kinderspam

Bumba. En Tim.

Dus. Het was avond, in dardennen en wij waren aan het tekenen geslagen met de dochter. Of beter: de dochter zette krabbels en stopte potloden te diep in haar mond, wij tekenden en toonden aan de dochter, waarna zij braaf benoemde. Het lief tekende, want hij is niet geheel onbegaafd op artistiek gebied, en de dochter benoemde gezwind: schaap, leeuw, ernie, mauw. Ik tekende en kreeg vooral vreemde blikken en opgetrokken wenkbrauwen en dan een vertwijfeld: \”paardje?\”. Ik ben een beetje pictografisch gehandicapt, vrees ik, maar gelukkig heb ik andere talenten: niemand blijkt beter door 40cm sneeuw te kunnen stappen op hoge hakken dan little old me. Ik schrijf het alvast op voor de eindejaarslijstjes van 2011, bij grootste verwezelijkingen.
Maar goed, op een bepaald moment deed ik een effortke. Ik tekende, met het voorbeeld naast mij, een zowat perfecte Bumba, al zeg ik het zelf. Can’t go wrong, dacht steller dezes: geel frakske, geel mutske, rode neus. Ik was best tevreden van het resultaat en toonde het aan mijn dochter. Mira, wie is dit?


tim

Waarop zij me -opnieuw, echt er moet iets aan dat kind haar manieren gedaan worden – twijfelend aankeek en vroeg: Tim? Om dit onmiddellijk te laten volgen door heftig knikken en wijzen en Tim Tim Tim roepen.
Nu, ik weet niet wie die Tim is die verkleed als bumba in mijn dochter haar leven vertoeft, maar als ik hem tegenkom zal er een hartig woordje over geklapt worden. Omdat het raar is, maar vooral omdat de vader van mijn kind (let vooral op hoe ik hem niet langer mijn lief noem) niet meer bijkwam van het lachen. Een toestand die nog verslechterde toen hij in 1-2-3 potloodtrekken een – niet eens zo bijster geslaagde– clown op zijn papier zette.

bumba

Die de dochter vervolgens zeer zelfzeker benoemde als BUMBAAAA!

Ze spannen samen tegen mij, ziet dat van hier.

17 thoughts on “Bumba. En Tim.

  1. hoe herkenbaar! aan mij vroegen ze, als hij niet thuis was, twijfelend een kat? hond? koetje? paard? waarop ik een soort viervoeter produceerde en die van de nodige gepaste accessoires voorzag (snorharen versus uier deed dikwijls de tric), terwijl ze aan hem specifieke hondenrassen vroegen, of vogelsoorten, etc…. pijnlijk confronterend soms 🙂 Maar ik heb andere kwaliteiten :-))

  2. Volgens mij zijn het de blauwe schoentjes en die roze beentjes onder ‘t rokske. Dat lijkt me precies nogal on-bumba-achtig. Maar goede poging hoor 😉

  3. Een troost: mijn dochter zei tegen allebei onmiddellijk Bumba, en ze lachtte er zelfs bij!
    Kinderen letten veel meer op details denk ik, hier toch. Een kenmerkende eigenschap van iets benadrukken helpt vaak om iets te laten raden. Zo wordt een tomaat een appel als je er een steeltje aan tekent bvb.
    Enfin, nog veel tekenplezier 😉

  4. Zò grappig.
    Ik laat ze straks eens beiden aan mijn zoontje zien, want die zijn leven stort in moest Bumba plots naar de ruimte verdwijnen ofzo.

  5. Zoooh grappig!! Ik lig hier echt strijk! Ik zal sebiet mijn dochter uwe Bumba eens tonen en zien wat ze zegt (hopelijk ook geen Tim ;-))

  6. Ah ja maar ja, de echt Bumba heeft 2 rode stippen op zijn hoed, het zal daarmee zijn 😉 Uw dochter heeft gewoon een opmerkelijk waarnemingsvermogen…

Leave a Reply to miss_punt Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *