En al

De nacht en de clown.

Voor u zit een gebroken vrouw. De afgelopen nacht was er namelijk eentje van het helse soort. We zijn alledrie verkouden, hier ten huize, waardoor ikzelf moeilijk sliep (wat als u verder leest eigenlijk niet zo’n probleem was), het lief een eind wegsnurkte en de baby zich de hele nacht — toch vanaf een uur of twee — beperkt heeft tot dutjes: een half uurtje slapen, dan weer wakker en huilen, dan nog een half uurtje slapen, enzovoort enzoverder.
Mijn nacht bestond dus voornamelijk uit het sussen, troosten en ontstoppen van de baby, het me ergeren aan het gesnurk van het lief en dan ook nog een paar hazenslaapjes.

Het allergrappigst was echter dat ik op een bepaald moment werd wakkergemaakt door een geluid. Geen gehuil op de babyfoon, geen geronk van de bedgenoot, maar een zacht murmelen. Na een paar minuten drong het door wat hij precies mompelde. Noni, noni, noni, noni.

Ahum. Als u de eerste aflevering ziet, gaat u naar het schijnt begrijpen hoe het komt. Ondertussen, als iemand Bumba kwijt is: hij ligt ‘s nachts in mijn nest, blijkbaar.

7 thoughts on “De nacht en de clown.

  1. Zo lang hij niet “yoni yoni yoni” neuriet, geen paniek!

    Dat slapen, je verschiet ervan hoe sterk een mens is en hoe lang het duurt voor je echt helemaal op bent.

  2. Hier ook jong: om ‘t uur hing ze aan mijn borst! Haar neus zit pertang niet meer verstopt en hoesten doet ze alleen nog overdag. :-/
    Ik hoop op beter vannacht, voor ons beiden dan.

  3. @jessie – ik ga alleszins vroeg slapen, subiet.
    @drien – ik heb die mega-zielige aerosol-foto van die van u gezien. mijn hart brak zeg
    @sponzen – ik heb een student die zo heet. ha.
    @liselore – vanaf 4 januari, de maandag om half negen.

  4. gene paniek als mira ook moet aerosollen he, jitse vindt dat nu plezant want dan mag ze tv zien en als ze moe is valt ze er gewoon bij in slaap…niks zielig meer aan! 🙂

  5. Hilarisch gewoon! Bij ons is die noni-noni ook een standaard uitdrukking geworden waar de kinderen steevast allebei om moeten lachen.

    En de rest? Helaas. Intussen hebben ze het hier zelfs graag dat ik hun neus uitspuit met fysiologisch water, Kobe vraagt er zelfs om. Ben het intussen ook bij mezelf beginnen doen, en het helpt waarachtig.

    En ja, het duurt verbazend lang voor je echt plooit. Gelukkig is er vakantie…

    Goeie moed!

Leave a Reply to Gudrun Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *