Daar is het, 1 januari van het jaar dat mijn dochter een nieuwjaarsbrief had geleerd, die helemaal kon opzeggen en dat weigerde eens er publiek aanwezig was. Could have seen that one coming, did I?
1 januari, ook de dag dat ik veel te vroeg in de zetel naar Kaatje zat te kijken, na een uur of vier slaap. Er was een tennisracket achtergebleven en hier en daar liggen pailletten van David Bowie zijn vest. Voor de rest: topfeestje gehad.

2012 zeg. Dat het een jaar wordt waarin bijzonder weinig van u geëist wordt. Dat u weinig moet, alles kan en een onbezorgd leeg hoofd heeft op het eind van elke dag.

Het wordt ons jaar, 2012. Ik voel het.