En al

Over semantiek.

Naast ons woont een familie met Turkse roots.
De gesluierde mama spreekt nauwelijks Nederlands, behalve als ze de mini ziet, dan kent ze het woord schatteke. Na vijf jaar gebuurschap maakt ze ook een praatje met mij: mooi weer. koud hé. jouw baby is al groot. Veel werk in huis?
De papa spreekt Frans, en ook wat Nederlands. Maar hij weet dat wij Frans spreken, dus converseren we in het Frans. Ik vind dat niet erg, wat mij waarschijnlijk een slechte Vlaming maakt, but my funky ass, peoples.
De kinderen, die zijn hier geboren, de jongste is een jaar of 16. Op straat babbelen wij zoals buren dat doen. Ze vertellen over school, over werk, over wat ze later willen doen. “Ja, ik word soms wakker als ze schreit ‘s nachts” zei de 18-jarige ooit, toen de Mini nog een bewerkelijke baby was. “Maar dat is niet erg, zo zijn kindjes. Ik hoop dat ik er later ook krijg, kinders.”

Twee huizen verder woont een gemengd gezin. Zij Belgisch, hij Togolees. De dochter heerlijke koffie-met-melk en op de drempel van de puberteit. Daarnaast een gezin met Marokkaanse roots, de dochters op hoge hakken en met strakke jasjes. De mooiste meisjes van de straat.
Ook in diezelfde straat: de vriendelijke buurman met de lichtbruine kindjes bij Mira op school. De stuurse mensen met de gesluierde mevrouw die na drie jaar nog niet verder komt dan een verlegen knikje. De Afrikaanse familie met de gasten die altijd op straat spelen. Enzovoort, enzoverder.

In de klas van Mira: veel blonde kopjes. En ook de zoon van één van mijn studentes, met een bruin velleke wegens een donkere papa. En een kindje dat alleen Turks spreekt, voorlopig. Veel kinderen waarvan ik niet weet welke taal hun ouders spreken, omdat het niet eens relevant is.

Allemaal allochtonen, wel, naar het schijnt. Ge moet ons hier in de Brugse Poort niet leren dat dat een beetje absurd is. Leve De Morgen, dus.

12 thoughts on “Over semantiek.

  1. Bij ons: een lichtbruine papa die Spaans spreekt en een behoorlijk mondje Nederlands. Kinders die perfect Nederlandstalig zijn en een mondje Spaans spreken. Maar nog altijd allochtoon, wegens vreemde naam en donker uiterlijk.
    Leve De Morgen, inderdaad.

  2. Naast het werkgeversgewijs bevooroordeeld zijn ;-):

    Een woord vermijden lijkt me geen goed idee. Pas het woord gewoon correct toe ook al heeft het nu een bepaalde stigmatiserende bijklank. Door het te vermijden, als enige partij in het medialandschap, zal die bijklank heus niet veranderen.
    Maar gebruik het correct: allochtonen voor inderdaad Nederlanders, Fransen, Poolse truckchauffeurs (dit is ook een overdrijving want het gaat om het volledig voormalig oostblok), etc…

    Zo kan je het woord misschien herstellen tot zijn oorspronkelijk betekenis die zo mooi in het artikel wordt beschreven.

  3. Van ergens aan de andere kant van dezelfde stad, in een vergelijkbare buurt, en als lezer van dezelfde gazet, twijfel ik een beetje. Maar dat erover nagedacht wordt, en dat er iets geprobeerd wordt, daar kan ik alleen maar blij om zijn.

  4. Ik ben voor het niet gebruiken van het woord wegens veel te vaag. Maar het is natuurlijk wel zo dat als je aan objectieve berichtgeving (in een krant bvb) wil doen dat het kaderen om wie het gaat niet onbelangrijk is. Maar ik besef ook wel de gevoeligheid van die aanpak. Ach, symbolisch kan het tellen, en dat is vooral van belang. Weg met dat woord. Alleen, wat zetten we in de plaats?

  5. Ha, een tijdje terug stond ook in DM dat, wanneer tenminste één van je grootouders van vreemde originie is, je een allochtoon bent. Dat ben ik dus.
    Mijn oma is Kroatische, woont al 60 jaar in België en ondanks dat haar al kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinders oervlaamse namen hebben (dus geen Kenji’s of andere Britneys), zij Brusselse wafels en bloemkool of stoemp maakt als de beste, de drie landstalen spreekt, schrijft en leest, kent men haar in het bejaardentehuis waar ze nu even verblijft alleen maar als “die vremde” (spreek laatdunkend en met de nodige argwaan uit). Enkel omdat haar meisjesnaam ons niet vlot in de mond ligt. Zó jammer.

  6. en ik moet het met françois stellen, die het liefst van al gebakken patatjes eet en om de 14 dagen 5 grote vuilniszakken buiten zet.

  7. Wat een leuke buurt daar!! Hier in een klein West-Vlaams dorpje lijkt het meer op de beschrijving van tante Annie :-). Lieve buren hoor! Absoluut!! Maar multi-cultureel kan je het hier helaas niet noemen…

  8. Ik vrees dat het afschaffen van een woord een probleem niet gaat oplossen. Integendeel. Het feit daarentegen, zoals jullie aangeven, van dagdagelijks “gewoon” (want hoe zou het ook anders)samen te leven …
    Er is nog een lange weg te gaan! 🙁

  9. Ik ben het volledig eens met mijnheer Storm. Precies of bij het afschaffen van het woord alle problemen zijn opgelost. Bij problemen bedoel ik dus meer globale problemen, niet zozeer het multiculturele.

  10. een bericht in de krant over turken die twee keer zoveel brieven moeten schrijven om een job te krijgen, ge moet daar eens op letten, zo’n bericht staat nooit met een vette kop op pagina 1.

Leave a Reply to Vitamine F3 Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *