En al

It’s the little things.

We reden naast het kanaal, op weg naar zee. De zon probeerde voorzichtig of ze al eens lente zou maken, en achteraan zat de dochter ingesnoerd in haar reglementair gekeurde zetel heur zonnebril op te poetsen. Klaar voor de zomer, die van ons.

Ik staarde wat naar buiten, en zag iets waar de meeste mensen misschien gewoon voorbij razen. Dat gebeurt al eens, ge weet dat ondertussen, en het is meteen ook de reden waarom ik ‘s avonds altijd doodmoe ben. Prikkels prikkels overal prikkels.

Ik grijnsde en zei “Kijk”.

Want er was een roeiboot, zo’n professioneel ergonomisch en aerodynamisch geval, daar op het kanaal. Erin vier jongens in hetzelfde broekje en shirt. Perfect synchroon en symmetrisch, dus ik hoopte meteen dat ze ergens voor aan het trainen waren. Ze gaan voorzekers winnen, dan.
Ze doorkliefden met gestage regelmaat het kanaal. Door niets tegengehouden, blijkbaar, want daarbij loodrecht een koppel witte zwanen van elkaar scheidend, tot ontsteltenis van de arme dieren.
De zwanen vlogen op, voor de boot uit, vlak boven het water. Die boot, de voorzichtige zon, de zwanen met hun verwarring: prachtbeeld.

Dus ik zei “kijk”. En terwijl ik mijn hoofd naar hem draaide, wist ik dat hij het ook al lang gezien had.

9 thoughts on “It’s the little things.

  1. Yes, it’s the little things. Zeker als je ze beiden direct ziet.
    Dat doet me denken aan die vierzitsboot met stuurvrouw die ik op een zondagmorgen van op de Muinkkaai aan de Voorruit zag passeren. Prachtig beeld.

  2. Het zal waarschijnlijk aan mij liggen, maar ik vraag me nu af wie er dan op de weg aan het letten was 🙂 Voor de rest, schoon beschreven, as always.

  3. Wij hebben zo ook die momentjes. In de auto bijvoorbeeld, bij een bepaald liedje (weet al niet meer goed wat), komt op een bepaald moment het cijfer drie voor. En beiden staken we heel getto-style 3 vingers in de lucht op hetzelfde moment. Met veelzeggende glimlach en fist bump erbij 🙂

  4. ja, of zoals een liedje dat al zeker een minuut speelt en dat je met twee op hetzelfde moment en op dezelfde manier begint mee te brullen. mooi stukje, zie het zo voor me.

  5. Ken het gevoel. Als wij ergens in de natuur aan het wandelen zijn is het zelfs niet meer nodig dat de één tegen de ander “kijk” zegt. Maar wij wandelen dan ook al ruim 37 jaar samen … 🙂

Leave a Reply to bentenge Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *