Month: December 2009

En al

Het viel allemaal nog mee, eigenlijk.

Wie mij kent weet dat ik niet zo aan de feestdagen ben, eigenlijk. Het kerstsfeer-gedoe is niet zo aan mij besteed, en oudejaar vind ik al jaren vooral een dag dat het veel te druk is op café. Kerst ga ik al jaren mee met the flow, en oudejaar is meestal iets op het laatste nippertje geregeld, met mensen die even weinig plannen maken als wij. En het cadeautjes kopen: horror. Ik kom bij voorkeur niet in de stad tussen begin december en eind januari. Want eerst is er dat opgefokte cadeau-shoppen (zenuwachtige mensen in te drukke winkelstraten, slechte combinatie) en daarna is het — nog erger — soldentijd.

Dit jaar echter valt het allemaal best mee, precies. Ik had zowat alle cadeautjes online of in november gekocht. Gisterenavond was rustig en gezellig. Vandaag was hectisch, lawaaierig en vrolijk, zoals gewoonlijk met mijn familie, maar de geanticipeerde lastige bui van Mira bleef uit: het kind ging charmant en gezwind van arm naar arm, in een overvolle grootmoederlijke huiskamer. Ik heb super cadeautjes gekregen (kookboeken! le creuset-potten! schoon gerief!) en ik mocht de cadeautjes van Mira ook openmaken, aangezien zij meer interesse heeft in het papier en de lintjes.

Morgen gaat mijn papa het eten voor ons op oudejaar meteen bijbestellen, aangezien hij toch naar de traiteur moet voor zichzelf (aargh. gemakzucht, wat een talent toch) en dan is ook dat alweer geregeld.
En! Het! Heeft! Niet! Gesneeuwd!

Volgend jaar zet ik misschien een kerstboom, als dat hier zo voortgaat.

En al

Februari op facebook.

Februari. In februari heeft het gesneeuwd en ik heb daarover gezaagd. Steekt uw hand omhoog als ge dat niet verwacht hadt. Ik dacht het wel, ja.
Verder werd ik ziek en liep ik een halve voedselvergiftiging op in een restaurant. Epsylon, onthou die naam. We gingen een weekend naar Oostende, en Lief was behoorlijk BV, in die tijd. Hij werd gekocht door een mevrouw op eBay en dat was zijn eigen schuld. Moet maar niet op ebay gaan staan, sejieus. Ik hoorde ook ergens dat hij iets had met Lindsay Pfaff, en sindsdien denk ik dat ik op Lindsay Pfaff lijk als ik vier maand zwanger ben.

Mira kreeg haar eerste goed rapport dankzij een goede nekplooi, en Mira was Mira nog niet want het geslacht was niet te zien. Ik dacht dat het een jongen was. Ik ben dat tot 7 augustus ergens in mijn achterhoofd blijven denken, overigens, maar dat is een ander verhaal.

En verder ook:
… begint week 13. Met een miniscule nekplooi en een uitstekende kansberekening in de bloedtest. Feest! (Sun, 01 Feb 2009 17:29:11 GMT)
… vindt het wel cool dat haar glasramen in de P-magazine staan. (Tue, 03 Feb 2009 09:40:48 GMT)
… heeft iemand aan het huilen gebracht vandaag. (Wed, 04 Feb 2009 19:55:58 GMT)
… heeft ontdekt dat haar lief te koop is op ebay. en vindt dat ietwat verontrustend. (Fri, 06 Feb 2009 23:01:27 GMT)
… vindt dat mensen die de boutade “arm vlaanderen” gebruiken dood moeten vallen. (Thu, 12 Feb 2009 19:44:20 GMT)
… heeft even overwogen op henk te bieden, maar het is haar te duur ondertussen (Thu, 12 Feb 2009 21:54:50 GMT)
… vraagt zich af of ze op lindsey pfaff lijkt (Thu, 19 Feb 2009 11:55:31 GMT)
… vindt dat rudy-de-overbuurman niet aan haar raam mag komen staan als het al donker is. gelukkig is het koud en heeft hij dus meer aan dan enkel zijn onderlijfke (Thu, 19 Feb 2009 17:54:37 GMT)
… heeft zonet — ongevraagd aan de kassa van een winkel — uitgelegd gekregen hoe een site bij de favorieten op te slaan. Eindelijk. (Tue, 24 Feb 2009 15:20:33 GMT)

En al

Januari op facebook.

Lilith doet een facebookstatus-overzicht. Een uitstekende manier om een jaaroverzicht te maken, zo leek me. En dus zit ik nu al een halve dag statussen te lezen en te filteren. Ik heb blijkbaar veel gegeten, was vaak moe en heb veel gewerkt. Dat is behoorlijk onintressant voor de archieven, dus wordt er het één en ander uitgegooid. We beginnen met januari, waarin ik alreeds zwanger was en daar voor het eerst in bedekte termen een aankondiging van deed. Januari, toen ik voor het eerst naar De Client ging en er daar een Bekende Mevrouw zat met haar tweeling van wie ze ooit postnataal depressief was en waar ze een boek over schreef. De maand waarin ik vol-au-vent maakte, examens afnam en vanalles bleef uitstellen. En ook de laatste maand dat mijn kazachstaanse hypochonder bij ons poetste en de maand dat mijn lief opeens een televisieprogramma had.

