Terwijl ik mij samen met een paar collega’s onderdompelde in evaluatiesessies vandaag, werd er een duidelijk profiel opgesteld van Els haar toekomstige, lanceerde de VRT een lelijke website en kwam de Gentse onafhankelijkheid een stapje dichterbij. Brugse Poort Reprezent.

Ik werd gevraagd om ergens te spreken, mijn mailbox puilde uit van de schroomelijk onbeantwoorde schrijfsels en er was een nieuwjaarsreceptie. Ik schreef me in voor een cursus die ik tot nu toe nooit durfde te volgen én voor een nascholing. Een meneer van een reclamebureau liet me weten dat er een stijging is van het aantal reizen naar New York met 40%. En of ik daar misschien over wilde berichten op mijn blogue. (In New York hebben ze schone jeansbroeken. Geen hint neen.)

Ik schreef acht stukjes in mijn Moleskine vandaag, waaronder een snedige tirade over het nieuwe decreet voor het Hoger Onderwijs. Ik was op dat moment zo verontwaardigd dat de zwarte inkt manderijntjesoranje werd. Dat komt omdat manderijntjesoranje de kleur van de verontwaardiging is in mijn hoofdeken. Misschien vindt u dat niet passend, maar hey het is mijn hoofd dus ik doe er wat ik wil.

Het hoogtepunt van mijn dag was overigens dit einde van de Sinterklaasanekdote.

(….) En toen zwaaide ze met die tanga boven haar hoofd in het rond, met die mijter op haar hoofd. Het was een roze en Reeve noemt zoiets een reetveter, maar dat woord kenden ze niet.

Als u het hele verhaal wilt kennen, dan zult u eerst bij ons moeten komen lesgeven. Het is daar leuk. En we hebben een nieuw decreet, hoera.

Gisteren was een goede dag. De laatste dag van de vakantie en meteen ook de enige dag dat ik vrij heb genomen, kerstdag en nieuwjaardag niet meegerekend.

De goede dag begon met een grote kop koffie en een wandeling in de zon. Hij ging verder in een busrit, een nieuwjaarsreceptie en een lunch met een troep Gentbloggers en hun kinderen. Daarna kwam er weer een busrit, en de combinatie zetel-dekentje-boek-lief. De dag werd afgesloten met een naar pannenkoeken geurend huis en een aflevering van House MD.
Toegegeven: tussendoor heb ik een paar uur foto’s in orde gemaakt voor Gentblogt, en een ToDo-lijst gemaakt voor vandaag, maar over het algemeen was het een zeer luie dag.

En blijkbaar kan ik daar niet goed meer tegen. Raakt mijn lichaamsritme daarvan verstoord, van al dat ontspannen. Ofwel had ik stress voor de eerste schooldag, vandaag. Maar alleszins: omstreeks 4.50h wakker geworden met een hoofd dat voelde alsof er een ballon vol naalden in ontploft was. Of zou ontploffen. U kent het wel. Eén en ander resulteerde een verweesd rondscharrelen in de living, op zoek naar neurofens. Ik had bijna de uitdrukking “bij nacht en ontij” gebruikt, maar dat klinkt gelijk nogal dramatisch. Het moet niet altijd MRSA zijn, vind ik.