kinderspam

Dingen die ze u niet vertellen.

Michel zette op facebook een link naar The 5 most Horrible Things Nobody tells you about babies. Vreselijk moeten lachen, hoewel ik nog niet alles heb meegemaakt (pfiew). Maar varianten wel. Daarom een lijstje.

1. Vroeg of laat gaat ge uw baby bewust pijn moeten doen of ambetantigheid moeten bezorgen, gewoon omdat dat het beste is. Dat doet vreselijk veel zeer aan uw moederhart en het went niet. Nooit.
Toen de dochter heel klein was sukkelde ze vreselijk met haar luchtwegen en oren. Van december (toen ze zes maand was dus) tot april heeft ze constant gehoest, gepuft met cortisone en ging ze van antibioticakuur naar antibioticakuur. We moesten toen haar neus drie keer per dag spoelen met fysiologisch water omdat dat de enige manier was om te voorkomen dat ze nog meer oorontstekingen zou krijgen. Ze haatte dat. Terecht: ik heb het bij mezelf geprobeerd en het is op zijn minst onaangenaam. De kleine schreeuwde de hele Gentse rand bij elkaar en iedere (ja, iedere) keer weer ging ik een beetje dood van medelijden.
Nog erger: op een bepaald moment suggereerde de kinderarts kine voor de luchtwegen. Dat betekende minder medicatie en had heel goede resultaten. We zijn dat dan ook blijven doen, twee maand lang, vier keer per week, maar ik ga nooit vergeten hoe erg dat was. Mira haatte de kine met een koppigheid die haar latere peuterkarakter al voorspelde. Ze zette haar keel open toen we nog maar binnenkwamen en huilde tot we buitengingen. Een half uur lang, met tranen. Met tranen is het ergste, dat weet iedere ouder, want dan is het echt verdriet. Het lief is een paar keer geweest, maar kon het echt niet aanzien. Ik heb doorgezet, en ben blij dat ik het gedaan heb, want het hielp ongelooflijk goed. Maar het zijn nog steeds littekens op mijn moederziel die venijnig trekken als ik aan haar gekrijs van toen denk.

2. Kinders kunnen alles rapper dan ge het verwacht. Ze kunnen opeens uit hun bed. Opeens alleen de trap op. Opeens de deur opendoen. Opeens het mes van het aanrecht nemen.
Consequentie: vroeg of laat doet uw kind zichzelf pijn. En denkt ge dat het uw schuld is, omdat ge onvoorzichtig zijt. Dat is het ook, maar het gebeurt vroeg of laat en ge kunt alleen maar hopen dat het niet te erg is.
Toen Mira een paar maand oud was kon ze al een klein beetje rollen. Niet vlotjes. Dacht ik. Tot ze in het midden van het grote bed lag, ik me omdraaide om een T-shirt uit de kast te nemen en ze opeens op de grond lag.

3. Kinders prusten aan alles en maken zo dingen kapot. Om maar iets te noemen: als ge kleingeld stopt in de stekker waar de gps in moet, dan geeft dat kortsluiting en is dat kapot. En dat is in allebei de auto’s zo, ja. Materiaal is vervangbaar, maar vervelend is het wel.
Ge moet wel een beetje opletten met kleine dingen en de neiging om die in de mond te laten verdwijnen, ook. Niet alleen bij kleine baby’s, ook bij grotere kinders. Getuige de dochter die zich vorige week opeens in een haarspeld verslikte.

4. Kinders zijn soms genant, zelfs als ge niet snel gegeneerd zijt. Krijsen in de supermarkt, tegen de onthaalmoeder zeggen “draai u keer om, ik wil een foto nemen maar ik zie uw tetjes niet”: het doet mij allemaal niks. Maar vorige week op het nieuwjaarsfamiliefeest, toen ze antwoordde op de vraag “is je papa gaan werken”: “papa is thuis, hij wilde alleen zijn”, toen bloosde ik toch even. Vooral omdat hij dus echt gaan werken was.

5. Vroeg of laat belt ge het antigifcentrum. Bij ons was dat omdat we het tubeke zuurstofwater (voor het loopoor) en het tubeke fysiologisch water (voor de neusspoeling) door elkaar hadden gehaald. Ooit al eens de neus van een kind gespoeld met zuurstofwater? Dat bruist. En doet pijn.
(Geen erg, zeiden ze daar trouwens, alleen wat ambetant maar niet dodelijk. Wel heel slecht voor mijn moederzekerheid, dat dan weer wel.)

12 thoughts on “Dingen die ze u niet vertellen.

  1. Héhé, herkenbaar!
    De bollekes die in zo’n papieren zakske zitten bij nieuwe schoenen kunnen ook niet zo heel veel kwaad als ze dat opeten.
    Mss zijt ge er ooit nog iets mee.

  2. punt 5 dat was niet uw schuld, wel de mijne. Maar ‘k heb dus ook niet goed geslapen die nacht.

  3. Ik heb (nog) geen kinders, maar die tranen ja. Op mijn werk allemaal piepkleine baby’s en die wenen gelukkiglijk nog niet met tranen en al. Maar heel, heel soms dus wel. En dan juist terwijl ge ze pijn doet he (prikken of een plakkertje losmaken ofzo). Daar kan mijn hart ook niet zo goed tegen. Dan doe ik daarna van 20x zoveel verwennen. Die kinders beseffen dat nog niet en voor hetzelfde geld doe ik ze de dag erna weer pijn, maar ik heb dan toch een beetje het gevoel dat ik het een beetje goedgemaakt heb ;-).

  4. Josse had door mijn fout een blauw oog op zijn eerste schooldag : we waren net zo leuk samen de Samsonrock aan het dansen in de keuken, plots gleed hij uit en bonkte tegen de tafelhoek; daar waren traantjes bij .Na wat ijs op de buil was hij weer druk aan het spelen terwijl mijn hart nog steeds beukte.

  5. Ik herinner me die keer met dat bed, je hebt het hele gentblogt-feestje niks anders verteld. Ik had zoveel compassie met u.

    Maar 4 vind ik wel het leukst, het doet me denken dat we de komende jaren nog veel zullen lachen.

  6. ik voel me ook altijd weer zo’n folteraar met de flesjes fysiologisch water. Gelukkig helpt het, dat helpt voor mijn ziel, maar als hij zich helemaal in een boogje spant om weg te geraken van de ampules en dan de hele straat bij elkaar brult (ook om pakweg 3 uur ‘s nachts), dan bloedt mijn moederziel

  7. eosine op waterbasis is ook niet giftig. De inhoud van de pamper is wel wat rozig de dag erna. En een kleuter die zegt aan de telefoon: ‘mijn mama? Die ligt al de hele dag in bed.’ (gelukkig was het de grootvader en was het 10uur s’morgens) Maar ik lag idd wel nog in mijn bed!

  8. Met een vierjarige naar de Spoed moeten trekken wegens een gescheurde schaamlip door een val op de rand van een houten kastje in de badkamer, was gelijk ook mijnen besten dag niet als moeder :/
    Voor de geinteresseerden, dat geneest razendsnel.

  9. Nog erger dan neusspoelingen: OOGZALF!!
    Maar over die fysiologische buskes: vindt Mira dat nog steeds zo erg? Jitse is er ondertussen verslaafd aan. Minstens een keer per dag gaat ze eentje halen en spoelt ze zelf haar neus. “Ik vind dat lekker he”, zegt ze al gorgelend. En soms: “mama, wil jij mijn neusje spoelen, want jij kan dat zo héél hard”.
    😀

Leave a Reply to mme Zsazsa Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *