Ik heb voor het eerst in een paar weken warme voeten hier thuis, jawel. U moet weten: ons huis is ondertussen al anderhalf jaar niet verwarmd geweest: vorige winter hadden wij het al gekocht, en het voorjaar ervoor stond het al leeg, schijnt. Dat betekent dat onze muren ijskoud zijn, en er een zekere kilte in het huis hangt. In de zomer is dat aangenaam, die verkoeling. Maar nu begint het langzaamaan een beetje frisjes te worden. Vooral ‘s avonds, als we stilzitten om te werken of naar de lichtbak te kijken is dat niet aangenaam. We doen tv-dekens, we doen truien, maar toch. En de verwarming wil dus niet mee, de chauffagist is van een ladder gevallen en heeft een rib gebroken, en we zijn overigens momenteel aan het overwegen om meteen een zuinige nieuwe ketel te laten installeren, in plaats van de oude te herstellen.

Vandaag echter zijn we bij Michel en Sandra een prachtige elektrische kachel gaan halen, in bruikleen. Hij is van de oma van Michel, hij is helemaal retro en oranjerood. En vooral: hij maakt mijn voeten warm. Driewerf hoera voor de kachel van de Vuijlstekes!