Het is half elf en we zijn bijna weg om op de valreep de tentoonstelling van Kubrick te bezoeken, hier in Gent. Op de valreep, want zondag is de laatste dag na een looptijd van ruim drie maanden. En we wilden niet in het weekend gaan (te veel volk, meneer), dus is dit eigenlijk de voorlaatste dag…
Typisch voor ons om dat zo lang uit te stellen.

En daarna gaan we naar K-rous-L. Lief voor een gevulde pannenkoek en ik voor een toast champignon. Ik wil ook graag een gevulde pannenkoek, maar die is 16 punten. 16 fucking punten.

*een schok van herkenning gaat doorheen het vrouwelijk gedeelte van het lezerspubliek dat nu weet waar i. mee begonnen is vandaag*

Jaja, lieve lezertjes, qua verwachtingen scheppen in een titel kan dit echt wel tellen, vindt u niet? En het mooie aan de titel is dat het nog waar is ook.

We hadden het al even zien aankomen, want eigenlijk heeft onze poetsvrouw te veel potentieel om op wekelijkse basis bij ons met emmers te zeulen, en ze had ook al eens iets laten vallen. Maar vandaag vertelde ze dus dat ze volgende week verlof zou nemen, want ze had vanalles te regelen voor haar nieuwe huis. Het huis met handelsruimte waarin ze een lingeriewinkel gaat openen.

Wij moeten dus op zoek naar een nieuwe hulp in het huishouden, en met ons nog een groot aantal mensen uit onze vriendenkring. Als u iemand weet die ook voor dienstencheques werkt: de contactpagina is uw vriend.

Het leukste aan het nieuwe jaar vind ik dat alles zo nieuw is. Een nieuwe Moleskine beginnen, die nog maagdelijk blank is. En de cadeautjes die een plaats zoeken in huis: er zijn nieuwe boekjes om te lezen en nieuwe CDs, er zijn kookboeken waar ik nog nooit uit heb gekookt. Koffie uit een nieuwe kan smaakt beter, nieuwe steakmessen snijden altijd iets vlotter. En in de nieuwe vaas staan voor het eerst bloemen.
En dan heb ik het nog niet over het speelgoed dat de laatste 24 uur al mijn aandacht heeft opgeslokt. Ge kunt daar dus foto’s mee maken é maat! En filmkes! En uwen agenda synchroniseren met die van uw pc en al!