mediagedoe Neen!

Duizend doden.

De duizend doden die ge sterft als ge kritiek krijgt op iets wat ge hebt gemaakt. Ik vraag mij af of mensen daar bij stil staan. De mensen op webfora die het hebben over het dik gat van een BV, dat kunt ge nog weglachen. Maar zoiets waar ge heel uw hart en ziel in gelegd hebt, keihard aan gewerkt hebt en uw nek voor uitgestoken hebt, en dat dan zonder pardon wordt neergesabeld, ik vraag mij af of iemand daar ooit bij stilstaat wat dat doet.
Van dichtbij meegemaakt, met een totaal ongehoord boertige recensie van een voorstelling waar de man in mijn leven anderhalf jaar keihard aan gewerkt heeft. De hartverscheurende pijn die ge dan ziet in iemand die ge graag ziet zijn ogen: dat zijn de duizend doden.

Ik ken, door het lief en door toeval, redelijk wat mensen die met hun kop op tv komen of artistieke dingen doen, en soms is dat om fantastisch fier op te zijn en euforisch. Toen iedereen de vrienden Neveneffecten recent de hemel inprees met hun geniale Basta, bijvoorbeeld, dat is een leutig gevoel. En toch moest ik onwillekeurig denken aan die andere episode. Willy’s en Marjetten, u weet wel van de moord en brand en schande-van-ons-belastingsgeld-die-zever. Als ge die dingen hoort en leest, en ge weet tegelijk dat die gasten al maanden hun hele persoonlijke leven op hold hebben gezet om dat programma te maken: dat zijn duizend doden. Omdat dat zo diep kwetst, die kritiek.
Het is ook relatief natuurlijk: het eerste seizoen van zvdz werd neergesabeld, en werd daarna een hype op het internet. Willy’s en Marjetten: idem. Buiten De Zone, dat werd destijds omschreven als “cursus scenario schrijven voor beginners”. De Mol: veredelde scoutsspellekes. Soms bewijst de tijd ongelijk. Vroeger was het alleen de gazetten, nu heeft iedereen zijn eigen gazet op het internet, met facebook en twitter en de commentaren op blogs en krantensites.

Ik heb het deze week weer heel sterk, dat van die duizend doden. Bart De Pauw bijvoorbeeld. Ik ken die mens niet persoonlijk, maar ik heb die al heel mijn leven graag. Ik ben zeker dat we goeie maten zouden zijn, als het zou passen. Dus vind ik het verschrikkelijk, wat er nu gebeurt.
En ik weet dat aan de kazakkendraaiers hard gewerkt wordt, en dat er veel tijd in gekropen is. Het lief doet een stukje, in één van de volgende afleveringen, en heeft wat mee try-outs gedaan. Als ge dat weet, van dat harde werk, en ge leest dan de kranten en de vreselijk inhakkende kritieken op het internet, dan wordt ge daar enorm triestig van. Voor De Pauw, voor een programma dat wordt neergesabeld zonder dat het kan groeien, en vooral voor David Galle: simpelweg voor de leeuwen van de publieke opinie gegooid op zondagavond op de grootste zender van het land, en dan moeten lezen dat ge “niet zo heel scherp waart”. En veel lelijker dingen. Ik word daar gewoon misselijk van, en ongelooflijk verdrietig.

Ik ga kijken ja, morgen. Want ik denk dat een impro-programma misschien wat tijd nodig heeft om te roderen, en ik heb met de eerste aflevering alleszins al een paar keer goed gelachen. En misschien kijkt ge niet, gij, en dat is uw goed recht. Maar als ge kijkt, en ge voelt de neiging om weer te beginnen schelden op twitter of facebook, denk dan misschien eens aan de mensen die zo’n programma maken. En hoe gij u zoudt voelen als ge zo’n dingen over uzelf zoudt lezen.

13 thoughts on “Duizend doden.

  1. Als het een beetje zou kunnen helpen: toevallig ben ik een fan van zo ongeveer alle programma’s die je hier opnoemt 🙂 Willy’s en Marjetten vond ik al geweldig toen het voor het eerst uitgezonden werd, en in mijn klas werden daar toen lovende woorden over gesproken, so there!

  2. Het is jammer, maar het blijft gewoon een mening van iemand/een groep mensen. En voor gelijk wat zullen er altijd voor- en tegenstanders zijn. Dat zal dan wel het nadeel en voordeel zijn van bekend te zijn: alles is publiek. Heb je succes, dan is het super, want het is allemaal enorm uitvergroot. Maar als het tegenvalt, dan komt het natuurlijk allemaal ook zoveel harder aan.

    Maar uiteindelijk blijft het altijd hetzelfde: als iets tegenvalt, dan moet je de moed niet laten zakken en opnieuw proberen. Of dat nu om een tv-programma of mislukte koekjes gaat.

  3. En dat mensen die iets proberen altijd beter bezig zijn dan mensen die niets proberen. Enal.

    We zijn een volk van mensen neersabelen, en ik wou zo hard dat we er een waren van mensen aanmoedigen. Helaas.

  4. mensen neersabelen moet je nooit doen en scheldpartijen op fora enz zijn enkel kwetsend en respectloos. Maar je kan mensen niet verwijten dat ze voor tv kruipen met een hoge verwachting om geëntertaind te worden volgens hun eigen verwachtingen en dan een mening te hebben over wat ze te zien krijgen. Van de verschillende dingen die je opsomt vind ik ook echt verschillen in tempo en geestigheid. Maar dat wil niet zeggen dat ik het nodig vind om die mening dan ook op ‘t internet te gaan uitsmeren en mensen de grond in te gaan boren. Al bezondig ik me daar wel aan, net als jij overigens, bij het eurovisie songfestival. Dan is het wel leuk om eens niet na te denken aan het feit dat mensen hun ziel in iets gestoken hebben.

    Toch stemt je post tot nadenken …’k zal toch een beetje anders tv kijken deze week, beloofd!

  5. Van mij zal je alvast geen neersabelende kritiek te lezen krijgen. Geen tv hebben, heeft zo zijn voordelen. 😉

  6. Heb respect voor uw medemens, dat is de boodschap. Ook al vind je zijn of haar werk soms (al dan niet terecht) kei slecht. Alles kan gezegd worden zonder dat er iemand in de grond geboord hoeft te worden. Zeer zeker: ik doe ook wel eens lelijk over iemand op TV ofzo, maar ik doe dat in huiselijk sfeer dus dat moet nog kunnen vind ik.

  7. ik sluit me aan bij Yab 🙂
    Maar anderzijds: het is niet omdat mensen zich keihard inzetten, dat we het automatisch goed moeten vinden he. Als de Buffalo’s er bijvoorbeeld niets van bakken tijdens het weekend, ga toch ook niet echt tevreden zijn.
    En je moet vooral niet te zwaar tillen aan internetfora en Twitteraars die hun bek niet durven opendoen in real life. Kijk maar naar Stijn Stijnen 😉

  8. Ik kijk bijna nooit televisie omdat ik me vaak erger aan programma’s. Voor mij is het meestal tijdverlies. Maar ik kijk dan gewoon niet en zo dus ook geen reden voor commentaar her en der. Leven en laten leven met een laagje respect voor eenieders inzet, das mijn motto 😉

  9. ‘Beste stuurlui staan aan wal’ moet je maar denken. En de doelwitten moeten gewoon maar voortdoen met geld verdienen met iets wat ze zelf ontzettend leuk vinden.

  10. Ik vond het quiz-element wat overdreven, omdat er uiteindelijk niet zo veel rondes zijn. Maar ik vond het wel leuke dingen bevatten, misschien had men gewoon wat meer de kaart van de impro moeten trekken zoals onvoorziene omstandigheden maar dan in duo’s, zonder winnaars. David Galle vond ik goed, het is geen cadeau om tegenover Bart De Pauw te zitten lijkt me. En ja, kritiek geven is gemakkelijk. Soms zijn dingen gewoon goed alleen is er nog niet het moment voor. Kom ik zelfs in mijn overheidsjobje tegen, altijd weerstand tegen een bepaald idee en plots zit iedereen op dezelfde golflengte, alsof het heeft moeten rijpen ofzo.

  11. @goofball – met de voorrondes ben ik jaren geleden gestopt, wegens dat ik schrik heb dat iemand het leest en dat het kwetst. Jeugdzonde? Het festival zelf: ik ben er zeker van dat de Alabaneze vlindertjes mijn –overigens niet zo bijster correct– vlaams kunnen lezen.

    en voor de rest: ziet wel dat ik gelijk had, van dat roderen.

  12. Vorige week vond ik de Kazakkendraaiers echt slecht – dat zullen ze zelf ook wel beseffen -, maar, eerlijk is eerlijk, gisterenavond was het al stukken beter.
    Nu ja, dit had natuurlijk veel te maken met het inschakelen van Philippe Geubels.

    Soms heeft een programma tijd nodig om te groeien.
    Iets neersabelen na één keer kijken is gratuit.
    Ik kijk alvast uit naar volgende week.

Leave a Reply to lilith Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *