kinderspam

Kroniek.

De wekker. De snooze. Het gezucht en tranen in mijn ogen. Mijn ochtenden zijn niet zo gemakkelijk, dat weet u ondertussen misschien al. Gelukkig ben ik ondertussen 27 en dus volwassen en flink.

Haar kamer. De deur voorzichtig open. Een grom vanonder de dekens. Een piepend ikhebeenbeetjebuikpijn en dan echte tranen. Ik wil zo graag nog éééééén dagje vakantie. Een snik.
Ze is 7 en ik vraag haar zelden om flink te zijn. Flink is overschat: verdriet is verdriet, en ook kinders hebben daar recht op.

(Ze lijkt elke week meer op mij, dus een mens zou verwachten dat ik die ochtendlijke tristesse herken en soigneer.
Maar neen dus. ‘s Ochtends heb ik al mijn energie nodig om mijzelf te overtuigen de dag aan te vangen. Ook nog een grienend kind opvrolijken: no can do.
Ik ben daar niet fier op, maar het is wat het is. En ik ben al 27, dus het is te laat om nu nog te veranderen.
)

De twintig minuten die volgen: hels gekibbel.

Houdaarmeeop Maarikdoeniets Ochjonggeweethetmaaraltegoed. Doeuwklerenaan.

Beneden. Vader-echtgenoot zucht diep en commandeert streng: GIJ. DAAR AAN TAFEL. GIJ. OM BROOD. EN STOP MET RUZIE MAKEN. AL.LE.BEI.

Ja, wij zijn het soort gezin dat vergeet brood te halen voor de lunch van de eerste schooldag. Veroordeel ons niet, onze bedoelingen zijn meestal goed.

Ze lijkt elke week meer op mij, dus zelfs onze oogrol naar hem is synchroon.

Als ik terugkom van de bakker zitten ze vrolijk te babbelen aan tafel. Mijn hoofd is gekalmeerd door de buitenlucht en de ruimte. Er is zon. De ergste veldslag van de dag is voorbij, al de rest is spielerei en pindanootjes.

FullSizeRender (16)

13 thoughts on “Kroniek.

  1. Zo niet herkenbaar. Mijn ochtenden zijn bij voorkeur gehuld in stilte. reageren op mijn omgeving doe ik met “mmm” en een hoofdknik. Of rologen. Dat ook soms. En nee, ik heb geen ochtendhumeur. Ik heb alleen nog geen zin in praten. Dat moet ik vaak genoeg de hele dag doen. Als ik er even onderuit kan, dan zal ik dat zeker niet laten. Voor de rest: op vóór de kippen met veel energie (die dan weer verslapt naarmate er meer gepraat moet worden).

  2. Ik denk dat mijn echtgenoot dit zeer herkenbaar zal vinden. Mochten we een dochter hebben, dan zou dit scenario zich wellicht minstens 2X per week voordoen. We zijn echter gezegend met twee zonen – ochtendmensen, de ene nog meer dan de andere – wiens creativiteit, goedgemutstheid en ochtendlijke energie al eens hard durft botsen met moeder-met-ochtendhumeur. Vader/echtgenoot weet ook al dat hij me best taakjes geeft (liefst wat uit de buurt van de kinderen).

Leave a Reply to S. Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *