Neen!

Ik zou ermee lachen, als het niet zo droevig was.

Het is bijna drie jaar geleden dat wij enigszins verslagen achterbleven na een reportage in Terzake over onze buurt. Er liep op dat moment een (overigens zeer pakkende tentoonstelling) rond Lijn 3, en het kwaliteitsduidingsprogramma vond het nodig dat aan te kondigen met een reportage waarin termen als “verloederd”, “achtergesteld” en “no-go-zone waar mensen niet buiten durven komen” met spreekwoordelijk gemak, gehanteerd werden. Schrijnende beelden, een eenzijdige schets, die ik toen echt kwetsend vond.

Ondertussen zijn we drie jaar verder, en dus was het tijd dat Terzake nog eens iets deed over De Brugse Poort. Het plan bleek eenvoudig. Kijk, een gemakkelijke open deur, we trappen ze in, en doen alsof het onderzoeksjournalistiek is. Het stond in de sterren geschreven dat ik me zou ergeren, en sommigen verheugden zich socialemedia-gewijs al over mijn aankomende tirade.

Ik heb een dag gewacht. Omdat ik gisteren heen en weer geslingerd werd tussen ooggerol, schamper lachen en pure onversneden ergernis. Ik ben opnieuw gekrenkt door zulk een sensationeel beeld van de buurt die zo fel onder mijn vel zit, ja. Maar ik weet nu ook dat ge hier moet wonen of soms zijn om dit te verstaan.
Hoe mijn wijk in elkaar zit, dat maakt mij tot de mens die ik ben. In slaap gewiegd worden op het veilige monotone ritme van de suburbs waar elk huis een voortuin en elk gezin twee inkomens heeft, dat gaat ge hier niet tegenkomen. Mijn buurt houdt mij scherp, en voedt mijn engagement. Ik heb dat graag op die manier, en voor de harde kanten zoek ik een oplossing of een manier om er mee om te gaan. Ik ben veranderd, sinds die reportage in 2010. Probeer nooit meer blind te zijn, niks te ontkennen, maar wel te genieten van al het levendig schoons dat ook inherent is aan deze buurt. Het is goed zo, en soms is het slecht. Maar als het slecht is, is het op een bepaalde manier ook nog goed.

Ik weet dat veel mensen wel verstaan wat ik bedoel, en ik dat eigenlijk niet moet uitleggen. Ik weet ook dat sommigen het nooit zullen kunnen verstaan, wat eigenlijk ok is. Ik was dus niet echt van plan om over de reportage te schrijven. Iets met een sop en een kool. Maar kijk, ik doe het toch. Omdat ge u eigenlijk zoudt moeten schamen, Terzake.

De reportage op zich, die was oppervlakkig en sensationeel. In die mate dat ik bij de aftiteling erop gelet heb of Jambers niet geniepig teruggekeerd was naar de VRT. Er werd groot nieuws aangekondigd, terwijl er eigenlijk niks nieuws verteld werd. Gemakkelijk en snel in elkaar geknutseld. Leuk voor de mensen, ongetwijfeld, maar ik zat de hele tijd te denken: moet dat nu?
Want ja, er wordt drugs verkocht en gebruikt op de Brugse Poort. No shit, sherlock. De dealer op het luizengevecht, die is wat mediageil, we weten dat ondertussen. Laat hem nog eens getuigen, anders. Er kan ook een rondleiding bij, waarschijnlijk. Aan uw linkerkant ziet u de drugspuiten. Rechts ziet u de flikken die ons met rust laten.
Tot daaraan toe, Terzake. Tot dan was het gewoon meer van hetzelfde. Uncalled for, maar ik durf wedden dat de mensen van buiten ‘t stad dat graag eens zien, hoe slecht het hier gaat. Als het op een ander slecht gaat, dan is dat goed voor uw eigen veiligheidsgevoel.

Maar werkelijk. Die spuit. En dan Arafat, de afgekickte knuffelallochtoonpoliticus van Gent, laten uitleggen dat ge u daar pijn aan kunt doen. Om dan vervolgens een close te maken van de naald en daar de nu al legendarische vraag “En als ik hier op duw, dat dat eruitkomt, dat is een druppel bloed met heroine?” bij te plakken. Wij hebben daar een uitdrukking voor, in de Brugse Poort. Het is: Sejieus, Gast?

Ik moest daar allemaal nog schamper mee lachen. Maar er zijn ook grenzen. Zoals beweren dat deze buurt bekend staat als “de drugse poort”? Dat is gewoon te zot voor woorden. Enkel op tv en door pubers wordt de wijk zo genoemd. De gewone mensen, die zeggen Brugsepuurte.

Maar dan vooral de maker, die in de uren voor de uitzendingen dingen op de twitters van deze wereld zet als
Ze meteen de verkoop van dit bij Gentse schooltjes. #DrugsePoort (en dan een foto van een zakje poeder)
of
Viezigheid, te koop in speeltuintje met joelende schoolkinderen: #coke #250€ #DrugsePoort #Gent #TerzakeTV (zelfde foto)
of
Hoe verdien je mooi inkomen met drugs in #gent? Een dealer legt het haarfijn uit in #TerzakeTV #DrugsePoort

Zeg het eens? Wat was daar het de bedoeling van, eigenlijk? Behalve mij zo hard met mijn ogen laten rollen dat ik hoofdpijn had daarna?

En zeg nu niet aankaarten van de problematiek. Als de problematiek van de Brugse Poort moet aangekaart worden, dan kunt u bijvoorbeeld eens ten rade gaan bij de mensen van de precaire puzzel. Ik denk niet dat die met u spuiten zullen gaan zoeken op een parking, natuurlijk. Maar misschien levert het wel een reportage op die wat dieper gaat dat de droevige vluchtigheid van dat zakje coke dat u hier voor 250 euro kocht, gisteren.

We verdienen dat namelijk, wat oprechte aandacht. Misschien is het zelfs goed voor de kijkcijfers.

18 thoughts on “Ik zou ermee lachen, als het niet zo droevig was.

  1. Ik had een soortgelijk gevoel toen hetzelfde duidingsprogramma enkele dagen voor de jongste verkiezingen een VB’er liet getuigen dat “er na 22u niemand nog in de buurt van het station van Denderleeuw durft te komen, omdat het dan ‘overgenomen is door de zwartjes’ ” . Mijn gat doet nog altijd zeer van toen van mijn stoel te vallen.

  2. Goed gesproken!
    Ik woon helemaal niet in jullie buurt, maar ik vind de oppervlakkigheid en de sensatiezucht van verschillende media tegenwoordig dikwijls stuitend.Een beetje meer kritische geest zou al een goed begin zijn!

  3. Ik heb er gisteren ook met grote ogen naar gekeken. Al ben ik niet zo bekend in dat deel van Gent, ik woon wel -met veel plezier- in een buurt in Antwerpen waar dezelfde indianenverhalen de ronde over doen. En ook ik heb dagelijks hoofdpijn van het rologen van de oppervlakkige meningen over mijn buurt. Blijf dus op tijd en stond maar van (aangekondigde) tirade doen. Ik lees dit in elk geval liever dan wat ik gisteren zag op Terzake.

  4. Och, ik vind het zo jammer. Ik hoorde gisteren al wat mensen, die nooit in de Brugse Poort komen, na de reportage vinden: ‘Ziet, ziet, ik ga daar niet meer langs hoor, ik durf met moeite nog de Brugsesteenweg op.’ Zucht. Net wat die buurt nodig had, zo’n stamp in de maag. Shame on Terzake.

  5. Wij zeggen soms tegen elkaar dat we (ooit) graag een groter huis zouden willen kopen (ge weet wel, als we ooit eens geld hebben), maar één ding staat vast: liefst weer in de Brugse Poort. Wij wonen hier kei graag!

  6. De Brugsepoort was niet zo’n aangename plaats in de jaren 90 maar dankzij de Gentse politiek is het daar een fantastische buurt geworden waar multi-culturaliteit echt werkt. Terzake heeft indd vaak sensatiedrang. Onlangs ging het nog over de “problematiek” van Ronse

  7. Groot gelijk! Ik weiger mij te schamen over onze buurt, waar wij (jong gezin met twee kleine kinderen) al 7 jaar zo graag wonen. Nuance, iemand?

