En al

Fast lane en al.

Sinds wij een gezin zijn in de echte betekenis van het woord, lijkt het alsof mijn dagen niet langer de vloeiende beweging hebben die ik eens zo gewend was. Wat zeg ik, lijkt het? Het is gewoon zo. Daar waar ik vroeger – we spreken pré-babytijd – een mens was van langdurige activiteiten verloopt alles nu in horten en stoten. Er waren tijden dat ik uren na elkaar kon schrijven of lezen. Een hele dag zo geconcentreerd kon werken dat ik vergat te eten. De avond voorbij zag drijven in bad, met een fijn boek of de krant. Een hele nacht door kon verbeteren of lessen voorbereiden. Ik vergat de tijd dagelijks een paar keer, zeg maar.
Nu is alles in kleine stukjes onderverdeeld. Schrijven in gestolen minuten terwijl er een tukje wordt gedaan. Snel even douchen terwijl de baby in de wipper op de badkamer toekijkt. De krant doorbladeren terwijl zij freddie kapotknuffelt.
Baby’s, die doen in wakkere toestand nooit langer dan een kwartier hetzelfde, zo is gebleken. En er moeten pampers ververst, er moet melk gedronken, er moet gespeeld worden en er moet eindeloos opgetrokken worden tot zit. En dan moet er ook gekookt worden, gestreken, gegeten, gewassen, opgeruimd, stof gezogen en boodschappen gedaan. Allemaal in kleine stukjes, in baby-fasen opgedeeld.

Ik ben dat niet gewend, zoveel is duidelijk. Om half elf val ik dan ook uitgeput in slaap, van al die variatie door de dag. Baby’s hebben een hels tempo. Snel groeien, snel leren, snel leven tout court. En soms kan ik efkes niet goed mee.

7 thoughts on “Fast lane en al.

  1. In mijn pré-babytijdperk was ik nooit of zelden te laat op een afspraak. Ook blouses en broeken bekliederd met babyspuug waren mij volstrekt vreemd.

    Oh nostalgie… 🙂

    Maar ze hebben inderdaad een hels tempo. Mijn baby wordt bijna een jaar, en dus bijna peuter. Terwijl ik precies nog altijd aan het bekomen ben van die bevalling!?!

  2. Wow, ik kom zelfs nooit toe aan douchen, strijken en koken (maar strijken doe ik sowieso nooit). Als ik chance heb kan ik boodschappen doen en af en toe een machine was opzetten. En meestal kan ik ergens in de namiddag ook wel eens ontbijten.

    En die dochter van mij, die is ook GROTE fan van Freddy de vuurvlieg! 😀

  3. Oh, dat herken ik zo goed! Daarmee had ik het het moeilijkst toen we kinderen kregen. Dat én de vermoeidheid. Intussen zijn onze kinderen oud en zelfstandig genoeg om zichzelf en elkaar een tijdje bezig te houden en kan ik eindelijk weer eens wat langer na elkaar hetzelfde doen.

  4. Comes with the territory, denk ik. En het kan geen toeval zijn dat moeder de overtreffende trap is van moe 🙂

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *