Alles van waarde is weerloos
Net als meneer Bollaert is ook i. er vroeg bij dit jaar. Zaterdagochtend kochten we in de onovertroffen Supra Bazar (het is echt waar: ze hebben er à lles) twee exemplaren van de Moleskine Weekly Diary. Eentje voor Lief, eentje voor mezelve.
Op de eerste pagina staat:
in case of loss, return to: …..
en dan:
Reward :$ ……..
De twijfel slaat toe op zo’n moment. Heb ik 10 dollares over voor mijn agenda? Of 100? of iets ertussen?
*Zucht*
Hoeveel is uw agenda u eigenlijk waard?
Hoe i. viel voor Sioen, in zes bedrijven.
Eerste Bedrijf.
Frederik Sioen, die is van Gent, zoals u ongetwijfeld als wist. Wij zijn ook van Gent en zo\’n beetje van dezelfde generatie. En aangezien de Artveldestad eigenlijk niet zo groot is, kennen wij die jongen al jaren, van toen hij nog écht klein was: Frederik frequenteert hetzelfde café als wij, hij liep school op een bevriende jongensschool, één van de onze beste vriendinnen heeft nog leiding gegeven aan hem in de KSA. Etcetera. Etcetera.
Toen hij pas begon te experimenteren op een podium met die piano van hem (toen nog zonder band), gingen wij dan ook bij gelegenheid wel eens kijken. Massa\’s talent, vonden wij toen, maar het mist wel wat -ahum- ballen, zijn muziek. Na een tijdje gingen we dus minder kijken. (more…)
Zetel.
X-factor op de ene lichtbak.
Andere lichtbak op de schoot (aaah.Laptop. vandaar….).
Lief naast me in de zetel, proberend Santa Boogie van de brandende sigaret weg te houden.
Knus hoor, hierzo.
Binnen 15 minuten wordt Staf hier gedropt voor enig babysit-werk van mijn kant.
De combinatie van dit karakter en deze nieuwe bewoner bij ons belooft een boeiende avond…
Santa Boogie is de naam.
Eten, gestreeld worden en slapen de voornaamste bezigheden.
