Tag: kip

eten

Het kieken.

Ik heb een kieken gemaakt, omdat ik er bij hem over had gelezen. Natuurlijk doe ik dat helemaal anders, want voor dood niet dat ik een recept zou volgen. Recepten zijn tijdrovend en maken mij zenuwachtig. Ge kent dat wel: ge hebt geen rodewijnazijn in huis en voor ge het weet staat ge u een half uur af te vragen of balsamico ook goed zou zijn. Of misschien dat fleske met Xeres op. Dilemma’s dilemma’s en vooral veel tijd verloren en uw saus helegans uitgedampt. Neen, dan liever geen recept en gewoon overkappen wat het lekkerste riekt.

Maar ge wilt een recept? Koop een kieken. Koop een limoen. Koop een struik koriander en riek er de hele weg naar huis aan omdat het zo fantastisch ruikt. Vloek aan de kassa van Delhaize omdat Delhaize pokkeduur is. En zorg dat ge thuis ook peterselie, olijfolie, boter, zout, peper en look hebt.
Zet uw nieuwe oven op 240 graden. Leg het kieken in een vuurvaste schotel. Snij de limoen in vier en steek hem in de poep van het kieken, samen met koriander en peterselie. En een half ajuintje, als ge dat wilt. En look. Lach omdat ge dingen in de poep van een kieken aan het steken zijt.
Snij ook in het vel van het kieken een paar gleufkes en steek daar tenen look onder. wrijf het kieken in met zout en peper, en giet er olijfolie over. Leg ook klontjes boter bovenop. Low Calory is voor mietjes.

Stop het kieken in de oven. Kijk naar Will&Grace, Friends en Neveneffecten. Zet nu de temperatuur op 200 graden en kijk naar House.

Eet.

Neen!

Klem.

Kent ge dat? Dat het nacht is en donker, en naast u ligt het liefste dat ge hebt te slapen. Ge hoort zijn ademhaling en alles is rustig. Behalve uw hoofd. Uw hoofd zit nog bij wat ge niet moogt vergeten voor de werkdag morgen. Iets kleins, maar absoluut belangrijk. Ge zijt te lui om op te staan om het op te schrijven, maar ge zoudt dat beter wel doen, want nu is uw hoofd wakker en in niet vergeten-modus. Ge denkt aan die factuur die ge nog moet betalen. Ge denkt aan dat pakket dat ge moet afhalen in de post. Die broek bij de naaister. Ge denkt aan de aannemer die ge moet bellen. En doordat ge daaraan denkt, denkt ge aan alles wat nog moet gebeuren in huis, aan het opnieuw verhuizen, aan dingen die moeten geleverd worden en aan organisatie. En dan gaat het van organisatie naar krijg ik het wel allemaal georganiseerd over ik kan dat niet over hoe moet dat verder allemaal.
En opeens ligt ge daar, op uw rug, met uw slapend lief naast u en met uw ogen opengesperd naar het plafond te staren. Het is niet langer donker in de kamer, het is een explosie van visioenen. Over al wat fout kan gaan. Dingen die kapot gaan, ruzies, mensen die u niet meer graag zien, mensen die uw maten of familie zeer doen, geld dat opgeraakt, huizen die afbranden, brandverzekeringen die niet betaald zijn, ongelukken op weg naar brussel.
Uw borstkas voelt alsof er een blok beton opligt en ge kunt bijna niet ademen.

En voor ge het weet staat ge in uw slaapkleedsken in een koude kamer in een doos te rommelen. Op zoek naar de brandverzekering om te kijken wanneer die vervalt. Voor de zekerheid. Allemaal omdat ge te lui waart om dat ene dingske op te schrijven daarnet.

Kent ge dat? Of ben ik de enige die dat regelmatig eens voorheeft?