En al

En ik woon hier nochtans al mijn hele leven.

Allez. Hier of hier dichtbij. Dus u zou denken dat na al die jaren ik al weet hoe het werkt: tijdens de feesten gelden andere openingsuren, routes, regels voor ongeveer alles.
U zou denken dat ik die dingen niet zou vergeten, maar u doolt. Want dan had ik niet om kwart voor zes vrijdagavond plots een dure viswinkel binnen moeten waaien om omdat de afhaalchinees gesloten is tijdens de feesten. Zoals elk jaar. En dan had ik gisterenavond ook niet volgende conversatie gehad met de lieve chauffeur van lijn 3, toen ik — half doorweekt door een eerste bui — zijn bus opstormde.

– Ge rijdt toch tot de Zuid é?
*grijnst* Bijneenk jonk. Tot de Poel. Ik kan niet door de feestenzone é.
– Fuk. Hoe geraak ik dan best aan de Zuid, peist ge?
– Goh. Ge kunt een halte meerijden met mij, daar overstappen op den tram, de 4 tot aan de muide nemen en daar den bus naar de Dampoort. En aan de dampoort hebt ge een bus naar de zuid.
– Euhm. Ja. Ik moet binnen 20 minuten in een voorstelling zijn in de Vooruit.
– Hahaha. Dat gaat niet gaan, peisk.

No shit sherlock.

5 thoughts on “En ik woon hier nochtans al mijn hele leven.

  1. Ja, met de Feesten is het altijd weer: geest opnieuw scherpstellen en alternatieve routes uitdenken, zowel voor het openbaar vervoer als om snel van de ene plek naar de andere te geraken zonder door de massa te moeten. Eigenlijk is het wel fijn om je dagelijkse routes in de eigen stad eens opnieuw te overdenken. Maar dat vond jij waarschijnlijk niet, kletsnat en haastig zijn 😉

Leave a Reply to nobutterfly Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *