Zo. De zaal is geveegd, de tribune afgebroken, de kassa gemaakt en de backstage opgeruimd. Het doek is gevallen over Vijf, en daarmee ook over de allereerste keer dat ik iets dergelijks heb georganiseerd. Content dat alles goed is verlopen, content dat iedereen content was, content dat het voorbij is ook.
Els heeft mij er verschillende keren op gewezen dat ik “zo praktisch ben dat ze er schrik van krijgt”. Wel, Elsken: de komende dagen laat ik de chaos in mezelf even los, om dan overnieuw te beginnen, zij het dan gewoon in onze verbouwing. Maar nu even niet: nu wil ik op de feesten staan en vriendjes zien en verhalen horen die ik eigenlijk al ken maar zo graag hoor vertellen.
De mooiste blogstukjes vind ik diegene die in mijn RSS-reader zitten en die op de echte blogsite verwijderd werden. Ik vind dat schoon: ge komt thuis en in al uw passie, woede, vreugde, dronkenschap wilt ge iets wereldkundig maken. Iemand uitschelden, iemand liefkozen met woorden. Ge duwt op “publiceer” en dan, een paar seconden, minuten, uren later beslist ge dat het geen goed idee was. Fuk, stel dat die dat leest en weet dat ik verliefd, kwaad, lastig ben. Of ziet dat mijn baas, mijn collega’s, mijn ma mijn blog kent. En dan verwijdert ge wat ge geschreven hebt.
Maar toemme toch de technologie heeft het al naar de mensen gebracht die uw ingeslikte woorden lezen. En zich soms heel erg afvragen wie wat niet mocht lezen.
Uitermate fascinerend, ik zeg het u.
Allright, de kop is eraf. Het bakske zat vol, de sfeer zat goed en de stress van de komiekers was eigenlijk niet echt nodig: het was goed, bij allemaal.
Daarna nog naar de Minor Swing getogen, wat best grappig is, aangezien we daar gewoon in het jaar ook altijd zitten. Gentse Feesten, wat is dat?
In de voormiddag de toestanden geregeld voor Vijf, naar het uitbureau getrokken en vervolgens gegeten in het kraam dat 18 uur later zou exploderen.
Naar de klinika, en dan voor de rest van de namiddag naar de plaats waar ik niet over praat. Er waren ontstellend veel kindjes en de zon was fantastisch. Ik heb nog steeds een ligstoel.