De cool van Jan.
Rond de eeuwwisseling had Gent opeens het SMAK, en daar werden de leutigste fuiven eenvoudig tussen de kunstwerken gehouden. 2ManyDJ’s waren nog gewoon De Flying Dewaele Brothers en Andy Warhol was decoratie tijdens het dansen. De cool droop ervan af.
Rond de eeuwwisseling had Gent opeens Over The Edges, en het was toen dat ik definitief besloot dat ik hier wilde wonen. Ik pendelde in die jaren nog de beperkte 8 dagelijkse kilometer naar suburbia. Toen Gent op een dag vol kunst bleek, de reus aan de Sint-Michielshelling stond, er borden door openstaande ramen werden gegooid en half Vlaanderen zich kwam vergapen aan schellekes hesp rond aulazuilen, toen wist ik het zeker: in een stad waar zo’n dingen kunnen, daar zou ik blijven.
Vanmiddag liep ik langs het SMAK, door de gietende regen en de ijzige wind. De vlaggen hingen halfstok, en er was een man de wolken aan het meten.
Wat een begeesterde tekst. Wat een prachtig laatste zinnetje!
Het had mijn verhaal kunnen zijn: Belmondo fuiven in het SMAK, Over The Edges en hier komen wonen. Het SMAK is nog altijd één van die mooie plaatsen dat al eens uit de band durft springen. Leve Jan!
Wat een mooi stukje.
Coole tekst ook. En een uniek man, die wolkenmeter.
Schitterend geschreven !
Elke mens die sterft is een museum dat afbrandt. Bij Jan Hoet redelijk letterlijk.