kinderspam

Grote school.

IMG_6758
(foto: De Feniks zelve)

Deze zomer gingen wij op reis met vrienden die grotere kinderen hebben. De dochter kende twee van die jongens nauwelijks. Dacht ik. Ze zaten op dezelfde school, ja, maar ik ging ervan uit dat ze elkaar hoogstens van zien zouden kennen. Toen kwamen we aan in Italië en zei de dochter: “Ah, J. en T. van mijn school. Cool.” En ze gingen samen spelen, hun vier en zes jaar leeftijdsverschil nauwelijks een belemmering.

***

Mijn zoon is zeer te spreken van uw dochter.
Ah, is dat zo?
Ja jong. Hij zegt dat ze dat zo goed doet voor een eersteke.

Haar zoon is twee jaar ouder dan de kleine. Ooit toen ze startte als peuter, was hij de grote jongen uit de derde kleuterklas die voor haar zorgde in de speeltijd. Hij ging naar het lager, ze sprak nooit meer over hem. Nu zit hij weer aan haar tafel in de klas, en dat maakt haar blij.

***

Ze wijst op straat kindjes aan: dat is een kindje uit mijn klas, die zit met mij in Letterland. En kijk, daar is h., ik zit daarmee in de godsdienstzedenleerislam. (dochterkind heeft nog niet door dat godsdienst, zedenleer en islam de drie keuzes zijn. Ik laat haar.) Ze vertelt over kinders die ook in de gang spelen aan haar klas, of over wie samen met haar crea doet.

***

Wie schrijft dat eigenlijk in jouw agenda dat je turnzak meemoet? Doet juf dat?
Neen, A., want die zit naast mij aan tafel en die kan al schrijven want die zit in het tweede.

***

Uit haar klas van vorig jaar zijn ze met vijf naar een zelfde middenbouw-groep gegaan. Dat is eerste, tweede en derde leerjaar door elkaar. De anderen zitten verdeeld in de andere klassen. Na school tijdens het vieruurtje vertelt ze over hoe ze die anderen nu ziet in de speeltijd, en hoe leuk dat is. En over de nieuwe vrienden die haar oude vrienden nu hebben.

***

Als ik denk aan mijn eigen lagere school, dan herinner ik me dat wij vooral met kinderen uit onze klas speelden. Ik geloof niet dat ik als kleuter kinders uit het zesde leerjaar kende, bijvoorbeeld. Tenzij dan omdat ik ze had leren kennen in de jeugdbeweging.

Het is nog steeds, na drie jaar een dochter op De Feniks, één van die kleine dingen die me echt stil kunnen maken van bewondering. Op geen enkel moment voel je dat er 400 kindjes op die school zitten. Hoe ze erin slagen om, met kleine ingrepen en overwogen structuren, kinderen het gevoel te geven dat ze nooit zullen verdrinken in de massa, dat ze gezien worden en niet alleen zijn, ik vind dat vreselijk knap.
Er wordt daar zodanig veel nadruk gelegd op zorgen voor elkaar en het wordt zo gemakkelijk gemaakt om telkens nieuwe kinderen te leren kennen, dat het bij die van ons ondertussen een automatisme is geworden. Ze staat er niet bij stil.

En dat is nog het schoonste van alles: dat zij zelf niet beseft hoe bijzonder dat wel is.

8 thoughts on “Grote school.

  1. Spijtig dat er hier zo geen school is. Ik zou ze direct naar daar brengen. Klinkt echt als een school waar ik ook fan van zou zijn…

  2. Wat een zalige school! Wij liepen samen op de speelplaats met de kleuters, maar echt gestimuleerd werd het niet om samen te spelen of dingen te doen. Als je ze al kende was het omdat ze het broertje of zusje van een klasgenootje waren

  3. ‘t Is nog verre toekomstmuziek voor mij, maar soms denk ik al na over onderwijs voor mijn (verre toekomstige) kinderen. Zo’n school lijkt me precies wel iets. Ik hoop dat ze dat hier in Antwerpen ook hebben.

  4. Leuk dat ze zo snel vrienden maakt! Bij ons in de school vroeger speelden de groten ook met de kleintjes. Ik herinner me zelfs dat ik in het vijfde en zesde leerjaar een kleuter onder mijn hoede had, net als de andere meisjes uit de klas. Een soort levende pop 🙂 En nu zo veel jaren later is het leuk om mensen uit het lager tegen te komen. We waren ook maar een kleine school (max 10 kinderen per leerjaar) en daardoor kenden we iedereen.

  5. Holy crap dat klinkt als een gewéldige ervaring. Bij mij ook niks daarvan, alles was rigide onderverdeeld per jaar en als je vriendinnetjes had in een andere klas moest je maar tijdens de speeltijd samen spelen. ‘Nieuwe mensen leren kennen’ probeerden ze te promoten door de samenstelling van de klassen elk jaar te veranderen, maar dat bemoeilijkte (voor mij toch) het vormen van duurzame contacten.
    Ik hoop dat andere scholen van dit voorbeeld leren!

  6. Das ook het mooie aan ‘onze’ school. Bij ons een freinetschool waar iedereen ook iedereen kent. Eerste leefgroep zijn de kleuterS. En dan 2 leerjaren per leefgroep. Je kind is zo eens de jongste vd groep en dan weer eens de oudste. Af en toe wordt de hele school zelfs door mekaar gegooid. Heel veel warmte en ‘zorg dragen voor mekaar’. Leren van mekaar: door te kijken, door dingen samen te doen. Zalig om te zien.

  7. Ik herinner me nog het totaal andere uiterste: in onze school zaten ook wezen uit het weeshuis van het klooster. Zelfs met de wezen uit de eigen klas (met zwarte schort) mochten wij (met blauw/witte ruitjesschort) geen conctact hebben. Ze zaten achteraan in de klas en hadden een eigen speelkoertje. Mijn moeder is ooit naar school moeten komen omdat ik een partje van een mandarijntje door de spleet van de poort aan zo een meisje gegeven had. Ik verwachtte halvelings een pandoering bij thuiskomst, maar gelukkig vierde mijn moeder haar collère bot op de non. Niet met een pandoering, maar met een preek waar geen speld tussen te krijgen was…

  8. Klinkt ook zoals onze school.
    Ik herinner me nog, toen ze nog in het peuterklasje zaten, en we ‘s avonds naar huis gingen, kindjes van 5e en 6e leerjaar mijn kinderen bij naam noemden en “tot morgen” zeiden. Ik heb mij een tijdje afgevraagd wat mijn kinderen wel niet allemaal uitstaken dat ze zo gekend waren 🙂 Tot ik hoorde dat de oudere leerlingen de allerkleinsten ‘s middags helpen bij het middagdutje.
    Onze kindjes kennen zoveel andere kinderen en spelen allemaal samen, misschien minder op school zelf, maar wel tijdens de opvang en alle andere activiteiten buiten de schooluren (op school of erbuiten) waar ze elkaar allemaal tegenkomen.
    Ik vind dat geweldig, hoe de school je dorp in de stad kan zijn.

Leave a Reply to Sofie Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *