En al

Attention span of a goldfish.

Ik heb een hele kast vol scrapgrief. Ooit eens gekocht in een aanval van koopwoede en met een lijf dat te zwanger was om iets deftigs om te draperen. Scrapgrief dus: dat kost ook veel geld, het zijn schone kleurkes en ge moet niet in de spiegel kijken.
Nooit gebruikt, die hele stapel, tot vandaag. Vandaag had namelijk ik goede voornemens: ik ging eens aan Mira haar album beginnen. Want ik kan ook creatief zijn, denk ik dan. Ondanks alles wat ze over mij zeggen.

Who am i kidding, denk ik een dag later. Nadat mijn eerste scrappagina-project onderbroken is door veel babygedoe, maar vooral: een half uur bellen met S., een half uur met Meester VE, nog wat met mijn moeder, twee afleveringen van house, zoeken naar ingrediënten voor paella en een paar mailkes.

De letterkes plakken nog altijd niet op het papier, maar ik heb ze wel al uitgeknipt. Ik vond het een heel gedoe. En ik heb het nu al wel gehad met dat scrappen, eigenlijk. Zal ik nog eens proberen sporten, misschien?

7 thoughts on “Attention span of a goldfish.

  1. Of nog even volhouden! Scrappen kan écht super relaxend zijn! Je komt in een soort trance en je hoofd is helemaal leeg achteraf! ZALIG!

  2. Scrappen. Nog nooit van gehoord. Ben ik nu een slechte moeder? Neen, serieus, wat is scrappen?

  3. gewoon een digitaal bestelbaar fotoalbum samenstellen, met lay-out die je vooraf kan kiezen en het scrapmateriaal op een rommelmarkt te koop aanbieden of schenken aan ijverige nichtjes

  4. Herkenbaar ja. Ik heb hier een ganse stapel stofkes liggen om kleertjes van te maken, met veel geestdrift gekocht en nu, ja, niet zoveel tijd en goesting meer eigenlijk.

  5. @ fons – OMG als gulder betaalt krijgt ge ook een banner. (en leest gij niet via rss? rare mens)
    @ ine – dat is een foto-album maken, maar met meer tralala en tierelantijntjes.

Leave a Reply to bie Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *