En al

De moeder aller verkiezingen blijkt geen moeder te zijn. Een moeder zorgt. #vk14

Vooruit, dacht ik. Ge schrijft altijd over de verkiezingen, al van zolang deze blog bestaat, dus nu doet ge het ook. Voor later en de archieven.

Dit waren in aanloop wat atypische verkiezingen, hier ten huize. Ik las wat dingen, ik zag het één en ander passeren. Ik vormde een mening, maakte een keuze, en deed dat in relatieve stilte. Het is voor het eerst sinds ik ga stemmen dat het zo liep.
Elke avond keek ik wat er televisie was, en elke avond gooide ik een DVD in de speler, of duwde op het uitknopje en las een boek. Ik lag in bad terwijl er alweer een debat was. In bad is geen televisie, en ik beschermde mezelf tegen ergernis.
Want bij alle goden: wat was deze campagne irritant. Ik zag de partij waar ik jaren voor stemde zichzelf verliezen in de retoriek van partijen waar ik nooit voor zou stemmen. Wijzen. Peuteren in en leuteren over waarom de ander zo fout was. Zelden ging het over eigen programma’s. Over eigen boezem en verwezenlijking.

“Legt uw hand eens op uw hoofd, en kijk wie eronder staat.” Mijn ouders zeiden dat toen ik klein was. Ik heb de afgelopen maanden veel zin gehad om het tegen de wereld te roepen. Ik heb dat niet gedaan. Het zou niets veranderd hebben.

In plaats daarvan heb ik de dochter uitgelegd wat verkiezingen zijn. In plaats daarvan heb ik zondag een rode rok aangetrokken, met een groene gilet. Ik ben op verkiezingsdag de vleesgeworden stemfie, want tradities zijn tradities zijn tradities.
We gingen kiezen in onze wijk, samen met alle mensen van die wijk. Sommige spreken geen Nederlands. Ik vond dat ook zondag weer niet echt een probleem.
Na het stemmen zaten we in het park en was er spaghetti. Kinders speelden, ouders babbelden, ik was content. Er waren mensen die ik graag heb, en die voor mensen zorgen.
In de namiddag aten we taart voor een jongen van een jaar. Er was familie, er was koffie, er waren mensen die ik graag heb. Mensen die voor iedereen rond hen zorgen.

‘s Avonds keken we op de televisie naar wat voorspeld was en uitkwam. Het is zoals als de hele klas van uw kind de windpokken heeft: ge hoopt dat die van u ze niet krijgt, maar ge weet dat het toch gaat gebeuren. Er is geen hopen aan.
We keken tv, ik rolde met mijn ogen en mijn hart bloedde, ook al had iedereen blijkbaar gewonnen. Mijn lief zei: “Ik had gedacht dat ik blijer zou zijn op de dag dat Het Vlaams Belang kapot zou gaan.” Ik knikte en zuchtte.

Later die nacht las ik op facebook een status, en ik besloot dat dan maar te doen.

Huil een beetje, laat een paar dagen uw kop hangen. En dan schouders recht, nooit stoppen met glimlachen, en heel heel goed zorgen voor elkaar. Geen politieke partij ter wereld die u daarvan kan weerhouden.

15 thoughts on “De moeder aller verkiezingen blijkt geen moeder te zijn. Een moeder zorgt. #vk14

  1. Wij zijn traditiegetrouw de uitslagen met maten gaan verteren. En hebben unaniem beslits: ge kunt maar beter hopen/zorgen dat je niets overkomt de komende jaren 🙁 En dat je mensen rond je hebt voor wie je kan zorgen, en die voor jou zorgen. Hoe is dat nu echt mogelijk?!

  2. Oh, ik vroeg mij gisteren al af wat jij erover zou schrijven…
    Onze dochter (net 5) fietste daarnet voorbij de verkiezingsaffiches en gaf haar besluit: “Die gele met de V die ons land in 2 willen die zijn een beetje gewonnen maar ook niet echt gewonnen want ze zijn met het meest maar nog niet genoeg. Nu moeten ze praten met anderen die ons land niet in 2 willen en afspraken maken.”

  3. Goed dat jij er over kan schrijven.
    Mij lukt het niet
    Ik geraak niet verder dan ‘pffft’ en blijf achter met een veel te bezwaard gemoed.
    Gelukkig heeft de dochter van f gelijk: nu moeten ze praten en dus water in hunne wijn gaan doen.
    Ik hoop op heeeel veel water. Een waterval zou nog beter zijn….

  4. Zeer raak. Zeer mooi. Ik zou zo van enkele van je zinnen een fb status willen maken (die over het vb, die over je hand op je hoofd leggen en kijken wie eronder staat…) mét bron natuurlijk. Maar laat ik het maar gewoon mooi hier laten staan. Hier staat het mooi samen. We moeten niet alles splitsen.

  5. Het is een opluchting dat jij erover geschreven hebt. Rake woorden. De tweet van Henk vatte zndag mijn gevoel perfect samen. Het internet sputterde en ik besloot dat dit een teken was om een einde te maken aan mijn ergernissen bij het kopstukkendebat. Ik kon in de namiddag in het telbureau enkel naar de getuige van die partij kijken en me afvragen hoe het kon, zo jong en zo … pffffffffff. we’ve got the best soundtrack!

  6. Zoals Meryam Ketir destijds zei : en nu?
    Toch jammer dat de onze dachten de gelen te stoppen door te vertellen hoe slecht ze toch wel niet waren/zijn.
    Het kiesvolk is echt gedegradeerd tot kuddelopers en denken niet zelf meer na.

  7. Ik had ook gedacht dat ik blijer zou zijn… Maar gelachen heb ik wel, want jij en ik trokken in dezelfde kleuren naar de stembus ! En een lach is één van de beste vormen van (zelf)zorg !
    Je schrijft mijn gedachten als het ware op in dit mooie logje !

  8. Ik wil even reageren op “Het kiesvolk is echt gedegradeerd tot kuddelopers en denken niet zelf meer na” dat ik in een reactie hierboven lees. Het is net dat soort denken dat me irriteert. Ik zie het zowel bij mensen die rechts stemmen (‘de vreemdelingen, de criminelen, de werklozen’) als bij mensen die links stemmen (‘de domme mensen die rechts stemmen’). Ik begrijp het alletwee niet. Zijn we zelf wel zorgend als we zulke uitspraken doen?

    Ik erger me om net dezelfde als jullie aan N-VA – of maak er maar ‘alle rechtste partijen’ van. Maar dat is wat anders dan me aan alle mensen te ergeren die op N-VA stemmen. Dat zijn mensen zoals wij, namelijk, alleen hebben ze een andere afweging gemaakt, of misschien helemaal geen, of misschien zijn ze in een omgeving opgegroeid waar ze vooral aan zichzelf leerden te denken in plaats van aan euh, wat in het algemene belang is.

    I. schrijft dat ze geërgerd is door de manier waarop de linkerzijde de rechterzijde heeft aangepakt. Blijkbaar hebben er een paar hier dat niet goed gelezen, want ze doen net hetzelfde. Mooi is dat.

    I., ik deel je mening niet dat de debatten voorafgaand aan de verkiezingen irritant waren. Ik vond ze eigenlijk wel vaak tot de kern van de zaak gaan: verantwoordelijkheid, solidariteit, inmenging van de overheid … Enfin, ik heb ze meestal geboeid gevolgd.

    Ik ben ook teleurgesteld in de resultaten, ik vraag me ook af hoe het kan dat iemand op basis van dezelfde debatten een totaal andere keuze maakt. Maar schelden: neen, dan pas ik.

    1. Ik heb geen echte politieke voorkeur, maar ik stoor me wel aan de constante ‘rechts zijn egoïsten en links denkt aan het algemeen belang’ betogen die ik zo vaak lees. Links is even egoïstisch als rechts. Als je leest wat mensen willen blijkt dat iedereen graag van alles wilt en iedereen verwacht dat de anderen daarvoor zullen betalen. Men verwacht blijkbaar vooral dat de anderen sociaal zijn, niet zijzelf.

  9. Ik ben volledig akkoord met Veerle. Het zal de samenleving echt niet helpen dat er nog meer polarisatie komt tussen links en rechtse kiezers.
    Maar ik kan de houding van de politici nog veel minder begrijpen. De aanvallen tegen de N-VA van zowat alle andere partijen zullen haar nog een stuk populairder gemaakt hebben bij de twijfelende zwevende kiezer. En de aanvallen van de ene linkse partij tegen de andere, daar kan ik helemaal niet bij…

  10. Ik ben ook verward, al een paar dagen. Mijn ouders hebben NVA gestemd. Mijn vader, die altijd links heeft gestemd, eerst VU, dan rood en groen, die altijd vrouw heeft gestemd (en nu ook weer), die mij heeft meegenomen naar communes en anti-rakettenbetogingen en kinderboerderijen met overnachtingen in het hooi, die voor verpleger heeft gestudeerd en directeur is in de zorgsector, heeft ‘een beetje rechtser’ gestemd, zo stelt hij zelf, uit onvrede met het beleid van de voorbije jaren. En ik heb het niet uit zijn hoofd kunnen praten. Mijn moeder, die als eerste uit haar dorp aan de universiteit ging studeren, die al 35 jaar psychologe is in Borgerhout, die zonder dat ze het weet feministe is, iemand bij wie ik altijd raad sprokkel, is gewoon mijn vader gevolgd: ‘hij heeft daar meestal een goed zicht op’. En ik heb het niet uit haar hoofd kunnen praten. Ik snap het niet, ik weet niet wat zij lezen en ik niet, wat zij horen en ik niet. Ik weet niet wat ze hopen en waar ze de oplossingen zien, maar ik voel me wel een beetje eenzamer nu.

  11. Ik wil er ook nog een positieve noot aan toevoegen. Eigenlijk is links groter geworden dan bij de vorige verkiezingen, en rechts kleiner. N-VA heeft vooral Belang-stemmers naar zich toegetrokken, en daar kan ik met de beste wil van de wereld niet rouwig om zijn.
    Dus waarom zouden we onze schouders laten hangen?

  12. BdW is een echte strateeg en al de rest is er blind ingetrapt, in zijn spelletje. Hoe vaak ik hier tijdens de debatten aan Calimero heb moeten denken…
    Mij kan het (bij wijze van spreken) niet schelen wie voor wie stemt, als het maar gebeurt op vlak van het partijprogramma. Hoeveel mensen hebben op bepaalde kopstukken gestemd zonder te weten welke partijprogramma zij vertegenwoordigen? En dan van links tot en met rechts hoor!
    Ik heb een zorgenkindje, en heb er mijn ouders toch ook even op gewezen om alle partijprogramma’s heel even goed te lezen, rond onderwijs en zorg, gewoon om hen de ogen te openen…

Leave a Reply to Veerle Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *