Kelder.
Een kelder, dat is nogal een beetje gemakkelijk jong. Ge kunt daar alles ingooien wat ge niet direct nodig hebt. En ge kunt daar verfoverschotten stockeren. En lege bakken van cola en bier. En oud papier. En alles wat eigenlijk naar het containerpark moet, maar waar ge nu geen goesting voor hebt. Het is een groot gemak: deur toe en ge ziet het niet meer.
Alleen jammer dat er een moment komt dat ge niet meer aan de zaken kunt achteraan in de kelder. En dat ge bijna uw benen breekt terwijl ge probeert een emmer te zoeken. Dan komt de dag dat ge dus moet opruimen. Uitmesten. Ordenen. Onvermijdelijk.
Vandaag is die dag, spijtig genoeg.
bij mij is het redelijk gelukt om die proper te houden, gewoon door te negeren. Uitgekuist bij de verhuis, alleen dat laagje waterdicht makend spul en verf laat op zich wachten, dus als je vijf minuten tijd over hebt…
o wee, dat opruimen zit er bij ons ook aan te komen, vrees ik.
Dat gaat op voor iedere kamer met een deur.
Wij hebben helaas veel deuren.
eindelijk ga ik eens in de kelder kunnen gaan zonder te struikelen !
‘heb hier nog van die groene bakjes staan die je kan stapelen en waar je heel overzichtelijk alles kan inleggen. geintresseerd ? kom maar halen !
ge weet toch dat ge de slappe lach moogt krijgen als uw ma struikelt hé :ze heeft dat ook altijd als ze iemand ziet struikelen of vallen -)
Zoooo herkenbaar!
Gelukkig hebben we een kelder in twee delen, en slagen we er voorlopig in het deel met de drink- en eetvoorraad toegankelijk te houden 🙂