Ja!

20 jaar liefde.

Lilith heeft het er vandaag ook over, en het zou als ontrouw aan mijn jeugdige ik kunnen gezien worden, als 20 jaar clouseau ook niet gefêteerd werd op Kerygma. 20 jaar Clouseau is in mijn geval immers 20 jaar liefde, ook. Eerst pril en enthousiast en doldwaasjes, vervolgens gemoedelijker en wat zachter, de laatste jaren doorspekt van nostalgie. Zoals dat met echte liefde gaat, jawel.

Gisteren zat ik natuurlijk voor de buis. Hoewel er eigenlijk moest gewerkt worden, had ik een accute ontsteking aan mijn goesting. En dan is Clouseau een uitstekend alternatief, zo blijkt. Gesmuld van de uitzending. En mezelf onderworpen aan het hoongelach van mijn lief, toen ik schoorvoetend bekende dat ik Koen vroeger sexy vond in de lange leren jas van daar gaat ze. Sexy, heb ik gezegd. Ik heb wijselijk verzwegen dat ik ooit de moeder van Koens kinderen wilde worden en op een nacht heb uitgerekend dat als ik 18 was Koen pas 30 was en dat zulks helemaal niet zo’n groot leeftijdsverschil zou zijn. Ik zou wel wachten op hem, hij ongetwijfeld ook op mij.
Niet dat de liefde nooit op de proef is gesteld, natuurlijk. Er was de engelstalige CD die we beter uit het collectief geheugen kunnen bannen. Er was een filmcarrière in een rare griezelfilm. En er passeerde vrouw na vrouw na vrouw.

Ah. Een mens wordt volgewassen op een bepaald moment. En dan beseft die mens dat Koen Wauters nooit een ring om haar vinger zal schuiven, hoewel hij haar ooit wel eens de groeten heeft gedaan.

Alleszins: mijn jeugd in 5 clouseau-nummers.

* Anne: Ik ben 10. Er zijn préselecties van Eurosong op de lichtbak en ik vind Ingeborg maar een saaie doos. Als Clouseau tweede wordt en niet naar het songfestival mag, moet ik daar een beetje van huilen. Ik vraag de cassette van Clouseau voor mijn nieuwjaar.

* Daar gaat ze: een paar maand later. De eerste cassette heeft ondertussen geen geheimen meer en ik heb een Clouseau-plakboek aangelegd. Neef S., die met zijn twee jaar jonger vreselijk beïnvloedbaar is, heeft er ook één. Neef T., een jaar ouder dan mezelf, lacht ons keihard uit. Hij is fan van De Kreuners. Alsof dat iets is om trots op te zijn.

* Dansen: ik ben 13. Te jong om uit te gaan. Maar iedere zaterdagavond zing ik luidkeels in bad dat ik wil dansen. In mijn hoofd voeg ik daar “met Koen” aan toe.

* Ik wil niet dat je weggaat: Lang nadat het een single was, is dit het lied dat dagenlang in mijn verduisterde kamer wordt gespeeld. Play, rewind, opnieuw play. Cassettes hebben geen repeat-functie. Tranen met tuiten, wierookstokjes, kaarsen en lange brieven naar Klijn. Ik heb voor het eerst liefdesverdriet.

* Passie: Vriendin Klijn en ikzelve roepen Passie nummer uit tot meest fantastische clouseau-nummer so far. Ik pen de tekst over in een brief naar mijn toenmalig lief. Ik breek voor het eerst een hart.

Happy Birthday, Koen en Kris!

11 thoughts on “20 jaar liefde.

  1. Anne. Ik ben 15. Mijn vriendin T. 15-en-een-half. We zijn, kortom, erg oud en erg ernstig. Koen doet meisjes in katzwijm vallen en de rubriek lezersbrieven in de Joepie – die wij UITERAARD niet lezen, tenzij als grap NATUURLIJK – ontploffen. Wij schudden ons wijze hoofd bij zoveel bakvissengedoe en maken ons ernstige zorgen over Het Welzijn Van De Betrokken Meisjes Die Misschien Nooit Meer Gelukkig Gaan Worden Omdat Ze Denken Dat Koen In Hun Ogen Heeft Gekeken. En wij weten dat hij dat uiteraard niet deed. De onverantwoordelijke !
    Dat we hevig en sprakeloos verliefd zijn op den Eddy uit de vierdes-sport-bijzondere-optie omdat hij zo op George Michael lijkt (denk een zeer blonde poedelpermanent, maar geen stoppelbaard – vierdes is 16 hé gasten, zelfs in de Sport BO) is van een andere orde. Dat is namelijke Echte Liefde. Die wordt onze man. Ooit. (En dat ik eigenlijk niet goed weet of we ooit over een soort verdeling hadden gesproken. Denk het niet. Solidariteit onder vrouwen zeker, dat).

  2. Mijn eerste plaat (ja, LP!): Hoezo van Clouseau. Ik heb nog altijd de speciale editie van het muziektijdschrift Backstage (bestaat dat nog?) van augustus 1990, volledig gewijd aan de (toen nog) 5 van Clouseau (met uiteraard details over hun materiaal). En ‘k was toen nog maar 8 jaar…
    Aan dat bakvissengedoe heb ik uiteraard nooit meegedaan.

  3. Goh, bij Anne was ik 7 of 8 en zong ik: “Pamela, als ik jou zie moet ik kotsen bij de buren”. Pamela was een meisje van mijn klas en het was géén toffe.

  4. 18 jaar was ik en na 2 maal Prince in het Sportpaleis was Clouseau mijn derde optreden. In het voorprogramma van Raymond stonden ze toen. En “Keune” droeg bretellen. Ubercool vonden we dat. En nu ga ik je pas echt jaloers maken i.: ik heb nog met Koen gevoetbald en met hem op sportkamp geweest!! Zo, qua bekentenis kan dat tellen. En als fan moet je absoluut ook eens Seks, drums en videoclips lezen. Een beetje een natrapboek van Bob, maar wel een rake schets.

  5. Ik was er gisteren bij in het Sportpaleis, en zal er volgend jaar (zoals de vorige jaren) waarschijnlijk ook weer bijzijn. Zo lekker meeschreeuwen, I love it.

  6. Ik heb het er in de comments bij lilith al over gehad, voor mij is “Daar gaat ze” onlosmakelijk met de geboorte van mijn dochter verbonden. We spreken over bijna 18 jaar geleden. Op het ogenblik dat ze eruit floepte, zei (niet: zong) de gynaecoloog: “daar gaat ze”, op dat moment dé grote Clouseauhit. Mijn man en ik waren allebei erg verbaasd, want we hadden een zoon verwacht.

  7. Nooit echt fan geweest, niet zo van zwijm en kwijl en ooh tis zo ne knappen. Maar toch. Die liedjes ken ik volledig vanbuiten, om de ene of andere reden. En het zijn toch verdorie wel krakken op een podium, zo een heel sportpaleis doen meejoelen. Eén concert daar, een paar jaar geleden, puur per toeval, gratis kaarten en al, maar intens van genoten…

  8. Jeez, wat een schrijnend overzicht zeg. Ik ben er niet goed van. Maar verdomd accuraat, historisch gezien dan … Ik moet dringend die brieven eens bovenhalen!

  9. Leuk overzichtje…
    In september 1989 ging ik voor de eerste keer naar Clouseau en ondertussen ga ik er nog steeds naartoe…
    De nieuwe Sportpaleisreeks is super!

  10. Anne. Ik zit bij zuster Redempta in de klas, moet dus tweede leerjaar geweest zijn. De zusters hebben een banvloek over Anne uitgesproken. We mogen het niet meer zingen op de speelplaats (op dat moment was het bij ons in om liedjes te zingen). Op het schoolfeest heeft de turnleerkracht wedden dat bedacht. Elke klas daagt zijn leerkracht uit. Wij winnen en zuster Redempta zal een dag in vrolijke kleuren (rood ipv grijs en blauw) en met haar haar los (ipv een dot) lesgeven, maar het ultieme moment was toen het zesde zijn uitdaging aanging en het ligt begon te regenen. Toen duidelijk werd dat het een stortbui zou worden, heeft de dj Anne opgelegd en mochten we voor één keer wel luidkeels meezingen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *