kinderspam

De knopkes.

De laatste zes weken heb ik keihard gewerkt. Examens, en de bijhorende stress: het is niet alleen voor studenten de mottigste periode van het jaar, neemt u dat gerust van mij aan. Ik heb de dochter dan ook veel minder gezien dan ik wilde, en zij is dat –net als ik– niet gewend. Wij doen normaal van twee-handen-één-buik, Mira en ik, en we spenderen vreselijk veel tijd samen. Dat krijgt u, met een man die al drie jaar de ene drukke periode naadloos heeft laten overvloeien in de andere. Sinds november is hij meer thuis, echter, en neemt hij veel uit handen. Dat is fijn, maar mijn kleine en ik, wij missen elkaar. En zij, ze weet op welke knopkes ze moet duwen om mijn hart helemaal te breken. Zoals vanochtend.

De laatste weken sta ik ‘s ochtends op om half zeven, en vertrek om half acht naar het werk. Dat is het uur dat zij wakker wordt, met dank aan het schaap. Meestal zie ik haar een paar minuten, ze zit bij mij op de badkamer terwijl ik kleren aantrek en mijn haar kam door mijn haar roefel, en dan geef ik haar door aan haar papa. Ik vind dat niet leuk, maar het is niet anders.

Vandaag moest ik voor het eerst in lange tijd pas om negen uur op het werk zijn. Deze ochtend toen ze wakker werd vroeg ze: Mama, moet jij jouw kleertjes aandoen? Toen ik antwoordde dat ik nog even mijn pyjama mocht aanhouden kreeg ik de schoonste glimlach van de wereld en gooide ze haar armen om mijn nek.

Fast forward drie kwartier later. We zitten in de zetel, onder een deken. Een conversatie.
Mira, nu moet ik mij klaarmaken om te gaan werken.
Maar neen, mama. Jij moet niet werken vandaag.

Jawel, zoetjen. Ik moet een beetje doordoen, zelfs, want het is al laat.
Mama toch. *ze kijkt mij diep in de ogen en legt haar mini-hand op mijn gezicht* Blijf jij maar nog een halfuurtje bij mij. Je mag een beetje rusten vandaag.

Ik kon wel janken. Echt.

20 thoughts on “De knopkes.

  1. Hierboven staat dat ge moogt janken als ge oververmoeid zijt. Dat is, na 3 nachtdiensten, mijn deel, dus slik ik de krop hier maar even weg, het is ten slotte mijn kind niet, maar kindersgedoe gaat altijd recht mijn hart in.

  2. Hier ook de laatste tijd erg druk wegens doorlichting op school. Maar toen het gisteren lichtmis was heb ik alles ‘on hold’ gezet en met de kinderen staan pannekoeken bakken. Ik weet niet wie er het meeste heeft genoten…
    PS uw lief staat schoon in de libelle

  3. oooh (moekes door verstoorde nachten met mijn kleintje, staan mn ogen lichtjes vochtig) zo mooi

  4. ik zat al bijna te janken. mede dankzij mijn dochter die vanochtend met haar handje over mijn wang aaide en zei “milla wakker, mama wakker”.

  5. Hei Ilse, super mooi verhaal! Wat mij brengt bij een van m’n vele muizenissen van tegenwoordig. Een vraagje – serieus : Wij zijn hier aan het nadenken of we al dan niet een kind in deze wereld willen zetten / aan ons huidig wij-met-2-tegen-de-wereld team willen toevoegen. De wens is er wel, edoch zijn er ook rationele argumenten, zowel voor als tegen. Een heel persoonlijke keuze, absoluut, maar het helpt me wel om bepaalde mensen hun mening hier ook eens over te horen. Wat is jouw standpunt? Weegt de verrijking op tegen de huidige wereldproblematieken en de reeds niet te onderschatten last van het druk-druk-druk syndroom? …

  6. Amai. Als je dochter zoiets moois kan zeggen, moet ze wel een goed voorbeeld hebben gehad! 🙂 Die moet zich zelf heel geborgen voelen…wees daar ook maar trots op, als de tranen opkomen, eventueel samen met schuldgevoel ( tell me about it).

  7. Fanny, zo’n vraag moet je toch niet stellen aan mensen die al kinderen hebben? Die kunnen toch maar één antwoord geven!

  8. Fioew, nu kreeg ik het toch ook even moeilijk. Nachtje ziekenhuis met een kindje met koortsstuipen zit er voor iets tussen, maar ook die gigantische moederliefde en het hart dat steeds maar weker wordt. Ik doe ook moeite om daar bij tijd en stond weer wat stoerheid bij te gooien, maar zo succesvol is mijn recept toch ook niet …

  9. @fanny als je de kans ziet, luister naar de Friedl’ maet Frank Van Massenhove

    http://www.radio1.be/content/de-boeken-van-frank-van-massenhove

    onderaan de pagina kan je het nog herbeluisteren (op de muzieknootjes klikken)

    Frank Van Massenhove heeft het ondermeer over zijn beslissing op z’n 26ste om zich te laten steriliseren en hoe hij er 30 jaar later tegenover staat. Je vindt hem overigens ook op twitter @FVMas

Leave a Reply to Lien Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *