* zijn mijn ouders teruggekomen van reis en is er dus niks meer dat eddie hoeft tegen te houden
* heeft mijn gynaecoloog mexicaanse griep, dus moest ik bij een vervanger op controle
* bleek die vervanger een zeer aangename meneer, dus was dat al bij al niet zo erg
* vertelde die vervanger evenwel dat eddie nog geen aanstalten maakt om een blijde intrede — of zullen we uitrede (mwaha) zeggen — te maken.
* heb ik al twee twilight-delen uit, die eigenlijk voorzien waren voor in het post-bevallingstijdperk
* moet ik dus dringend nieuwe boekjes kopen, alweer
* spendeert de heer des huizes zijn dagen in een bubbelbad en op paarden met schone mevrouwen
* weze het hem gegund, want de foto’s en verhalen dienaangaande zijn goed entertainment vanuit mijn zetel
* heeft dezelfde meneer nog drie draaidagen en wat redactiegedoe en dan ook verlof
* zal hij dus vanaf 8 augustus naast mij in de zetel komen zitten om naar mijn buik te staren en te hopen dat er iets gebeurt
* mag u nu allemaal beginnen duimen dat eddie daarvoor komt, want wij zijn allebei niet zo goed met geduld en verveling.
Uit mijn notitieboekje de laatste maanden:
* het heeft drie maand geduurd voor ik doorhad dat als mensen het hebben over een brusje, dat ze bedoelen “een broertje of een zusje, maar we weten het nog niet”. Dezelfde mensen noemen later hun kinderen zonder twijfel “de kids” en spreken elkaar met mama en papa aan.
* Daarnet een meneer — die ik nog nooit had gezien, trouwens — op café die met twee handen mijn buik vastpakte en vroeg “hoever zijt ge al?”. Ik heb geantwoord “vree dicht bij u een mot op uw gezicht geven, vriendschap”. Durfde nog verontwaardigd te kijken ook, de fukker.
* Mensen vertellen vanalles dat ik moet doen, en dan weet ik dat het waarschijnlijk bullocks is, maar ik word dan ongerust en doe het toch, uiteindelijk. Zoals die mevrouw die me uitlegde dat ik al mijn babykleerkes, ook de nieuwe, van tevoren moest wassen met Le Chat. Ik vond het eerst zever en toen begon het te knagen en toen heb ik gedroomd over een baby vol huiduitslag omdat ik niet had gewassen met Le Chat en voor ik het wist stond ik hele wasmachines body-kes te strijken. En ik strijk normaal NOOIT. Laten we het op de hormonen steken, owkey?
* Ik weet niet waarom vrouwen denken dat het een goed idee is me ongevraagd bloederige verhalen over hun eigen bevalling vertellen. Alsof ik me verplicht heel erg bewust moet worden van het feit dat ik zeer ga hebben. Want dat gaat helpen en al.
Vertel het eens, lieve lezers, welke boeken heeft u recentelijk gelezen waar u hoegenaamd geen moeite voor moest doen maar die wel de moeite waren? Ik heb het over het soort boeken dat vlotjes wegleest, niet te veel nadenken vereist en waarbij een pagina gemakkelijk een paar keer kan onderbroken worden zonder de draad kwijt te zijn. Kortom: boeken geschikt om te lezen terwijl er bijvoorbeeld — ik zeg maar wat — een kind aan uw borst hangt.
Roept u maar in de commentaren.
Dat van die loodjes, dat is dus geen zever, waarde lezer. Zowel zwangerschapsgewijs als schooljaarsgewijs valt het hier tegenwoordig eerder tegen dan mee. De laatste week school, en zoals elk jaar is het een week te veel. En de laatste maand zwanger: er zijn leutiger dingen.
Zoals.
a. enkels hebben met duidelijke contouren
b. langer dan 45 minuten na elkaar kunnen slapen
c. dingen van de grond kunnen oprapen zonder de angst te kantelen en nooit meer recht te kunnen. Tot iemand u vindt, uren later, geheel gedehydrateerd want ik weet niet of u het al gemerkt heeft maar HET IS DUS POKKEWARM.
Over dat warm zijn gesproken: het is dan wel geweest, zeg ik. Ik stel voor dat we doen zoals alle andere zomers hier in België: eens een dagske wat beter, maar dan hopla weer rond de 20 graden en af en toe een verfrissend buitje. Dat is namelijk al jaren zo. Jaren zoals in: al die jaren waarin ik niet op reis kon door verbouwingen en vooral: al die jaren waarin ik NIET HOOGZWANGER WAS.
Remind me of volgende keer een beetje uit te rekenen zodat ik in maart ofzo kan bevallen, wilt u?
Week 32 en nog niet walvisdik, terwijl ik dat wel had gevreesd. Heel zwanger, dat wel, maar ik werd nog niet opnieuw de zee ingeduwd na het zwemmen op vakantie (dank u Tom). Misschien is een gewichtstoename zoals de mijne voor u al gigantisch te noemen, maar ik had verwacht dat ik nu al 20 kg extra zou aflezen op de weegschaal. Dus we kunnen gerust spreken van een meevallertje. Als mijn bekken zo instabiel niet zou zijn, mijn rug zoveel zeer niet zou doen en ik niet zo pokkemoe was, ik zou zowaar een vreugdedansje doen. In plaats daarvan zal ik in mijn hoofd even met wat serpentines gooien. Imaginaire confetti, daar hebt ge namelijk minder opkuis aan. Denk daar maar eens over na, stad Aalst.
De baby stelt het ondertussen goed en groeit uitstekend, dank u. Zo uitstekend zelf dat we morgen een glucosetest moeten laten doen om te kijken of ik geen diabetes heb. Ik gok zelf van niet en dat het gewoon een uit de kluiten gewassen boorlingske wordt, zoals zowat alle klein grut aan mijn kant van de familie.
Maar er moet toch even vanalles geprikt worden. Het afgrijselijke nieuws dienaangaande is dat ik niks meer mag eten of drinken vanaf vanavond. Niks. Terwijl ik de laatste maanden bij alles dat eetbaar is, in reflex methodes ontwikkel over hoe het voedsel in kwestie het snelst en efficiëntst in mijn mond kan verdwijnen. Vraag het maar aan mijn lief: als u op restaurant uw vork even neerlegt, ga ik er deze dagen van uit dat u klaarbent met eten en dat ik de rest van uw bord mag hebben. Is dat hebberig? Ja. Maar aan de andere kant: weegt het kind in uw buik al twee kilo?
Vanmiddag hebben we nog even contact gehad via het blurry scherm van de echo, maar ik word tegenwoordig meerdere malen per dag/uur/minuut herinnerd aan haar aanwezigheid. De ene keer met een keiharde maar ongetwijfeld liefdevol bedoelde schop halverwege mijn linkerzij. De andere keer door een constant gefriemel aan de binnenkant van mijn buik, waarbij ik beelden krijg van het kleine mormel terwijl ze probeert vlechtjes te maken met de bloedvaten van de moederkoek. Mijn fantasie stelt het nog steeds uitstekend, jawel.
Deze nacht heb ik gedroomd dat henk een puppy had gekocht. Zo’n beagle puppy. De kat was er vreselijk bang van. En ik vraag me af of mijn onderbewustzijn me iets wil vertellen.