Na juni komt juli.
De ergste maand van het jaar is juni.
Om dit, natuurlijk, maar om nog zo veel andere dingen.
JuniSchmuni, zoals zij dat zegt. We vinden wat steun en troost bij elkaar, de junihaters, en dat helpt soms maar heus niet altijd. Want een mens kan wel zeuren over kinderen die oververmoeid zijn, over deadlines die net te vroeg komen en over het geregel van kindvrije studiedagen, sleepovers en eindfeesten, maar het blijft wat het is: kinderen die oververmoeid zijn, deadlines die net te vroeg komen en geregel van kindvrije studiedagen, sleepovers en eindfeesten.
Het zijn de dagen waarop ik wel kan janken als mijn lievelingskop in de vaatwas zit en ik dus koffie moet drinken uit een mindere favoriet. De dagen waarop de echtgenoot me mijn bureau injaagt omdat boos kijken in de living niet meer mag. De dagen ook van tien keer het weerbericht checken (“was het maar warmer, dan kon ik tenminste buiten werken”) en op mijn vingers natellen hoeveel dagen er nog zijn voor Toscane.
Dagen van zelfmedelijden en zomerverlangen. Junischmuni.
Toi toi toi, maar ook: verbeteren op een kleurrijk bankje en met een roze pen. Lekker :), toch?
En ook: het is ook allemaal een beetje hoe je hoofd staat. Ik dacht heel lang dat ik ging bezwijken onder veel werk en nu heb ik nog meer werk en ben ik helemaal happy vol energie bergjes aan het ordenen, om ze later te verzetten.
Zelf vind ik juni veel leuker dan mei, da’s tenminste (meestal) al een beetje zomer. Maar ik kan me voorstellen dat dat anders is als je in het onderwijs staat en/of kinderen hebt!
Nog 27 dagen, hang it there 😉
^ Hahaha. Misschien helpt labelen wel. Een leuk labeltje met de kleurtjes uit jouw leuke balpennetje om zo wat variatie in je systeempje te krijgen.
Het is gewoon dik klote. Aftellen naar Toscane, daarentegen is iets waar ik u om benijd.
Naar het schijnt zou je vanaf morgen voor enkele dagen buiten kunnen werken. Ik hoop het van ganser harte!!!
Klinkt veel te bekend, met een leraar in huis en 2 dochters met examens of proefwerken. Dat juni maar snel voorbij is, dat we snel aan onze vakantie kunnen beginnen. Ik tel mee af naar Toscane, waar leerkrachten dan blijkbaar thuis zijn 😉
Maar wat een leuke vooruitzichten!!
Ik zie mijn verlof dag na dag verder opschuiven en kleiner worden tegen al weer een nieuwe deadline. Zo leek het vandaag op de vergadering toch.
ik ben zot van juni ! De vakantie is binnen handbereik en het zonneke schijnt !
Ik volg: klassenraden, MDO’s, extra vergaderingen, schoolfeest, … Dat het maar snel juli is!
Toen je schreef “ergste maand” dacht ik aan de ergste maand in het gedicht van T.S Eliot:
APRIL is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Winter kept us warm, covering
Earth in forgetful snow, feeding
A little life with dried tubers.
Summer surprised us, coming over the Starnbergersee
With a shower of rain; we stopped in the colonnade,
And went on in sunlight, into the Hofgarten, 10
And drank coffee, and talked for an hour.
Bin gar keine Russin, stamm’ aus Litauen, echt deutsch.
And when we were children, staying at the archduke’s,
My cousin’s, he took me out on a sled,
And I was frightened. He said, Marie, 15
Marie, hold on tight. And down we went.
In the mountains, there you feel free.
I read, much of the night, and go south in the winter.
Uit “The Waste Land” van T.S Elliot, 1922