En al

Variatie.

Een feestje, twee sprekers, een dag met de baby thuis, een bezoekje aan de dokter van wacht, een kater, een metekind-bezoekje en een rondhangavond. Een gevarieerd weekend, jawel. En veel geleerd, ook:

– Feestjes zijn leuk, vooral als er veel leuk volk is en ge met de taxi naar huis moogt.
– Een diversiteitsbeleid is te vaak een doelgroepenbeleid, terwijl diversiteit in de grond wil zeggen dat ge bij veel verschillende groepen kunt behoren, en dat het die combinatie van groepen is die u een unieke mens maakt.
Tom spreekt niet meer tegen mij.
– Een baby van zes maand die ziek is, is minder aan te raden de dag na een feestje.
– Boorlingskes zijn mini-klein. En licht. En beter voor mijn rug dan zesmaanders, denk ik.
– ‘elke maatregel veronderstelt de aanblik van een ander’
– Als een meiske achter den toog een rode catsuit draagt en daar bijzonder weinig onder aan heeft, dan heeft *elke* man in het café dat gezien.
– Mijn metekindje is mega-cute. Wat een schatje, zeg.
– Blijkbaar gaat een bepaald genant verhaal van tien jaar geleden, waar ik me niks over herinnerde, gewoon niet over mij, bij nader inzien. tsssj.
– Mira kan beter en vooral sneller rollen dan ik dacht. Eerst lag ze in het midden van het grote bed, toen nam ik een t-shirt uit de kast en lag ze opeens op de grond.
– Als ge uw kind laat vallen en het mankeert niks, dan zit ge toch nog twee uur met de kleine op schoot te bleiten (gij. de kleine doet daar niet aan mee.) en komen uiteindelijk uw ouders om u te kalmeren.

9 thoughts on “Variatie.

  1. Een kind dat van het bed rolt, is geen zeldzame gebeurtenis. Elke verse moeder krijgt er ooit wel eens mee te maken, hetzij bij haarzelf, hetzij bij manlief, hetzij bij ‘een vriendin van haar’. In het tweede geval zou ik niet graag in mans plaats zijn 🙂 In het eerste geval mag je de verantwoordelijkheid ook een klein beetje bij het kind leggen: “te rap is nooit goed, kind, ik heb het al gezegd! En groeit zo hard niet! Wat is dat nu???”. Tenslotte verstaan die u toch, niet?
    Die van mij heeft dat ook gedaan, zo’n 12 jaar geleden. Toen lag haar neusje wat open, van op ‘t tapijt te vallen. Maar ‘t is goed gekomen, ze heeft er niets aan overgehouden, gelukkig, alleen nog wat zotter geworden… Ze beginnen vroeg met die schuldgevoelens-kwekerij tegenwoordig, zeg ik 🙂
    Goeie raad: als ge nog een baby’tje koopt,laat u niet meer vangen, leg uw matras op de grond en zet het bed een paar jaar op de zolder! 🙂

  2. Over dat laten vallen, been there, done that en heb ook héél hard gebleten (en ik heb het nog altijd moeilijk als ik eraan terugdenk).

  3. Ik heb mijn zus-de-kersverse-mama destijds ook hysterisch aan de telefoon gehad toen mijn metekindje het bed opeens niet meer leuk vond. Blijkt dus een overgangsrite voor ouders te zijn 🙂

  4. Oei. Wij laten onze dochter altijd alleen op ons bed slapen. Wel in een dikke slaapzak… Ze gebruikt rollen ook niet als verplaatsingsmethode en kruipen kan ze nog niet met die slaapzak aan. Misschien toch maar eens denken aan een beveiliging. Of we stoppen haar maar eens in haar eigen bed. ;-D

  5. dat bleiten om die reden is me bekend. En als ze eenmaal kunnen lopen; uitschuiven, struikelen, vallen, … het heeft gene naam. Maar als ze nog baby zijn vind je dat natuurlijk dubbel zo erg omdat ze zelf nog zo weerloos zijn. Maar die dingen gebeuren meer dan dat je denkt hoor. Dat doet natuurlijk niet af aan een moeders’ schuldgevoel.

Leave a Reply to Anne Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *