En al

In vrede (bis).

In de living van mijn meme staat een lamp die zachtjes zoemt. Niemand schijnt het echt te horen, maar ik kan niet goed tegen gezoem. Ze hebben ze altijd al gehad, die lamp, al van toen in het oude huis.

Het oude huis, waar wij na schooltijd pudding met speculoos of boterhammen met lichtbruin suiker aten is al een tijd niet meer het huis waar we met kerst en verjaardagen verzamelen.
En toch. De essentie bleef hetzelfde: dezelfde meubels, dezelfde lamp, alleen in een kleinere woonkamer. Dezelfde platen in de kast. Dezelfde koffiekoppen op de tafel. Gewoon en stevig op gewone dagen, teer porselein bij feest.

In die essentie de kern daarvan: zij.
Zij in haar relax, centraal tussen het grote geweld. Kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen om haar heen, allemaal gewillig instructies volgend. “Toe, pak nog een sandwichke. Anders blijf ik daar mee zitten!”

Er was van alles altijd over bij mijn meme. Eten. Liefde. Bezorgdheid. Altijd genoeg voor iedereen.

Vanochtend was er vooral verdriet en stilte genoeg voor iedereen. Het zachte gezoem van de lamp bleek plots de troost van het vertrouwde.

22 thoughts on “In vrede (bis).

  1. Veel sterkte, ontzettend herkenbaar, die boterham met suiker zal nooit nog hetzelfde smaken; de geurige, kleurige en auditieve herinneringen daarentegen zullen nooit veranderen, blijf ze koesteren !

  2. Fijn dat je ze zo lang bij je hebt gehad, bijzonder jammer dat je ze toch altijd weer moet laten gaan. Grootouders nemen toch altijd een speciaal plekje in ons hart. Sterkte.

  3. Als ge daar zo schoon over kunt schrijven, dan weet ge, meme die blijft voor altijd in jullie gedachten
    Zo zijn memees inderdaad….

  4. En weer zijn alle armen tekort om voor altijd het liefste te omarmen…
    Warme omhelzing.

  5. Wat mooi. Jouw herinneringen katapulteerden me meteen weer naar het oude huis van oma en opa. Het is intussen 23 jaar geleden dat ik daar nog rondwandelde, maar ik herinner me nog elk detail, elke kleur, elk geluid, elke geur. En ik zie ze daar ook nog altijd zitten: oma in haar zalmroze leunstoel, opa in zijn lelijke gebloemde zetel en petjen op zijn vertrouwde plekje op de houten bank aan tafel. Ze gaan dood, ja, onze geliefde grootouders, maar echt weg gaan ze nooit. Sterkte.

  6. Oh, ik vind mijn woorden niet… Mijn meme is er nu al meer dan 10 jaar niet meer en ik vind het nog steeds zo jammer dat mijn kinderen haar nooit gekend hebben… Veel sterkte.

  7. Ik heb het nu pas gehoord, veel sterkte! Ik heb mijn grootouders gezegd dat ze nog minstens 80 jaar moeten wachten met sterven, dat is de enige manier dat ik daarmee zou kunnen leven.. Ik mis ze nu al

  8. Hier is het straks twee jaar geleden en al werd ze bijna 90, ik mis haar zo. ‘t Is een geweldig mooi cadeau om zo’n oma gehad te hebben. Courage x

Leave a Reply to Nobutterfly Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *