En al

Het kan verkeren.

Soms zijn er van die weken. Zoals deze. Ik heb razend veel werk en moest uren en uren na elkaar les geven. Mijn lief is nog steeds ziek van de wintervirusdinges en daardoor maar een halve. Of driekwart, ik wil ervan af zijn. Hij moest net deze week veel werken, en is dus afwezig en moe. En ik allenig en moe. In die allenige dagen sneeuwde het ook nog, en u weet allemaal hoe dat gaat met sneeuw en mij. We tolereren elkaar, maar het zal nooit zegmaar een warme liefde worden.

(Daarvan gesproken. De volgende keer dat u in december manisch euforisch doet over de eerste koude vlokjes en hoe schoon en wit en stil het dan niet is, zal ik u met graagte herinneren aan uw gezeur over de lente van de laatste dagen. Ik heb screenshots van uw facebookstatus als bewijs opgeslaan in een mapje dat ik “de horror van maart 2013” heb genoemd. Want we gaan daar eerlijk in zijn: ge kunt niet de ene dag in de fanclub zitten en twee maand later de tegenbetoging organiseren. Zijt keer een beetje consequent, gasten)

Enfin. Niet zo’n goed humeur, die i.

En net in zo’n week komt alles een beetje samen. Het universum is een trut zonder mededogen, en dus had ik lastige dag na lastige dag. Gesprekken over dat niets zeker is en alles eindig, die me meer van slag maakten dan wat ik van tevoren durfde in te schatten. Ruzies, onzekerheid, stress. Ontnuchtering over dingen die soms groter zijn dan wat ge kunt bevatten. Agenda’s die anders zijn dan wat ge kunt inschatten. Nachten zonder slaap. Tranen die constant prikten achter mijn ogen. Mezelf met veel moeite en koffie opladen en les geven, tussendoor dan toch overstuur geraken als lieve mensen vragen of het wel gaat.

It has not been a good week. Not at all.

Vandaag was er een straaltje zon, deze middag, en moest ik eens glimlachen. Deze avond was er stralend blauwe hemel, toen ik uitgeput thuiskwam. Er was koffie, ik kreeg applaus, de dochter had een tekening gemaakt als cadeautje. En er hingen vlaggen in de living. Allemaal voor mijn vrolijkheid.

een lastige week, dat genezen mijn lief en kind met een versierd huis. <3

Ik heb veel geluk, ik.

13 thoughts on “Het kan verkeren.

  1. Voila zie na regen komt zonneschijn en ze weten goed waarmee ze je vrolijk krijgen hé. Net wat je nodig had.

  2. Hier zijn er ook van die dagen. Weken. Maanden ook soms, helaas. Maar uiteindelijk komt het altijd goed zonder erg.
    In onze keuken heb ik permanent vlagjes hangen. Roze vlagjes met opgestikte appels en peren. Als het licht dan door het raam naar binnenvalt, dan ben ik eventjes de gelukkigste mens op aarde.

  3. Het is met sneeuw een beetje zoals met zon bij mij. Ik heb ze beiden graag, en ze mogen wel voor even. Maar het mag ook niet teveel worden. Wat zou ik zeuren moest een zomer met veel zon en temperaturen boven 30°C echt drie maanden duren… maar dat betekent niet dat ik geen aanhanger ben van zon he. 🙂

  4. Hier de laatste tijd ook meer lastige dagen dan ons lief is. En dat moet eigenlijk gerelativeerd worden, want we zijn allemaal relatief gezond. Maar relativeren is niet mijn forte en dat op zich is dan ook weer een reden om kwaad te worden op mijneigen. Binnenkort is het Blaarmeersentijd en wordt alles beter. X

  5. Van mij zal je geen screenshots moeten nemen hebben want ik denk niet dat ik ooit al iets negatiefs over die prachtige sneeuw gezegd heb. En ook niet van de voorbije week. Enkel maar dankbaar dat we toch nog wat sneeuw mogen krijgen hebben voor het lente wordt. =)

  6. Gelukkig kan ‘het verkeren’ en gelukkig dat we op een bepaald moment kunnen besluiten dat we geluk hebben.
    En toch kunnen die slechte dagen-weken-soms maanden een behoorlijke impact hebben, mogen we daar al eens over ‘zeuren’ en hebben we alle recht op begrip, troost en vooral warmte in zo’n periode… Sneeuw of gene sneeuw.

    Trouwens: ik ben fan van sneeuw, zolang ik maar niet met de auto moet rijden… Onder welke categorie valt dat???? 😉

  7. schoon om voor zo’n warm einde van je rotweek te zorgen, de lieverds. zal hier ook de vlaggen eens moeten ophangen 🙂

  8. Alles bij elkaar genomen denk ik dat je niet helemaal allenig bent met die blues. Als ik zo eens in mijn onmiddellijke omgeving hoor en zie, is het een steeds sterker wordend effect. Dat rotgoedje buiten en het uitblijven van buiten genieten zullen er dus toch wel voor iets tussen zitten. Manlief had de droogparasol al buiten gezet een week of 2 geleden. Misschien kan ik in afwachting van “wasdroogweer” ook vlaggetjes hangen…

Leave a Reply to Nele84 Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *