Kijk eens aan. Vandaag is dit weblog nog maar eens jarig: how time flies when you’re having fun.
Vier jaar, 2090 posts. Dat zijn er nog steeds bijna 1,5 per dag.

ik ga straks een boterhammeke eten met honing om het te vieren. Feestbeest dat ik ben.

Ik was jarig, dit weekend, wist u dat? Als u op feestboek zat, vast wel, want er waren heel veel hiephiephoera’s. Waarvoor dank, dat spreekt. Ook danku voor alle SMSjes, de mailkes en de lieve irl kaarten. En de cadeautjes, natuurlijk.
Vriendin klijn, die krijgt speciale dankuwels, want toen ik haar op vrijdagavond belde met de mededeling “het is half elf, binnen anderhalf uur ben ik jarig, mijn lief is niet thuis en ik lig in mijn badjas naar een slechte film op Vijftv te kijken. Hoe 31 kunt ge worden jong”, sprong zij prompt in heur ottovoiture en gingen we mengelingen van sterke en frisdrank drinken in de video. Ha.

Maar de grootste dankuwel gaat naar mijn lief, die me zaterdagmiddag meenam. Eerst naar Mc Donalds voor Onverantwoord Vettig Ontbijt, en daarna naar Brussel, in het hartje van het Zoniënwoud. Het hotel bleek het mooiste dat ik ooit had gezien (het staat vol mooi design en de kamers hebben ramen tot de grond die uitkijken op het bos) en we wandelden onze longen vol gezonde lucht onder het oranje-rode-gele bladerdek. Daarna deden we van sauna, hammam en zwembad en vervolgens reden we naar het centrum om er te eten in de museumbrasserie.
Ik lag om middernacht tussen de zachte dons te ronken, en na een nacht die ook nog eens een extra uur had, en een zalig uitgebreid ontbijt, flaneerden we rommelmarktsgewijs door de Marollen, tot het begon te regenen.

Ik ben helemaal opgeladen, na de drukte en het ziek zijn. En het is lang geleden dat ik zo ontspannen ben geweest. Een vibe die ik nog een beetje ga proberen vasthouden.