Ja!

Het ritme van de stad.

Zaterdagmiddag.
Ik wandel met de dochter in het Zuidpark en merk voor het eerst dat de blaadjes aan de bomen zachter worden van kleur. Warm, zoals de chauffage die ik bij nachtelijke baby-intermezzo’s al eens durf aan te zetten, tegenwoordig. De zon schijnt, de stad gonst van Ode Gand. We hebben een sapje laten persen bij Zest en kijken samen verwonderd naar de kleuren van de fontein. Mira och-ocht en wijst zich te pletter, ik zit vooral met haar te lachen

Zondagochtend.
We wandelen naar de bakker en stoppen even in ons Pierkespark. Het wordt uiteindelijk koffie, de krant, gebabbel en daarna ook nog pasta pesto in het fijnste koffiehuis van Gent.

Zondagmiddag.
Op de fiets gaan we door het autovrije centrum en stappen af op de vrijdagsmarkt. We kijken naar hippe meubels en zwaaien naar bekenden. Daarna verhuizen we naar Sint-Baafs, voor een beklimming van de NTG-trappen. Een éénarige heeft soms niet meer nodig dan dat.

Zondag, vroege avond.
De ring is gevuld met enthousiaste fietsers, die de tegengestelde richting inpalmen. Wij wachten af in de auto in de tegenovergestelde richting en kijken naar hun vrolijkheid. Ik haal alvast mijn blauw-witte-sjaal uit mijn tas.

Zondag, later.
Overal is adrenaline en blauw-wit. Het gonst in mijn hoofd. Als we naar huis rijden, bedenk ik hoe fijn wonen in deze stad toch is. Met geen stokken ben ik hier nog weg te krijgen.

7 thoughts on “Het ritme van de stad.

  1. Heb het gisteren nog tegen iemand gezegd, kom toch in Gent wonen, ‘t is hier vrie wijs!

  2. Ik heb dat ook,maar dan met Antwerpen uiteraard, mij krijgen ze hier ook niet meer weg!
    (tenzij misschien als ze zonne mottigen wapper in mijn buurt gaan bouwen)

  3. Ik heb ook dat gevoel, dat het volledig mijn stad geworden is.
    En gisteren was het zo opvallend ‘stil’ in de stad, zo zonder auto’s. Dat mag voor mij best wel eens vaker. Iedereen op de fiets, in het park, op het plein… volop vrolijkheid!

  4. Ik heb een 8-tal jaar in Gent gestudeerd, gewoond & gewerkt, maar ben uiteindelijk terug in West-Vlaanderen gaan wonen èn in Brussel gaan werken. Er is echter geen stad waar ik me meer op mijn plek voel dan Gent.

  5. Ja man – jaloers. Elke dag maak ik me er zorgen over. Hoe ga ik dat overleven om Gent te verlaten? Als ik nu al ternauwernood een week Antwerpen overleef. Ik had gezworden om Gent nooit meer te verlaten. En toen kwam die Antwerpenaar…zucht…die ik met geen stokken naar Gent kreeg…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *