Die deuren, daar hadden we een koper voor. Een meneer die ze gingen komen ophalen en er 60 euro voor geboden had. Twee weken geleden. Vijf telefoons en evenveel excuses (“vanavond geen tijd, morgen zeker!”) later was het mij een beetje beu. Dus zette de sterke man de deuren op straat, met een bordje: neem mij mee, ik ben gratis.

Twee uur later waren de deuren weg. Geen geld, maar ook geen lelijke deuren meer in onze inkom. En daarbij, de kat had er eigenlijk al tegen geplast ook gisteren, dus ze begonnen een beetje te stinken.