Dagen zonder Vlees heeft mijn leven veranderd.
In 2012 schreef ik mij voor het eerst in voor Dagen Zonder Vlees. Ik kan af en toe eens een uitdagingske gebruiken, en eens kritisch naar uw eigen gewoontes kijken, dat kan nooit kwaad. Dat vond ik toen al, en dat vind ik nu nog altijd.
Dagen zonder Vlees heeft mijn leven veranderd. Voor die allereerste keer in 2012, kookte ik volgens de gewoontes die ik van thuis had meegekregen: avontuurlijk en niet bang voor iets nieuws, maar wel altijd met vlees of vis.
En toen schreef ik mij in bij Dagen zonder Vlees en ging ik 40 dagen lang op zoek naar alternatieven: ik zocht recepten, keek rond, las, leerde en leerde vooral anders koken. Ik ontdekte nieuwe smaken, producten, combinaties, en vooral: een andere manier om naar eten te kijken. Het beviel. Ik begon verder te zoeken en te lezen. Want boontjes uit Kenia. En kippenfilets die de helft kleiner werden na het bakken. We keken naar een paar documentaires, ik leerde en zocht en dacht na.
In 2014 schreven we ons in op een zelfoogstboerderij, en opnieuw veranderde mijn leven. Ik leerde mezelf koken met de seizoenen, zocht recepten, las, keek rond en ontdekte gans andere gewoontes. Gewoontes die ik eigenlijk al kende van thuis, want mijn halve familie had een moestuin en wij bleken vroeger thuis die seizoenen best wel te volgen. Maar die ik blijkbaar wat vergeten was.
De laatste jaren ben ik intensief bezig met hoe je oogst kan bewaren voor momenten dat er niks is. Ik heb een droogmachine, ik experimenteer met bokaaltjes en inmaken, ik stop de zomer in potjes in de vorm van liters pasatta. Ik lees, kijk rond, experimenteer en leer bij.
Het begin van dat hele proces is ondertussen vijf jaar geleden. Vijf jaar is een eeuwigheid, in een samenleving en ook in gewoontes. Toen ik pas begon met minder vlees eten, greep ik vaak naar vleesvervangers. Nu nooit meer, want ik vind ze niet zo lekker. Dagen zonder Vlees was het startpunt voor mij, maar in de laatste jaren merkte ik overal om me heen een hele beweging in de richting voor eerlijker, duurzamer, minder perfect, ecologischer, gezonder, kleinschaliger. Mooi, dacht ik.
En toen begon Dagen Zonder Vlees 2017. En opeens was precies er een gans andere vibe: half Facebook en Twitter moet verkondigen dat het betuttelend is en dat ze Extra Veel Vlees zouden eten deze vasten. In Knack verscheen een stuk over dat vegetarisch eten een privilege is dat voor de gegoede mensen is weggelegd (dank voor de Fact Check, trouwens, De Standaard). Er verschenen artikels over vleesvervangers die extreem ongezond zouden zijn. En ook een artikel met de compleet foute kop “Vegetarisch eten niet per se goed voor het klimaat”, dat eigenlijk gaat over hoe groenten die van ver moeten komen ook belastend zijn voor het milieu. Bijna even goed als die keer met dat artikel dat biovoeding kanker niet kan genezen.
De Boerenbond roerde zich, en er was een meneer van het Boerensyndicaat die zijn vlezekes promoot.
Ik heb mij dit jaar niet ingeschreven bij Dagen Zonder Vlees. De meeste dagen zijn hier zonder vlees, dus veel nut heeft dat niet meer. Maar aan de mensen die dit ooit opgestart hebben even een boodschap, ter compensatie van al dat gezeur van de laatste dagen: jullie hebben 5 jaar geleden mijn leven veranderd. Merci daarvoor.
Ik eet al weer even zonder dier.
Het bevalt mij prima en de dieren ook.
Diervriendelijke groet,
Zelf heb ik me voor het eerst ingeschreven om mee te doen met 40 dagen zonder vlees. Ik eet al vaker geen vlees of vis maar om het nu bewuster te doen maakt het spannend voor mij.
Even melden dat het (serieus) fout loopt bij het aanklikken van de link ‘documentaires bekijken’. Jammer, want wou een degelijke documentaire om belang van Dagen zonder Vlees, Donderdag Veggiedag,… te onderstrepen in de klas. Als je in de commentaren wat namen kunt meegeven (want durf niet meer klikken…).
Mooi geschreven! Ik heb me dit jaar voor het eerst ingeschreven voor DZV, nu ik sinds januari probeer veganist te zijn. Bevalt me prima 🙂
Heel herkenbaar. Ik weet niet meer wanneer ik meedeed aan dagen zonder vlees, maar alleszins voor de kindjes er waren. En toen leerde ik ook heel anders koken. Ondertussen zijn we lid van het voedselteam en zoals je schrijft, ook dat veranderde mijn leven. Ik probeer elke week nieuwe recepten uit met de groentjes van het moment. Vleesvervangers koop ik ook zelden.
Ik wil graag ook leren inmaken en zo, dat is voor later (als de kindjes wat groter zijn, een mens kan ook niet alles tegelijk). Jammer dat het zo zwart wit wordt voorgesteld. Wij eten nog wel vlees, maar dat is maar 1 keer per week. En dan kopen we goed hoevevlees. Maar: ergens besef ik wel dat het niet mogelijk is om de hele bevolking op deze manier te voeden: als iedereen bij het voedselteam ging, welja, dan moesten veel meer mensen terug boer worden. (wat misschien ook niet slecht zou zijn, al wie geen werk vind, het veld op). We zijn nu eenmaal met teveel op deze planeet…
Zoals hierboven vermeld : we zijn met teveel op deze planeet, dus moeten we toch op bepaalde vlakken inbinden om het hier voor de volgende generaties nog leefbaar te houden.
Ik doe voor het eerst mee aan ‘dagen zonder vlees’ (zonder dat ik me ingeschreven heb, bedenk ik me zo pas). Door een vegan dochter in huis te hebben eet ik al langer anders en veel minder vlees. Dat van die vleesvervangers niet lusten heb ik ook, maar er zijn genoeg alternatieven!
Euhm, sorry, maar vegetarisch eten IS niet per se goed voor het klimaat. In de zin dat dat op globaal vlak niet duurzaam is omdat er niet voldoende geschikte grond is om voor 7 miljard mensen plantaardige voeding te voorzien. Dat is men nu langzaam aan het ontdekken (https://decorrespondent.nl/6176/een-beetje-veeteelt-is-juist-duurzaam-en-nog-3-inzichten-over-vlees/87677318432-d4a390aa).
En het feit dat je het eerst hebt over dat jouw hele zoektocht naar recepten en de jusite producten 5 jaar geduurd, zou duidelijk moeten maken dat dit niet voor iedereen weggelegd is en dat er wel eens kosten aan te pas komen die niet iedereen zich kan veroorloven (of dat nu over geld gaat of over tijd en energie).
Enfin, DZV is een topinitiatief hoor. Alleen hou ik ervan om kritisch te kijken naar de verhouding tussen individu en industrie en wat ieders aandeel is in het creëren en het oplossen van het probleem. Want de klimaatverandering gaan we echt niet oplossen door alleen met z’n allen te stoppen met vlees eten.
(Misschien lees ik te veel spot in je post, dat kan ook, maar de laatste tijd zie ik veel zwart-witdenken bij vegetariërs en veganisten die niet begrijpen waarom niet iedereen zich die levensstijl aanmeet. Wel, daar zijn veel redenen voor, sommigen persoonlijk, maar sommigen ook structureel. Iemand die op school nooit voedingsleer heeft gehad en weinig kritische geest heeft aangekweekt, ga je nooit overtuigen met verwijten.)
Ik heb me dit jaar niet ingeschreven, net omdat ik het ondertussen zo ‘normaal’ vind dat er niet veel vlees wordt gegeten (we doen het wel nog, maar dan bijna uitsluitend van het voedselteam) en de hype of de competitie een beetje aan mij voorbij mag gaan. Als iedereen op zijn eigen manier een steentje bijdraagt, staan we al veel verder. Ik ergerde me ook blauw aan die berichten van de voorbije dagen… Het enige wat volgens mij wel klopt, is dat het enige tijd en (mentale) moeite vraagt om op een andere manier te gaan koken en eten. Ik ben daar ook nog niet helemaal, maar ieder in zijn eigen tempo zeker?
Hier ook nog steeds fan en immer op zoek en bijlerend: https://rinivyncke.wordpress.com/2017/02/28/dagen-zonder-vlees-2017-meer-plantaardig-de-challenge/ Meer met de seizoenen meeëten zou hier ook nog een hele goeie les zijn.
DZV veranderde 4 jaar geleden ook mijn stijl van eten; sindsdien koken wij hier veel avontuurlijker en met meer gevoel voor verschillende smaken. Het is waar dat het wat meer inspanning vraagt. Gelukkig vind ik de zoektocht naar lekkere en nieuwe recepten minstens even leuk als het bereiden zelf. Als moeder van 3 kleine kinderen, is het altijd wat opletten wat er uitgegeven wordt; onze ene maaltijd in de week waar wel vlees of vis wordt geserveerd kost ons toch een pak meer dan de vegetarische maaltijden. Van een pakske linzen of peulvruchten zult ge niet moeten besparen op uw boterhammen 🙂
En ik verwacht niet dat iedereen zijn levensstijl omgooit, maar voor mij en mijn gezin was het een zeer bewuste en persoonlijke keuze waar wij ons goed bij voelen.
Goed geschreven !!!