projecten

Op avontuur in de Gentse immomarkt.

Waarschuwing: voor mensen die niet in huizen geïnteresseerd zijn: saai voer. Maar ik schrijf het toch, want ik wil later kunnen opzoeken wat we precies allemaal bezocht hadden en al. En het is mijn weblog, dus waar moeit u zich eigenlijk mee?

Vandaag voor het eerst echt huizen weest bekijken. Vanbinnen en al.

Het eerste huis: een kijkdag van een openbare verkoop op Sint-Amandsberg. Het huis was in vreselijk slechte staat, er was veel te veel in gerookt (Vies is dat, trouwens. Sigaretten stinken meer dan ik kon vermoeden.) en het lag sowieso te ver van het centrum af. Afgekeurd dus, maar het bezoek was wel voor iets goed aangezien we de familie van de overleden bewoonster drie absoluut allerschattigste keukenkasten hebben afgeluisd. Voor de mensen die al in ons huis zijn geweest: dezelfde serie als de baby-blauwe keuken- en kolomkast die nu in onze eetkamer staan. Nog meer rommel uit de jaren 40-50, dat heeft u goed geraden.
Dertig euroots en volgende week gaan we de boel opladen. Voor liefhebbers van oude en antieke meubels/kasten: er staan er nog een paar mooie. Mail mij voor het adres!

Het tweede huis lag ook op Sint-Amandsberg, in een straat evenwijdig aan die waar het gezin lief-zijn-zusje woont. Een rustige, fijne buurt, vlakbij een aan te leggen park en op fietsafstand van de stad. Prachtige gevel, mooi huis, veel ruimte en in zeer goede staat. 215.000 euro vraagprijs, dus dat viel best mee. Jammer genoeg te weinig licht, vonden wij. Geen coup de foudre dus, en aangezien we ook nog maar vier dagen zoeken, is dat wel een vereiste momenteel.
Bovendien heb ik gisteren eigenlijk besloten eerst een maand of zes in het centrum te willen zoeken. We kunnen dan nog steeds ons actie-terrein verleggen naar de rand, als het centrum niet haalbaar blijkt….

Het derde huis was het beste dat we tot nu toe al gezien hebben. Gelegen in rustige zijstraat van de Kortrijkse Steenweg: een kilometer van het station, twee kilometer van de korenmarkt. Centrum dus.
Het huis had een gemiddelde living (niet supergroot), een deftige keuken, een tuintje, een badkamer met douche en vier slaapkamers. Bovendien was ook de zolder afgemaakt met velux, isolatie en planken wat voor een vijfde, zeer ruime kamer zorgde.
Overal dubbel glas, nieuw dak, aluminium ramen en elektriciteit in orde. Planken vloeren en alles in goede staat. Minpuntje was het ontbreken van centrale verwarming. De vraagprijs bleek 265.000 euro, wat iets boven ons budget lag, maar we waren er toch wel redelijk voor te vinden.

Huis nummer vier ligt in dezelfde straat en omvat: een sousterrain dat op een tuintje uitkomt, een living en vier slaapkamers. Niet aanwezig: badkamer, centrale verwarming, deftige elektriciteit, een deftig dak, goed plakwerk en een keuken. Wel aanwezig: vocht in de muren, een vieze rokersgeur en veel stof en vuil.
Ook aanwezig: vier ton charme die ervoor zorgde dat lief prompt verliefd werd op het huis. Mijn realiteitszin zei echter dat we zo’n huis niet aankunnen: 235 vraagprijs en dan nog een massa verbouwingen? Vergeet het maar.

Nu was huis nummer drie echt wel een mooi huis, dus belden wij mijn mama en papa voor een reality check. En zij gingen net visjes halen in de stad, dus gingen we samen met hen nog eens kijken. Een half uur later zaten we gevieren koffie te drinken, een optie tot volgende zaterdag op zak. Het was toen al duidelijk echter dat we het waarschijnlijk niet zouden doen: te veel geld voor een huis waar we niet allebei 100% zot van waren. Te veel kleine gebreken die bricolerend weggestopt waren. Niet goed genoeg, dus.
Een uur later kregen we in de auto telefoon: of we bereid waren de vraagprijs te geven, want dat men een bod had gekregen van andere mensen die die wel wilden geven. Aangezien wij daar niet toe bereid waren, hebben we de optie opgegeven.

Al bij al was dit een productieve dag. We hebben veel bijgeleerd, de spits is eraf en ik heb het gevoel dat ik de volgende keer al minder stress ga hebben (Aaargh. beslissingen nemen….niet mijn beste kant. mensen die ik niet ken te woord staan…nog veel minder). En we hebben als eens een optie gehad op een huis. En we hebben nieuwe keukenkasten.

12 thoughts on “Op avontuur in de Gentse immomarkt.

  1. En dan moet het stresserendste deel nog komen: plots out of the blue in een huis staan waar je allebei zot van bent, denk je toch, en dan raprap moeten beslissen of je het koopt. De tijd die je krijgt om te beslissen is dan om zot van te worden, ik zweer het.

    Wij hadden een dag, geloof ik.

    We hebben het ons evenwel nog geen seconde beklaagd, wat mij sterkt in de overtuiging dat je het echt wel weet als je in je droomhuis staat. Als je niet helemaal overtuigd bent, niet doen. Wij zouden gestorven zijn als iemand anders dit huis voor onze neus had weggekaapt, en dat is een gevoel dat iets wil zeggen. 🙂

  2. Ik ga akkoord met lilith.
    Enkel doen als je er allebei wild van bent!
    En als de prijs het toelaat natuurlijk.
    Neem van mij aan dat je achteraf sowieso toch nog investeert. Het onze (kennen jullie goed genoeg) was instapklaar en zie… straks, bijna vier jaar later zullen we fors geïnvesteerd hebben. En vooral, meer dan ooit gedacht. Dat hoor ik van elke eigenaar, dus best een beetje meerekenen. Maar kom… laat het hart spreken (da’s in het leven vaak het allerbeste, niet?)

    Enne, goede zaak dat jullie eerst en vooral op het centrum mikken! Fijn!

  3. Amaai, op één dag :heel wat ervaringen en keukenkasten rijker . Goed zo ! Dat huis dat komt wel…

  4. Goed bezig, i’ke! Veel gaan kijken is het beste begin. Zo krijg je een idee van wat je krijgt voor welke prijs en hoe meer je ziet, hoe beter je kan vergelijken.

    Het Radiofonisch Instituut heeft misschien wel een punt. Je hebt huizen die ‘instapklaar’ zijn, en die kosten een paar tienduizenden euro’s meer dan huizen die ‘op te frissen’ zijn. Maar ik denk dat de kans groot is dat je in een huis dat ‘instapklaar’ is, na een paar jaar toch alles zit te vervangen omdat het ‘wel nog te doen is, maar toch niet echt je goesting’… Dan kan je beter wat minder geld geven aan iets dat ‘op te frissen’ is en ineens door de bittere pil heen bijten en alles nieuw maken…

  5. Hihi, ik ben jullie tegengekomen in de buurt van huis nummer drie, 265 is te veel, in die buurt speelt de nabijheid van het station een rol en dat drijft de prijs omhoog…

  6. ik volg het Radiofonisch Instituut: ook bij ons kon je het huis als instapklaar beschouwen, maar toch hebben we nog behoorlijk wat verboud. Misschien dus idd beter wat minder betalen en het dan helemaal naar je hand zetten met een mooi verbouwingsbudget

  7. Nog enkele tips van iemand die na lang zoeken zichzelf eindelijk een “fiere” eigenares kan noemen.

    Voorlopig fier want ik woon er nog niet en moet dus nog geconfronteerd worden met de “gebreken” die ik uiteraard over het hoofd heb gezien…

    – De vraagprijs is gemiddeld 1O procent hoger dan het bod waarmee de huidige eigenaars genoegen nemen.
    – Ga altijd een huis bezoeken bij slecht weer. Dan zie je meteen de “vochtige” plekken en of er voldoende licht is
    – Check altijd het dak (waarschijnlijk heel logisch) en open iedere venster in het huis
    – Wijk nooit af van uw basisvereisten…zie tuintje en dergelijke… In het algemeen lijkt het me sowieso een vereiste dat je moet buiten kunnen zitten. Het geld dat je uitgeeft aan terrasjes loopt anders ontzettend op (en ik kan het weten).
    – Wees nooit té enthousiast…ook al ben je na één blik verkocht…

  8. Aline,
    Mee eens, behalve van die vraagprijs…dat gaat zeker in centrum vaak niet op. Als je onderbiedt op iets dat niet duidelijk zwaar overprijsd is, heb je kans dat een andere bieder er meteen mee weg is.

  9. nog iets vergeten Aline: check of de houten vloeren stevig genoeg zijn en of er geen houtworm of boktor in zit. Ook onder een zetel loopt de houten vloer door…

  10. Ik ben nu toch wel eens benieuwd hoe die kasten uit de jaren 40-50 er uit zien. Zijn dat er met van die fijne schuine kegelvormige pootjes?

  11. Straks heb je alleen maar kasten en geen huis.

    Ik heb vandaag mijn lief nog beloofd dat zodra ik vast in dienst ben, we ook officieel op zoek gaan. Dan komen we eens bij jullie op de thé om huizenjacht tips uit te wisselen.

Leave a Reply to Aline Maes Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *