En al

De inhoud.

Een wijvenblog, dat is het hier. U weet dat al jaren, en toch blijft u komen. U zal het me dan ook niet kwalijk nemen, ongetwijfeld, dat ik serieuze onderwerpen hou voor een avond waarop mijn ogen geen pijn doen van het schermstaren en mijn schouder iets minder verrokken is dan nu (ik heb het kind met de nodige zwier op de arm genomen, en haar elf kilo weeral eens schroomlijk onderschat). Neen, vanavond nemen wij onze toevlucht tot het simpelste aller wijvenposts: men kiepert de handtas uit en mijn schrijft over de inhoud. Ik doe dat niet zomaar, natuurlijk, ik doe dat omdat zij het vraagt en omdat ik daar in het Ieperse iets goed te maken heb. Iets met kooklessen en mijn te drukke schema en uitgebreide excuses die aan de orde zijn. Het is een lang verhaal, maar in het voorjaar worden wij echtig oprechtig vegetarische Nigella’s en dan hoort u er meer over. Beloofd.

Aniehoew. De sjakosh dus. Eerst en vooral: dat is deze, en man ze is mooi. Pieces is echt een fijn merk, voor al uw accessoires, en we weten allemaal: een meiske heeft nooit handtassen genoeg.
De inhoud ziet u hier. Ik heb wel de kruimels van de koeken weggedaan, net als de gebruikte papieren zakdoekskes. Because i am a clean girl, at least on the interwebs.

Day 216 - wat zit er in de sjakosh.

U ziet, vanboven links te beginnen, mijn geliefde Moleskine. Hetzelfde formaat als alle vorige geliefde Moleskines, die allemaal netjes op een rij in mijn boekenkast staan. Ik kan niet leven zonder mijn boekske, en schrijf er alles in: weekmenu’s, boodschappenlijsten, telefoonnummers, meningen (moet ik er dringend eens wat minder van nemen), vergaderverslagen, to do’s, lesvoorbereidingen,…alles zo door elkaar dat het alleen voor mij te begrijpen valt. Wat niet erg is, want u heeft daar toch niks aan, nietwaar.

Daarnaast ziet u mijn ook al fantastische grote-mevrouwen-portemonee-in-kleine-meisjes-kleur. Vervolgens een kaartje waarop een emailadres gekrabbeld staat van iemand waarmee ik nog grootse plannen heb, de komende jaren. Ik mail u, A.

Verder in de tas: de bewijzen van het moederschap. Een pamper (verlaat nooit het huis zonder, of ge krijgt spijt en ge staat met een stinkende peuter aan te schuiven in een marginale GB om er toch rap te kopen) Zakdoekjes. Fysiologisch water voor zand in de oogskes en snot in de neus. Een half zakje koeken, en een zakje met rozijnen voor de filemomenten, de lastige ogenblikken en de troost. Als zij ze niet wil, eet ik ze zelf op, natuurlijk. Een strip dafalgans. Die zijn voor mij, maar ze hebben wel degelijk met het moederschap (en de schouder) te maken.

De derde categorie is het bewijs van enige professionele bezigheid. Een whiteboardstift. Stylo’s van mijn school. Een fluostift om afwezigen te markeren op de lijst. Twee USB-sticks ook, met lesmateriaal.

Tot slot ben ik natuurlijk ook een mevrouw. Dat moet wel want ik heb een tubeke handcreme en een tubeke haarproduct bij mij. Aha.

En bij u? Wat zit erin?

Update. Ik was mijn marlboro’s vergeten vermelden. Maar dat komt omdat ik binnenkort ga stoppen. Echt.

9 thoughts on “De inhoud.

  1. Dat is ooit -in den tijd dat sigaretten nog gezond waren- een stokje geweest.

    Ik ben dan het manwijf op je wijvenblog want met een heel klein sacoche zit er alleen een geldbeugel en een gsm in. (En een sleutel, een snotvod, en een tienbeurtenzwemkaart.)

  2. Het gewicht van mijn handtas is waarschijnlijk het dubbele van die van u, maar toch: amai, elke dag zo’n zware Moleskine meesleuren zeg!
    En ook: de pampers zijn er wel een pak cooler op geworden sinds de laatste keer dat ik er zelf één moest dragen, Sesamstraat en al zeg!

  3. gsm, hema-agenda, gsm oplader, een mandarijntje, een haarborstel, papieren zakdoekjes, maaltijdcheques, ettelijke kasetiketten, ne stylo, mijn autoverzekeringspapier,een medicijnvoorschrift, tic tacs, post-its, nog ne haarborstel (hm…) én ne pamper 🙂

  4. Bij mij: een portemonnee, een Oilily-beugeltje met klantenkaarten – nog een beugeltje van dezelfde met klein, kopere nikkel. Zakdoekjes, aangeroerd of niet. 🙂
    Oortjes voor handenvrij-bellen terwijl ik met die fiets ga. Mijn badgekaart van ‘t werk. Sleutelbos, nogal wiedes. Lipbalsem, lippenstift, lippengloss and that’s all folks.

  5. In de kleine versie (versta ik trek er alleen of maar voor efkes op uit – of voor heel lang en heb al het babyspul elders gedeponeerd): een gsm, een portefeuille, hopelijk wat zakdoekjes (nooit als je ze nodig hebt), een stylo, sleutels en als het moet de agenda.
    In de grote versie (voor alle andere gelegenheden): een al het voorgaande, stylo’s, agenda, pampers, vochtige doekjes, tetradoek, mutske voor op de kleinen zijn hoofd, verkruimelde koek, iets deo-achtig
    En altijd wel in de grote en kleine versie: rekeningskes en (klanten)kaartjes, briefkes met boodschappen en to do lijstjes,kruimels, verdwaalde roste muntjes,…

  6. Dank je wel, Ilse!

    Ik heb door jouw bericht mijn ecocheques teruggevonden. Na maanden zoeken in alle hoekjes en kantjes van ons huis, blijken die gewoon op de bodem van mijn handtas te liggen…

    250 euro.

    Daar kan een mens al eens leuke dingen mee doen 🙂

  7. bij mij: zakdoekskes, een rolleke mentos, haarrekje, portemonee, bankuitreksels, kasticket, stylo, los kleingeld, nen ballon, fietssleutel.

  8. Moarallez, nog altijd aan de sigaret? Ok, het heeft me ook drie keer proberen gekost maar na de derde keer hou ik al 14 maanden vol zonder (na bijna 25 jaar een pakje per dag). “Volhouden” is een beladen woord want de laatste maanden denk ik er niet meer aan en heb ik er ook geen goesting meer naar, integendeel: door het station lopen en aan de uitgang in een walm terechtkomen (of een andere plaats waar mensen roken) vind ik nu gewoon walgelijk. Ik ruik ook meteen op 15 meter afstand of iemand rookt of pas gerookt heeft: wat stinken die mensen zeg, bweu-èkkes! Het was de eerste zes maand stoppen op de tanden bijten (en op Nicorettes), maar het is écht de moeite waard om te stoppen, wat ik je brom. Doen!

Leave a Reply to Marijke H Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *