projecten

De grens.

Raar is dat, hoe een mens zijn grenzen constant verlegt. Neem nu dat verbouwen. Een jaar geleden was ik behoorlijk over mijn toeren toen bleek dat de kast van mijn bureau niet zou geschilderd zijn voor de verhuis. Dat was in de tijd dat we die dingen nog niet helemaal zelf durfden te doen. Ondertussen is mijn lief een zelfontworpen kast aan het installeren op onze zolder, onder de trap die we zelf hebben gebouwd.
Vorig jaar werd ik gek van het idee dat ik zou moeten wonen in een huis dat niet afgewerkt is. Dit weekend hebben we, met de hulp van mama en papa op zaterdag en helemaal alleen met z’n twee op zondag, een schouw in de keuken afgebroken. Onze hele inkom staat vol zakken puin en gisterenavond, na afloop, zat het hele huis bedolven onder een laag stof en roet. En ik heb daar geen ogenblik stress over gehad.

Geen moment gedacht: het dak gaat instorten. Geen moment gedacht: oh neen, ik krijg dat stof nooit weg. Gewapend met een emmer, een stofzuiger en een zeemvel zijn we achteraf het hele huis te lijf gegaan en hebben we gewoon alles opgeruimd, zo goed als mogelijk. Al onze muren beneden zijn nu afgekapt tot een halve meter, er zitten om de tien centimeter gaten, en in onze keuken staat een stoffige roetmuur en een keukenkast minder. Het is absoluut geen zicht. En het kan mij eigenlijk niet schelen.

Volgens mij zijn we klaar voor de grote stap, deze zomer. De plannen beginnen vorm te krijgen, de aannemer is gevonden, de keuken bijna getekend. En dat uitbreken, dat doen we gewoon zelf, van tevoren. Bring it on.

6 thoughts on “De grens.

  1. Straf hé. Hebben wij ook meegemaakt. Maar als alles af en, en er moet dan opeens terug iets verbouwd worden, dan komt dat “help-overal-stof-en-paniek-gevoel” gewoon weer terug. Ik ben trouwens benieuwd hoe uw Lief dit allemaal gaat vertellen, op de scène 😉

  2. Straf eh….wij hebben ook 2 jaar lang bijna elk weekend zitten schuren en kappen en kamperen in het stof. Dat is een gewoonte als een ander.

    Maar zoals Miss Puntkomma zegt: eens je stilvalt en weer stofvrij zit, is het zooooo moeilijk om de verfborstel of schuurmachine of … nog eens op te pakken voor die laatste dingen die blijven liggen. Pff echt geen goesting meer, het kan nog wel een maandje extra wachten.

  3. Een mens verlegt zijn grenzen ja… Bij ons in een andere richtign weliswaar. Voor de verhuis dezelfde gevoelens; he, onze keuken is niet geverfd geraakt, dat gaat niet, of in de kelder staat rommel, of …
    Eens verhuisd, raakten we zo gewend aan al die rommel, onafgewerkte en ongeschilderde kamers en stof dat we drie jaar later nog altijd niet in actie zijn geschoten aan ons groot verbouwplan; bedoeling was om tegen nu aan de beneden te beginnen, na de meer simpele verbouwing van de tweede verdieping, wel, we hebben nog niets gedaan, lol… Straf he… Zouden beter eens in actie schieten.
    Maar eerst ons dak, want da’s wel vrij dringend…

  4. That’s the spirit en eens alles af is en je toch gewoon bent aan dat sfeertje : één adres :hier is nog veeeel werk -)

  5. whiehieuw! er komt dus een punt waarop al dat vuil en stof niet meer voor stress zorgt. een hele opluchting 😉

    but for now… zijn wij nog helemaal niet zo zen als i. en lief. nohooow, wij geraken nog helemaal over ons toeren als we op het zoveelste verbouwingsprobleem stoten.

Leave a Reply to eftokati Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *