En al

Iedereen heeft zijn grens, maar ook dat kan opgelost worden.

Ik ben in mijn moederschap tot veel bereid. Ik sta elke dag te vroeg op, jongleer met werk en huishouden om het kind op deftige uren van school te halen, duw zonder morren schommels op speeltuinen, laat mijn vloeren vol glitter gooien als dat toevallig bij de knutsel van de dag hoort en laat mijn living ombouwen tot kampement. Ik sta ‘s nachts op om bedjes te verschonen, maak al twee jaar geen witlof meer omdat zij het niet lust (terwijl ik niks liever eet) en weet nauwelijks nog hoe een café er vanbinnen uitziet. Ik hijs mijn kind op fiets of in auto en ze mag altijd overal mee. Ook als dat een chique restaurant is met leren stoelen waar haar botinnen krassen op kunnen maken. Ik ga naar dierentuin, pretpark en kindermuseum, luister naar CDs met zonzienzakkenindezee als ze erom vraagt, en zag al 2 jaar geen tv-journaal meer, omdat dat net voor bedtijd is en ze dan kinderfilmpjes kijkt. Ik ben tot veel bereid, en het voelt niet eens als een opoffering. Maar sommige dingen doe ik niet. Omdat ik weet dat ik er fysiek niet toe in staat ben om de boel vrolijk te houden, terwijl ik ondertussen het gevoel heb dat mijn hoofd met een botte bijl in twee wordt gehakt.

Gelukkig heeft mijn dochter heerlijke grootouders. En zo trokken mijn ouders deze middag met haar naar de Kaatje-show aan zee. Met Kamiel, Victor, een kroon op haar hoofd en een tekening in haar hand. Ondertussen haakte ik mijn arm door die van mijn lief, en wandelde met hem een paar uur op het verlaten winterstrand. Mijn laarzen werden nat, mijn haar had precies een storm doorstaan, maar ik kreeg er geen hoofdpijn van.

Twee uur later kreeg ik een vrolijk meisje terug, met verhalen over liedjes en een foto met de rosse heldin herself. Zij kreeg een rustig glimlachende moeder en een kalm hoofd. En iedereen kreeg een pannenkoek. Topzondag.

5 thoughts on “Iedereen heeft zijn grens, maar ook dat kan opgelost worden.

  1. Heel herkenbaar, dat stuk over dat opgeven van dingen. In het begin, toen ze net geboren was, maakte ik me daar druk om. Zou ik nooit meer op café gaan zonder me stiekem zorgen te maken of alles goed liep bij de babysit? Zou ik nooit meer KUT! kunnen roepen als ik me verbrandde aan de overschotel? Zou ik nooit meer een schone vaas tulpen op het salontafeltje kunnen zetten?

    Dat loste zichzelf op. Neen, ik ging niet meer op café, ik had er ook geen zin meer in. Ja, ik riep nog KUT! en voelde me dan direct een vulgaire moeder. Neen, ik zette geen bloemen meer op tafel want die lag vol Duplo.

    En toen de zoon kwam, moest ik ook weer even een mentale switch maken, maar ook dat heeft zich ondertussen alweer ‘hersteld’.

    En heel af en toe, echt heel erg af en toe, droppen we ze ook ergens, om te genieten van enkele uren volwassenenpraat. En rust.

    Naar kindershows zou ik nog wel kunnen gaan, haar vrolijke snoet compenseert veel. Maar geen bezoekjes aan het zwembad – ik haat zwemmen. En naar de dierentuin ga ik ook niet – ik heb het niet zo met opgesloten dieren. Eens zien hoe lang dat stand zal houden.

  2. Herkenbaar, heel herkenbaar. Bij kleindochters 1 en 2 was het ook moemoe (ikke) die naar “Pietepraat” (Piet Piraat)ging… en een doodsbange Kleindochter2 over zich heen kreeg, kots incluis. Achteraf was zij degene met de meeste “prietpraat” en het hoogste woord, maar in de zaal zette ze een keel op waar ze op het podium stil van werden…
    En nee, toen onze jongens nog klein waren vonden we de grootouders niet bereid tot dergelijk offer, dus was het “ons moe” (ikke) die hen meenam naar de “101 dalmatiërs”… waar Zoon2 in z’n uppie harder krijste dan die ruim 100 rashonden met hun 1000 kattenvriendinnen samen.
    Benieuwd waar Kleindochter3 naartoe wil. Of eigenlijk …

  3. En of ze ‘t zelf ook leuk vinden die grootouders ! Zoals die dag dat wij met Josse naar Mega Mindy gingen en Josse zijn 2 handjes voor zijn oren hield en mijn handen erbij moesten voor het lawaaierige optreden vooraf ,maar het stralende gezichtje toen M.M. kwam .Hij kon zowat alle liedjes meezingen en maar zwaaien en in zijn handjes klappen .Ook een topdag voor ons.

Leave a Reply to M&G Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *