En al

Dokter internet.

Als ons iets mankeert, dan googlen wij dat tegenwoordig. Zo is dat. De hele medische wereld ligt open voor de gewone mens, en we moeten niet eens gestudeerd hebben om juiste diagnoses te stellen. Ik zag daar laatst een filmpje over, van een dokter die op een conferentie zei: ” en dan komen ze in je kabinet, met vier bladzijden afgedrukt vanop internet en ze zeggen: dit is wat ik heb, en nu moet u me die en die medicatie voorschrijven”. Het zou grappig zijn als het niet zo tragisch was.

Ik doe dat ook, versta me niet verkeerd. “Baby geen eetlust” bijvoorbeeld. En hopla, duizenden resultaten met de meest afgrijselijke ziektes die mijn dochter zou kunnen hebben. Resultaten met veel taal- en werkwoordfouten bij elkaar geschreven door collega-moeders op forums allerhande, natuurlijk. Ik zou u een bloemlezing geven, maar het wordt al snel zoiets als Idool, zo’n forum lezen: plaatsvervangende schaamte, en ooggerol over mensen die elkaar bekrachtigen in de zever die ze vertellen. En dan zap ik weg.

Ik probeer mij dus in te houden, om dokter internet te gebruiken. Maar ik bedacht vorige week dat ik dat eigenlijk vroeger ook al deed, dat opzoeken. Wij hadden thuis een “Grote Medische Gezinsencyclopedie” en ik weet nog goed dat ik als kind dan bijvoorbeeld de bobbeltjes op mijn been (muggenbeten, ongetwijfeld) vergeleek met de afzichtelijke plaatjes in het boek. En dan een paar dagen overtuigd was dat ik zona-schurft-psoriasis had. Tot de muggenbeten weg waren, en ik plots een pijntje had in mijn hoofd en dus een tumor-bloeding-hersenparasiet had.

Zo’n boek, dat was nog beheersbaar. Mijn ouders keken dan naar de bobbeltjes en naar het prentje, lachten mij uit en zeiden “doe dat boek weg, kind, en gaat een beetje in den hof spelen. Het zal rap overzijn.” Maar stel dat Mira mijn kinder-hypochondrie heeft overgeërfd. Zouden er eigenlijk medische firewalls bestaan voor op de computer?

6 thoughts on “Dokter internet.

  1. Van die sites, dat zou verboden moeten worden. De dingen die ik daar al gezien heb jong – vreselijk.

    Of dan googel je de dokter die je behandelt om te kijken of dat wel een oké mens is en blijkt dat een trut te zijn – terwijl het eigenlijk een heel aimabele, sympathieke vrouw is.

    Wegblijven.

  2. Wat Maartje zegt. Ik lees tegen beter weten in zo af en toe eens iets op een zwangerschapsforum en daar passeren ook alle gynaecologen de revue. Inclusief heleganse karakteranalyses en alle foutjes die ze ooit eens gemaakt hebben. Zou dat eigenlijk wel mogen, vraag ik mij dan af.

    Maar voor de rest slaag ik er wel in zo min mogelijk symptomen of medische onderwerpen te Googelen, want dat is echt geen goed idee jong.

  3. Ok, misschien even een degoutant voorbeeld waarvoor googel dan wel handig is.
    Net voor ons eerste kindje zocht ik het woord slijmprop op (want ja, hoe ziet dat er uit:-).
    … en ja hoor, er zijn mensen die dat daar dus een foto van gepubliceerd hebben
    … en ja hoor, het leek ook wel op wat er hier was komen aanwaaien (dus kabaske pakken en de auto in)

    Ik denk niet dat ze dat zouden publiceren in een boek.

    Moet je niet vragen of uw volgende werkgever u zal aannemen als hij/zij ontdekt dat je zulke foto’s wil delen met je medemensen

    Ik denk dat je vooral je eigen firewall moet kunnen zijn.

  4. Zo herkenbaar!
    Mijn vrouw heeft me verboden om nog te googlen zolang ik zwanger ben (“maar dat is toch informatief!!” piep ik dan).
    Vanals ik “zoveel weken zwanger” google, kom ik steevast op sites of forums over vroeggeboortes, verweekte baarmoederhalzen, zwangerschapsvergiftiging en dode babietjes terecht.

    En dan zit zij met de miserie. Namelijk Ongeruste Piglet. Niet handig. 🙂

  5. Ik heb mijn eigen auto-immuunziekte ontdekt via het internet nadat mijn huisdokter mij weken aan een stuk liet creperen.

    Ben nu wel 90% gezond met medicatie.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *