Dan zit ge daar, op de dag dat het eigenlijk groot feest zou zijn. Ze zijn diamant vandaag, en dat zou gevierd worden, met luister, toeters, bellen. Veel mensen en eten en gelach.
Maar ondertussen is hij ziek, en zij heel moe. Moe van oud zijn en al zeven maand elke dag op en af naar de ziektefabriek.
Ge zit daar niet alleen, natuurlijk. De rest is er ook. Degenen van wie ge de laatste zeven maand hebt gevoeld hoe sterk bloedbanden kunnen zijn. Samen hebt ge gezorgd, al die tijd. Geregeld en georganiseerd, alle google spreadsheets nog aan toe. Getroost en gesteund. En vanavond drinkt ge champagne en eet ge boudoirkes. In zijn kamer op die afdeling waar ze ook een hond hebben en vogeltjes en een living en koffie voor het bezoek. Op die afdeling met veel warme mensen en weinig dokters. Ge drinkt champagne, tot hij bloost tot achter zijn oren en iedereen het warm heeft. Ge drinkt champagne, want ondanks het verdriet is het vooral ook feest vandaag. Diamanten feest. En familiefeest.
Dit weekend heb ik een paar keer gedacht: kijk zie, we zijn precies achttien jaar. Vrijdag, bijvoorbeeld, toen we om drie uur nog aan de toog van het — na al die jaar nog steeds — leutigste café van Gent hingen, in het gezelschap dat eigenlijk onveranderd is. Of gisteren, toen we om half vier nog rondhingen op de poolparty in het exotische Lovendegem.
Vandaag echter voelen we ons niet *zo* jong. Ergens deze nacht ben ik van tien jaar jonger naar twintig jaar ouder gegaan, om precies te zijn. Het is genoeg uitgeweest voor een paar weken, denk ik.
Als u in Gent woont kunt u de hele zomer lang van buurtfeest naar buurtfeest. van straatbarbecue naar picnic, van rommelmarkt naar vrij podium. Elke straat, elke hoek, elke buurt heeft zijn eigen feest. Bij sommige buurten wordt de organisatie gedragen door de buurtwerkers, soms door socio-culturele projecten, zoals bij ons in de BP, en soms zijn het gewoon een hoop buren die de handen in elkaar slaan en het gewoon doen. Zie: de familie Noels en hun bordure-feesten.
De ingrediënten zijn altijd en overal gelijk: lauw bier, een gemengd publiek, een BBQ en lokale groepjes en DJs. En het is altijd, altijd leuk.
Gisteren kwamen we in een cité van de Bijlokevest terecht voor een straatfeestje. Oorspronkelijk voor buren en hun vrienden, maar als het ergens leuk is, dan gaat dan snel rond in Gent. Onze vriendjes waarmee we uit eten waren gegaan hebben er ooit nog gewoond, dus was het evident dat we omstreeks middernacht op een bank voor een huisje zaten, met bier en cake en een fanfare. En een hond van één van de bewoners die bang was en in mij een rustige baken in het feestgedruis had gevonden. De hele avond mensen gekeken, gebabbeld en dan door de stille nacht langs de Coupure naar huis gewandeld. Zomeravonden zouden altijd zo moeten zijn.