Ja!

Een ander leven.

Als ik die vrijdag naar huis wandel, dan merk ik dat mijn stap net iets meer veert dan anders. Ik ben moe, ja, maar de stress is precies anders geworden. De berg werk net iets overzichtelijker. Misschien omdat er zo’n schoon licht op schijnt.

Geen enkel ander jaar ben ik contenter geweest met het breken van de winter. De raapstelen, de asperges, de zon en vooral: dagen zonder jas. En van scrabble op het terras.

Met de zon op mijn gezicht en de geur van lentebloesem in mijn neus, kan ik opeens meer, zo lijkt het. Ik neem weer de fiets, ga weer sporten, val niet meer in slaap om elf uur in de zetel, kook weer uitgebreider. Mijn hoofd is helderder en hoe ik die paper wil aanpakken is opeens duidelijk. Ik verdraag meer: opeens vind ik het niet erg als kleine meisjes een rommeltje maken. Opeens kan ik wel artikels lezen terwijl er kinderen om me heen spelen. Opeens word ik minder snel boos over dingen die ik lees in de krant.

Het is een ander leven, als de zon schijnt. En het kwam net op tijd.

3 thoughts on “Een ander leven.

  1. Goesting krijg ik als ik je foto zie en je blogpostje lees 🙂 Volgende maand verhuizen we naar ons verbouwde huis (onze thuis sinds 11 jaar). Aftellen dus en dan kunnen we weer ons stadstuintje in, heeft iedereen weer z’n eigen ruimte (twee dochters en een man 😉 Heerlijk! Geniet ze nog deze lente en zomer, aan de andere kant van de ons-van-elkaar-scheidende-maar-toch-ook-niet Rooigemlaan 🙂

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *