
Toen ik de naam van het dorp intikte voor Eva van de GPS, voegde Eva daar automatisch de straatnaam aan toe. Ik dacht aan een foutje, maar neen hoor: het dorp heeft maar één straat.
Twee uur later (file in brussel, manmanman) gaf vriendin B. me een rondleiding in haar nieuwe huis en zei ze dingen als “en dit is de schuur” en “die weide is ook van ons” en “je weet dat dit de slachtstal was omdat er hier beton op de vloer is gegoten”. Dit alles vertelde vriendin B. balancerend op huizenhoge goudkleurige pumps, nippend van een vuurrode cocktail en spelend met een blinkende kralenketting.
We hebben over die maffe combinatie vervolgens samen de slappe lach gekregen, wij. En daarna hebben we een Caesar Salad gegeten. Waarna ik heb geconcludeerd dat ze content uitziet, daar op den boerenbuiten.