Ilse
… kan haar gratis liposuctie wel vergeten nu. tsk. (Wed, 31 Dec 2008 10:08:29 GMT)
… hoopt dat iedereen 2009 fantastisch zal vinden (Thu, 01 Jan 2009 12:12:34 GMT)
… vraagt zich af wie zij een proces zou kunnen aandoen. (Thu, 01 Jan 2009 21:42:02 GMT)
… haar kuisvrouw is twee keer zwanger geweest de afgelopen maand, beweert ze. the woman is insane, i tell you. (Wed, 07 Jan 2009 15:58:02 GMT)
… heeft vanmiddag met eigen ogen gezien dat BVs niet moeten betalen bij de coiffeur. en hun koters ook niet. (Wed, 07 Jan 2009 17:53:26 GMT)
… maakt vol-au-vent (Tue, 13 Jan 2009 16:45:47 GMT)
… realiseert zich dat ze niet weet hoe vol-au-vent eigenlijk gemaakt wordt (Tue, 13 Jan 2009 17:22:33 GMT)
… vindt kippenpastei een dwaze naam voor vol-au-vent (Tue, 13 Jan 2009 19:34:14 GMT)
… vraagt zich af hoe lang ze nog kan uitstellen om naar de colruyt te gaan. (Thu, 15 Jan 2009 13:16:04 GMT)
… beseft dat chaos op uw bureau erg samengaat met chaos in uw hoofd. (Thu, 22 Jan 2009 13:37:58 GMT)
… en de kat zijn allebei geschrokken toen de kat in bad viel terwijl ilse erin lag. (Fri, 23 Jan 2009 10:32:54 GMT)
… is nog steeds een beetje onder de indruk van het gewoel. (Thu, 29 Jan 2009 08:29:32 GMT)
… vindt dat haar studenten zeer ernstig naar het examen kijken. (Thu, 29 Jan 2009 08:37:00 GMT)

kinderspam

Nieuw! *flitslicht* Nieuw!

Het is misschien vreemd om te zeggen, maar sinds een paar weken hebben wij precies een nieuwe baby. Ik weet niet hoe het komt, maar Mira is helemaal omgeslagen. Ze was voorheen ook het grootste deel van de tijd een vrolijk kind, maar ze was ook — hoe zullen we het vriendelijk zeggen — nogal high maintenance. Ze is snel voor haar leeftijd, en begrijpt veel. En ze heeft daardoor veel frustraties. Een bewerkelijke baby, die als het haar niet zinde haar toevlucht zoekt tot hysterie. Ze heeft namelijk door dat onmiddellijk volledig door het lint gaan meer effect heeft dan een beetje jengelen. Man, mijn dochter kan krijsen, u heeft daar geen gedacht van.

En er waren dagen dat ze voor het minste krijste. Niet genoeg aandacht? Keel open. Niet kunnen rollen? Keel open. Bij iemand anders dan mama op schoot? Keel open. Op een bepaald moment wilde ze zelfs niet meer door Lief getroost worden. Alleen door mij. Ze wilde niet slapen, was doodmoe, wilde de hele tijd gedragen worden: the works. En hoewel ik mijn dochter onvoorwaardelijk en doodgraag zie, stond het huilen me af en toe nader dan het lachen als ze zo’n buien had. Vooral omdat de wereld u dan ook nog eens overspoelt met goede raad. “Ge moet haar eens laten schreien, ze is verwend.” Tot ik haar liet schreien en ze dat dus anderhalf uur volhield. Met gebalde vuisten en een wijdopen keel in haar park. Anderhalf uur. En dan was het voor mij genoeg, alleszins.

De laatste weken is het vreemd, eigenlijk. Vorige week waren we bij mijn grootmoeder en zij en haar zus wilden Mira allebei vastpakken. Ik zette me schrap voor een scene, maar baby zat vrolijk op schoot te lachen. Tot twee weken geleden huilde ze van rond half zes tot acht uur, iedere dag. Nu is ze daarmee gestopt. Dinsdag is ze nog eens boos geworden in de creche en sindsdien niet meer. Dat is een volle week. Zonder woede-aanval. Ze heeft nog een paar keer gehuild, maar dat was (a) omdat ze honger had of (b) omdat ik een shitload fysiologisch water in haar neus aan het kieperen was. Geen abnormaal gedrag, dus.

Misschien is ze er overheen gegroeid? Misschien verveelde ze zich steendood, zo alleen thuis met mij? Misschien komt het binnen een paar weken keihard terug, die buien?

Maar ondertussen is het een zaligheid: ze schatert de hele tijd, is supervrolijk en alles is ok: ze wil bij iedereen op schoot, ze is gemakkelijk bezig te houden, doet regelmatig een tukje en zit over het algemeen bijzonder goed in haar vel. En dat terwijl ze dus wel degelijk ziek is. Ik geniet van ieder moment. En duimt u even mee dat het blijft aanhouden, dat voorbeeldig gedrag?

En al

De nacht en de clown.

Voor u zit een gebroken vrouw. De afgelopen nacht was er namelijk eentje van het helse soort. We zijn alledrie verkouden, hier ten huize, waardoor ikzelf moeilijk sliep (wat als u verder leest eigenlijk niet zo’n probleem was), het lief een eind wegsnurkte en de baby zich de hele nacht — toch vanaf een uur of twee — beperkt heeft tot dutjes: een half uurtje slapen, dan weer wakker en huilen, dan nog een half uurtje slapen, enzovoort enzoverder.
Mijn nacht bestond dus voornamelijk uit het sussen, troosten en ontstoppen van de baby, het me ergeren aan het gesnurk van het lief en dan ook nog een paar hazenslaapjes.

Het allergrappigst was echter dat ik op een bepaald moment werd wakkergemaakt door een geluid. Geen gehuil op de babyfoon, geen geronk van de bedgenoot, maar een zacht murmelen. Na een paar minuten drong het door wat hij precies mompelde. Noni, noni, noni, noni.

Ahum. Als u de eerste aflevering ziet, gaat u naar het schijnt begrijpen hoe het komt. Ondertussen, als iemand Bumba kwijt is: hij ligt ‘s nachts in mijn nest, blijkbaar.