projecten

Newsletter – net geen drie jaar.

Lieve Mira

Je ligt boven in je bed te slapen, als een blok. Logisch, want toen ik je deze middag om half vier afhaalde in het dagverblijf waren je eerste woorden: Mama! Ik heb niet geslapen vanmiddag! Cool hé!
Je giechelde, en je twee vriendinnetjes waarmee je in de toiletten stond te gibberen, giechelden ook. Ik dacht dat ik van dergelijk gedrag nog een jaar of tien gespaard zou blijven, but there you have it.
Niet slapen is cool, voor een kindje van bijna drie, zo blijkt. En bijna drie ben je. Morgen al.

In onze keuken hangt een kalender die we samen gemaakt hebben: jij, ik en mijn innerlijke kleuterjuf. De hele vakantie staat erop, en elke dag heeft een kleur. Dezelfde als de dagkleuren die ook in jouw kanarienest worden gebruikt. Omdat dat overzichtelijk is voor jou (en voor mij stiekem ook), zo’n schema van die lange chaotische brij die de zomervakantie is. Wanneer je naar de zee gaat, wanneer je bij oma bent, wanneer je thuis blijft. Je verjaardag staat er ook op, en elke ochtend vertel je het: op deze oranje dag is mijn verjaardag. En hier, op die dag met de tent en de kroon is het papa zijn verjaardag. JOE-PIE! Om maar te zeggen: je hebt er zin in.

Ik weet niet precies wanneer peuters plots kleuters worden, maar jij slingert tegenwoordig een beetje heen en weer. Het ene moment ben je een voor rede vatbaar groot meiske. Een meisje dat vriendschappen aanknoopt, zelfstandig is en steeds socialer wordt. Ik heb dat zo graag, maar het volgende moment kan je opeens weer een onredelijke driftkop worden. Neen gillend en om je heen schoppend. Ik vind je dan lastig en enerverend, maar tegelijk ook wel ontzettend grappig. Je kan zo koppig boos zijn en mokken dat ik je wel zou kunnen opeten. Dat, of aan een haakje aan de muur hangen, natuurlijk.

Je bent veel veranderd, de laatste maanden. Naar school gaan heeft je veel deugd gedaan: we zien je zelfstandiger worden met de dag, en je bent nog steeds even onbevreesd. De school ligt je, het leven is nog steeds erg licht in jouw buurt. Ik hoop heel erg dat dat zo blijft. En dat je even zot blijft, want ik hou zielsveel van je schaterlach als je weer eens onnozel staat te dansen of rond te rennen met je vader.

Zot, onbevreesd, koppig, mondig, graag bij de mensen en ontzettend charmant, zo zou ik je omschrijven, momenteel. Als iemand ziek is geweest, dan informeer je de volgende keer als je die ziet “of het al een beetje beter gaat”. Je deelt met gemak als dat het leven aangenamer maakt voor iedereen en lost drama’s in de speeltuin op door huilende kinders een bloem te geven. Of een tak. Of een denappel.
Die charme heeft er ook voor gezorgd dat je deze middag de juffen van het dagverblijf, de mevrouw van de kassa in de GB én de schoonheidsspecialiste hebt uitgenodigd op je verjaardagsfeest. Ze kunnen niet komen jammer genoeg, want er komt al een man of 30. Plus: eigenlijk kennen we die mensen niet zo goed. Ik leg je dat wel eens uit op een later moment.

Voorlopig beslissen wij nog over gastenlijsten, maar ergens in juni nam je wel je allereerste zelfoverwogen en beargumenteerde beslissing.
Op een avond zei je plots: “ik wil geen warm meer eten op school.” Toen ik vroeg waarom antwoordde je “Soms is het een beetje lekker, maar meestal is het erg vies. Ik wil liever boterhammen meenemen. Mag ik dat, mama?” We maakten vervolgens afspraken over dat we niet van de juf moesten horen dat er gezeurd werd over eten, en jij ging akkoord. Sindsdien eet je elke middag gelijk een grote boterhammen op school. Een streep door onze rekening, dat wel: ‘s morgens een kwartier langer werk om de boel klaar te maken, en gedaan met snelle lunches en dagschotels voor je ouders. Vanaf nu kook ik echt elke avond. But hey: als je eet zonder vechten zijn we al lang blij, dus we klagen niet.

En verder kabbelt de zomer verder en ook wel naar zijn eind. Uitstap na uitstap tonen we jou steeds meer van onze wereld, en warmen ons hart aan je enthousiasme. Morgen vieren we feest. Met pannenkoeken als ontbijt, en paardenritjes en zwembadgedoe daarna. En met jou, vooral.

Gelukkige verjaardag, muis.

zoen

je mama.

Maand 1Maand 2Maand 3Maand 4Maand 5Maand 6Maand 7Maand 8Maand 9Maand 10Maand 11Jaar 1Jaar 1, maand 1Jaar 1, maand 2 Jaar 1, maand 3Jaar 1, maand 4Jaar 1, maand 5 Jaar 1, maand 6Jaar 1, maand 7Jaar 1, maand 8 Jaar 1, maand 9Jaar 1 – maand 10Jaar 1 -maand 112 jaar2 jaar en een kwart2 jaar, bijna 8 maand

14 thoughts on “Newsletter – net geen drie jaar.

  1. Een geweldige verjaardag voor het kind, die klinkt alsof ze (meestal) fantastisch is en een hele leuke mama blijkt te hebben… Enjoy!

  2. Gelukkige verjaardag kleine Mira! Ik wens je een hele fijne dag toe vandaag, als ik dat hier zo lees komt dat dik in orde!

  3. Gelukkige verjaardag, Mira! Dat ze mag genieten tot in de topjes van haar tenen en vanavond weer als een blok in slaap mag vallen voor een nacht vol mooie dromen!

  4. Gelukkige verjaardag Mira! En een gelukkige ‘We doen dat al 3 jaar fantastisch’-dag aan de mama en de papa!

  5. @fielosofie :da’s een familietrekje : hier worden de liefste en schattigste kindjes gemaakt : er zijn er zo 3 die ons hart doen smelten.

  6. Mooi dat jullie je hart aan haar enthousiasme kunnen warmen!

    Een fijn feest en een gelukkige 3de verjaardag gewenst!

Leave a Reply to sNarah Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *