Gisteren was zowaar een fijne dag.
Dat is verwonderlijk, want u moet weten dat ik het niet zo begrepen heb op mijn verjaardag. Niet omdat ik mij oud voel, want dat is helemaal niet zo: ik ben altijd, voor de rest van mijn leven, bijna vier jaar jonger dan lief, dus het valt altijd wel mee. Bovendien ben ik dit jaar alweer geen dertig geworden en ik ken niet veel mensen meer die dat nog kunnen zeggen. hoera!

Maar bon. De reden dat ik niet zo hou van mijn verjaardag, is dat ik niet goed weet waarvoor die drukte allemaal goed is. Much ado about nothing en al. Ik hou er bovendien niet echt van als iedereen naar mij kijkt terwijl ik niet eens iets heb gedaan, alleen een beetje jarig zijn. En al dat aanraken en zoenen en mijn persoonlijke ruimte binnendringen dan: bah.
Het voordeel van zo afwerend tegenover je verjaardag staan is dat het in praktijk meestal veel beter is dan verwacht. Ik heb eigenlijk altijd zeer aangename en fijne verjaardagen, en dat was dit jaar niet anders.

Een leuk cadeau gekregen van Lief (de andere cadeautjes had ik allemaal al gekregen), een paar uurtjes gewerkt, bloemen gekregen van mijn mama en papa, een bezoekje gebracht aan Staf, die op dezelfde dag 27 jaar later is geboren, een tukje gedaan en dan met mijn liefste gezellig en heel lekker gegeten in Rood.
En ook de hele dag door een heleboel smsjes, mailtjes en kaartjes gekregen, natuurlijk.

Waarvoor dank allemaal, jullie zijn lief.