En al

Een week later.

Ik ben terug, met een bruin kleurtje op mijn vel, een roze op mijn teennagels (beautygedoe in da spa, jay!) en drie kilo hotelbuffet aan mijn botten.

Zoals steeds liet ik u niet weten dat ik op reis zou gaan, want dit is het internet, en zeggen op internet dat ons huis beschikbaar is voor leegroverij: ik blijf dat een slecht idee vinden. Ik heb het niet over u, dat is evident, u vertrouw ik. Maar al die anderen. *kijkt*

Ik trok met man, kind en mijn ouders naar het heerlijke Marrakech. Waar het internet slecht was en al de rust uitstekend. Echt, ik zeg het u, als u nog een vakantiebestemming zoekt in de winter of het voorjaar: dit is het. Levendige stad, lieve mensen, goeie hotels, 25 graden begin februari, imposante bergen en natuur vlakbij. Wij zijn keihard fan. Ik heb wat dingen in een boekje geschreven, en u heeft wat foto’s te goed ook. Maar ik moet nu eerst even terug naar de realiteit. Ge weet wel, de realiteit waarin morgen semester twee begint. De echte wereld waar het 5 graden is en regent.

Gelukkig is dat ook de echte wereld waarin Eurosong begonnen is. Gelukkig.

8 thoughts on “Een week later.

  1. Ik begrijp u ik-post-niet-dat-ik-op-verlof-ga. Maar het meest onnozele aan mezelf bij het lezen van uw post… Bij het woord ‘kijkt’ gingen mijn ogen wijdgespreid open… Hoe aandachtig en vol gevoel kan een mens eigenlijk een blogpost lezen?

  2. O. Zalig moet dat geweest zijn ! Wat kijk ik uit naar je Marrakech-schrijfsels en tips. Wij gaan er in mei heen met onze koters tussen 2 en 6 jaar. Zijn er al enkele keren zonder kids geweest en vinden die stad en z’n omgeving ook heerlijk !

    1. Oei, wat heb ik nu weer gedaan?

      In elk geval: het klinkt fantastisch en ik hoop van harte dat je je batterijen terug hebt kunnen opladen.
      (en ook een beetje jaloers, want ik heb vorige week nachten opgezeten met zieke kindjes)

Leave a Reply to Koeka Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *