projecten

Oktober 2014.

-…begon met een weekend vol Wilde Mannen en Woeste Wijven. Uitgelaten kinders zijn uitstekend voor mijn humeur, zelfs als ze soms eens weglopen.
-…bracht me de goede gewoonte van vrije vrijdag. Dagen met ontbijt in de stad met team 80%, eindelijk tijd voor lezen en schrijven en praten en koffie drinken zonder haast.
-…zette me trouwens echt aan het lezen, met het heerlijke Us en het bij momenten schone Kom hier dat ik u kus. (ik lees Dunham momenteel, maar ben niet bijster geboeid. Doe mij -eens een ander boek aan de hand in de commentaren, sweethearts?)

-…stond in het teken van allerlei buurtplannen. Er werd vergaderd, er werden brieven geschreven en er werd een verhoogde staat van paraatheid afgekondigd.

FC de buurt vergadert.

-…betekende veel, drukke en intense lesdagen, die me vreemd genoeg nauwelijks vermoeiden. Het lijkt alsof mijn groepen studenten uitzonderlijk fijn zijn, dit jaar, en ik ben ze al goed gewend ondertussen.
-…was de maand waarin ik mijn hoofd brak over allerlei technische zaken en over doelstellingen, competenties, werkvormen en inhouden. En ik weet dat ge dat saai vindt klinken, maar ik doe dat blijkbaar wel graag.
-…kon ondanks de hoge productiviteit toch wel wat verbetering gebruiken op gebied van efficiëntie en concentratie. Ik besefte het, maar haalde evenwel meestal mijn schouders op en verprutste glimlachend nog wat tijd. All work and no play en andere boutades mogen hier toegevoegd worden.
-…werd verder voor een groot deel op de fiets doorgebracht (zij), of hollend erachter (wij).
-…was natuurlijk ook de zee. De huisjes zijn afgebroken, het strand is leeg. De kleine en de man hadden een kop vol zot, en ze warmden samen met de herfstzon mijn gemoed.

Sealfie. Vast een woordspeling die nog nooit gemaakt is.

-…was een bijzondere en vrolijke maand, met goede gesprekken, filmavonden, etentjes, nachtelijk vertier en een volle agenda. En wat blijkt? Ik word daar gelukkig van.

Bring it on, november.

8 thoughts on “Oktober 2014.

  1. Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik je iets aanraad dat je nog niet las (of absoluut ont/aan(ge)raden kreeg, maar allez hop, drie uiteenlopende boeken :
    – Daar is hij weer (Timur Vermes, Michel vindt dat je dat in het Duits moet lezen en hij heeft zeker gelijk, maar die lat raak ik niet over)
    – Freedom, Jonathan Franzen
    – Legend of a suicide, David Vann (heel erg donker wel).

    De Franse literaire sensatie La vérité sur l’affaire Harry Quebert, die nu naast bed ligt, pakt me daarentegen vooralsnog niet. Overschakelen op Us dus.

  2. ‘Boeken 1-2 en 3 van Haruki Murakami’ (boeiend, meeslepend)
    en een misdaadroman van Henning Mankell (vd inspecteur Wallander-reeks) :
    ‘De terugkeer van de dansleraar’

  3. Ik ben nu “Yes, please” van Amy Poehler aan het lezen. And I like it. (maar dat vond ik van Dunham ook, dus misschien ben ik geen goeie referentie voor u) 🙂

  4. momenteel ‘Woesten’ van Kris van Steenebrge aan het lezen en het valt zeker niet tegen..

  5. Nog nooit zo oprecht meegeleefd met een boek als met ‘Duizend schitterende zonnen’ van Khaled Hosseini. ‘Man, meisje, dood’ van Rik Launspach vond ik ook een toppertje. ‘Alles is verlicht’ van Jonathan Safran Foer: op momenten aan de bizarre kant, maar best te pruimen.

Leave a Reply to Sarah Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *