Tag: verbouwing

projecten

A weekend from hell.

Ik ben er vroeg voor opgestaan, maar het mag niet baten. Ik zit met een kop koffie naar mijn scherm te staren en te bedenken wat ik allemaal nog kan doen *voor* ik eraan begin. Want alles, jawel: alles, is leuker dan dit papierwerk.
En ik weet dat ik er niet onderuit kan. En dat ik het zelf moet doen. Als ik op de administratieve nitwit met wie ik huis en sponde deel moet wachten, dan gebeurt het immers nooit. En ik weet ook dat het nu moet gebeuren. Deze week is het december en alles moet rond zijn voor 2009 begint. Iets met inkomengrens en blahblah.

Iemand ervaring met renovatiepremies aanvragen?

projecten

Koopt uw keuken bij uw maten.

Serieus. Ik zou dat iedereen aanraden. Er waren namelijk een paar dingen niet helemaal in orde in de installatie van onze nieuwe keuken en dus belde ik Toon, van eurokitchen jawel. En ook Toon waar ik ook mee in de chiro, op’t school en in de carpool heb gezeten, vroeger. En dus belde hij de installateur, die langskwam en bekeek wat er fout was en vervolgens opnieuw naar T. opbelde. Want dat moest blijkbaar. “Zeg, ik ben hier bij uw kameraden é. ik ga dat vandenavond nog allemaal in orde maken”.

haha! old school networks rule!

projecten

Taking back da house.

Gisteren heb ik in een bui van overmoed besloten dat het genoeg was, met dat kamperen. Dus karde ik naar de carpet right en haalde tapijtoverschotten. En haalde ik een sifon in de gamma. Vervolgens gooide ik tapijten op de chappe en kijk ik very ladylike naar de plamurende werkmannen die prompt de sifon aansloten zodat de vaatwas kan gebruikt worden.

Daarna sleurde ik me een breuk aan de salontafel, de heel mooie zetelkes en stoelen. En gooide alle gestokeerde brol uit mijn bureau. Hell, ik zette zelfs een sfeerlamp op de schouw en een een christusbeeld op een kastje voor de sleutels.

Tot slot gooide ik een dweil door de keuken en legde ik vier dienstencheques op de tafel met een briefje “bureau ilse can be cleaned now”.

En hopla. We hebben bijna weer een living waarin een mens kan wonen. Met sfeerlamp. En dit weekend verhuist mijn bureau weer naar de –stofvrije– ruimte waar hij thuishoort.

We krijgen ons huis terug, wij. En ons leven.

Neen!

Stel.

Stel dat u een zware stageweek voor de boeg hebt, met iedere dag opstaan om half zeven en een hele week van hot naar her rijden. Stel dat de enige dag dat uw eerste bezoek pas om 9.50h is, maandag is. Stel dat uw keukeninstallateur laat weten die maandag om 7h te komen. Vindt u dat erg? Maar neen, natuurlijk niet: ondanks het feit dat u dan ook die dag vroeg moet opstaan, legt u zich daarbij neer. De keuken wordt immers geplaatst en dat is cool.
Maar stel dat het dan half negen wordt, en uw installateur is er nog steeds niet. Hoe goed zou dat zijn voor uw ochtendhumeur?

Juist ja.

projecten

De dingen die ge niet op het internet schrijft.

Sommige mensen zullen de afgelopen maanden misschien gedacht hebben: Mijn god, die ilse kan nogal een eind zagen over die verbouwing, zo erg kan het toch niet zijn?

Wel. Ik schrijf niet alles op het interwebs, weet u. Zoals bijvoorbeeld: op 16 augustus 2008 werd onze achtergevel eruitgehaald. Op 23 oktober 2008 werden er ramen geplaatst. Dat is exact 70 dagen met een gapend gat op de plaats waar eens een muur was en waar nu grote schuiframen zitten, van plafond tot vloer.
Zonder achtergevel, lieve kijkbuiskindjes, leert een mens dat er veel geluiden lijken op dieven, in de nacht. En zonder achtergevel leert een mens de geneugten van het Belgische weder ten volle kennen. Als het koud was buiten, dan was het koud in ons huis. Als het stormde buiten, dan stormde het in ons huis.

En neen, er was geen plastiek, er was geen isolatie of beschutting. Eerst omdat de plak- en metsel- en vloerwerken nog volop bezig waren. Daarna omdat we dachten “ze zullen volgende week wel komen”.

Ik zeg u: er zijn weinig dingen die u blijer kunnen maken dan beschutting na 70 dagen openheid.