  8. Ik snap het niet. Ik woon in Gent, niet in de Brugsepuurte (zoals ik iedereen het hoor zeggen trouwens), maar ga er geregeld babysitten (dus ja, soms ook ‘s avonds laat door de straten om dan de bus te nemen)en ik ben nog nooit lastiggevallen of aangesproken voor drugs of whatever. Ok, ge ziet wel eens louche types, maar waar niet?
    En in de namiddag op de speeltuin is het altijd leuk! En iedereen speelt daar met elkaar.
    Ik snap het gewoon niet…

  9. Ik kom hier soms eens via via terecht, maar reageren, daar doe ik niet aan -ik ben geen blogmens. behalve nu dus.
    Ik woon op tien minuutjes fietsen van de Brugse Poort en de helft van mijn vriendenkring bivakkeert daar. Niets dan goede herinneringen aan nachtelijke feestjes in de buurt, dus. Maar ja, ik zie ook hoe dat vertekend beeld van de buurt kan gefabriceerd worden. Want dat is het, een fabricage. Handig knip- en plakwerk. Eenzijdige focus. de ziekte van de media. Niets van aantrekken, dus. Jouw oprecht enthousiasme over de buurt is een mooi bewijs van het tegendeel.

  10. eenzijdige reportage, geen correcte weergave van de realiteit…om van te rologen.Helemaal akkoord!
    Het versterkt ook een gevoel dat leeft onder de publieke opinie. Een gevoel van angst, een gevoel van onveiligheid dat ook bij mij leeft. Een gevoel dat onstaat uit verhalen én uit persoonlijke ervaringen.
    De Brugse Poort, op korte afstand van ons huis, ik voel me er niet goed, probeer er voor open te staan doch bots bij elke poging (buurtfeest, winkelen, schoolactiviteit, gewoon doorfietsen)opnieuw op ongemakkelijkheden, op een gevoel van overmacht langs de andere kant. Ik heb niet het gevoel dat de multiculturaliteit hier al echt bereikt is…
    Kritisch denken blijft derhalve echt op zijn plaats, een éénzijdige reportage maken zal alleen bij iedereen extreme reacties te weeg brengen en dat is efectief niet wat de Brugste Poort nodig heeft! Veel succes verder. Mensen als jij tonen net wel het geloof in deze wijk!Knap!

  11. Fijn dat je hier toch over schrijft!!!

    Ik heb als student in Gent in de Brugse poort gewoond, ik heb er altijd graag gewoond, ik ben er nooit bang geweest, ook niet ‘s nachts, ik kom er nu nog graag. Het is nu al wel een aantal jaren geleden dat ik er woonde maar toch is de buurt nog een stukje ‘mijn’ buurt.
    Ik heb stukken gezien van de reportage ook het stukje waarbij er debielsgewijs gevraagd wordt wat er gebeurt als je op de spuit duwt…
    Mijn eerste gedacht was gisteren oei zou het echt zo erg gesteld zijn nu daar? Het raakte me… (danku makers van deze reportage)
    Daarom ben ik super blij dat ik deze geschokte reactie lees van iemand die hier dagelijks nog wel woont en leeft!
    pure sensatie… kijkcijfergewijs zal dat wel opbrengen…

  12. Ik woon al een aantal jaren in de Brugse Poort, en heel graag. Wat in de media verschijnt stemt absoluut niet overeen met mijn leefervaring hier. Sinds de beruchte reportage van Terzake drie jaar geleden bekijk of lees ik dan ook zo weinig mogelijk mediaberichtgeving over mijn buurt: journalisten maken nu eenmaal graag sensationele verhalen en lijken steeds minder geneigd om op zoek te gaan naar een realistische beeldvorming. Ik ben dus al blij dat ik die recente reportage niet gezien heb want ik zou me wellicht ook weer blauw geërgerd hebben. Dank je voor deze publieke uiting van verontwaardiging, we zijn met velen in de Brugse Poort die er net zo over denken als jij, en wij maken deze wijk net zo goed tot wat ze is.

  13. Fijn! Iemand die mijn ergernissen bij die reportage treffend kan beschrijven. Terwijl ik zat te kijken, moest ik plots terugdenken aan aan vraag die ik enkele weken na de vorige reportage kreeg: ” De Brugse Poort? Woon jij daar?? Is het daar niet erg gevaarlijk? Ben je er niet erg bang?”
    Ik kon echt mijne lach niet inhouden, want eigenlijk had ik op sarcastische wijze willen antwoorden dat er ‘eigenlijk maar 1 schietincicent per week is, maar niet altijd in mijn straat’. Maar bon doordat ik het te gek voor woorden vond, (en vermoedde dat de vraagstelster dit zou geloven) heb ik toen maar geantwoord: “Tuurlijk is’t daar gevaarlijk: ge zou eens moeten weten hoe vaak er iemand daar als een gek met zijn auto door die kleine straatjes met spelende kinderen vlamt. Tot hiertoe heb ik er wel enkel blikschade aan overgehouden”.
    In elk geval: ik ben nog niet van zin om te verhuizen…

  14. Je hebt gelijk en je schrijft goed. Ik ben vooral blij dat mijn kinderen naar een leukecschool kunnen in de Brugse Poort zodat ze kn opgroeien met de wetenschap dat mensen verschillen en dat dat boeiend kan zijn.

  15. Eerlijk, ik heb gisteren ook gekeken via mijn laptop. Toen ik de titel zag voelde ik al nattigheid en frustratie… ze gaan toch weer geen karikatuur maken van de wijk … ja, dus. Waarom is er geen interview of reportage over de mensen die geld lenen aan hun favoriete koffiehuis, de belangeloze inspanningen van mensen om het Pierkespark in prachtige mozaïek te steken, buurtfeesten,geveltuintjes,een toffe school, mensen met een open blik op de realiteit…. en OK! het is waar er zijn heel wat problemen die te maken hebben met verkeersveiligheid, woningen zijn niet altijd van goede kwaliteit … het is waar bijna niemand heeft een voor – of achtertuintje…en er zijn ook op bepaalde plaatsen spuiten van druggebruikers… EN er zijn veel dingen waarover er een éénzijdige reportage kan gemaakt worden … net zoals Kuregem… de rellen… mensen zijn daar toch zo verzot op… want ja, zij hebben het beter… of dat denken ze…
    Enfin, dat zegt vooral iets over de non – informatie van de reportages van Terzake (niet vergeten dat de andere reportages waarschijnlijk met hetzelfde oog op ‘kwaliteit’ gemaakt zijn). Ik weet waarom ik geen televisie heb.

  16. Dank je wel voor het blogje. Als ik TV kijk, dan vooral naar films en per uitzondering eens een reportage. Maar ik heb allang geleerd, of het nu over de Brugse Poort gaat of over een ander thema, dat diepgang en nuance weinig ruimte krijgt in deze hypersnelle en flitsende wereld. Ik heb dus heel veel respect voor je blogsgewijze rechtzetting.

  17. Ik heb de reportage niet gezien, maar kan het me wel voorstellen. Zelf heb ik 7 jaar in de Sleepstraat gewoond en in totaal 20 jaar in Gent en heb er mij nooit onveilig gevoeld. De Brugse Poort, da’s voor mij den Demo, verdwenen ondertussen, maar de beste tijd van mijn leven! Mijn man werkt ondertussen al bijna 10 jaar op de Bevrijdingslaan en hij kan serieuze verhalen vertellen over de ‘onderwereld’, maar hij werkt daar liever dan in Wondelgem :-). Ach, ondertussen wonen wij nu 7 jaar in een randgemeente met huisje, tuintje, veilige straten, enzovoort en neem het van mij aan, allebei de werelden hebben voor- en nadelen. Als inwoner van een bepaalde wijk is het gevoel nu eenmaal anders dan voor een buitenstaander. Als mijn zus mij in Gent kwam bezoeken, vond ze dat ze ‘de enige blanke in de Sleepstraat’ was en was ze ook niet echt op haar gemak, dat kwam omdat ze niet leefde in een stad. Mijn kinderen zijn ook niet bekend met andere culturen, dat is de realiteit hier in suburbia. Als we langs de Dampoort rijden en gevels met graffiti passeren roept de jongste altijd ‘mama, dat huis is geschminkt!’ 🙂

  18. Ha, ik heb het niet gezien, enkel gehoord hoe eenzijdig het was en een paniekerige vraag van mijn moeder gekregen: heb je echt al zo’n spuiten zien liggen in het park?
    Neen dus. Je moet er goed naar zoeken. Ook mijn echtgenoot kan dat bevestigen: hij was in de buurt van het Luizengevecht toen hij cameramannen minutenlang met hun neuzen in het gras en in de struiken heen en weer zag lopen om toch maar iets te vinden.
    Al een geluk dat daar diep verstopt effectief een spuit lag, of ze moesten die reportage verplaatsen naar eender welk stuk plantsoen in eender welke stad. Tiens, zou er ook op andere plekken ook gebruikt worden? En valt het leven van alledag hier dan toch nog mee?
    Niet altijd natuurlijk. Soms ligt er hondenpoep in het zand naast de glijbaan. Soms is het wat onrustig op sommige pleintjes. Soms ligt het wat vuil overal. Maar dat is het dan ook. Niets in vergelijking met al het schoons in deze wijk.

Leave a Reply to kathleen Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *